او در آبان ۹۸ و پس از طرح روایت‌هایی نادرست و متناقض با عنوان «مشاهدات شخصی از وقایع خونین در بندر ماهشهر» مورد توجه کاربران شبکه‌های اجتماعی قرار گرفت.

کلینیک ترک بی‌حجابی و مجنون‌انگاری معترضان از سوی حکومت

اعتراض به حجاب اجباری که از زمان کشته شدن مهسا ژینا امینی در بازداشت گشت ارشاد و شکل گرفتن خیزش «زن، زندگی، آزادی» به موضوعی جاری در زندگی شهروندان ایرانی تبدیل شده، در روزهای گذشته خبرساز بوده است.

موضوع راه‌اندازی کلینیک «ترک بی‌حجابی» در حالی مطرح می‌شود که در روزهای اخیر، یکی از دانشجویان دختر دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات تهران، برای اعتراض به برخورد ماموران حراست با حجاب او، لباس‌های خود را از تن درآورد.

این دختر که برخی رسانه‌ها از او با نام «آهو دریایی» یاد کرده‌اند، به «دختر علوم تحقیقات» معروف شد.

بر پایه گزارش‌های موجود، دختر علوم تحقیقات را که به نمادی علیه حجاب اجباری بدل شد، بلافاصله پس از دستگیری به یک مرکز روان‌شناسی منتقل کردند.

به گفته شماری از فعالان حقوق بشر، حکومت سعی دارد در روایت‌های رسمی خود این زن را «بیمار» و «دیوانه» بخواند تا وجه اعتراض را از رفتار او بگیرد و سرکوبش کند. این روش یکی از شیوه‌های رایج حکومت‌های استبدادی در طول تاریخ برای سرکوب مخالفان است که به آن «مجنون‌انگاری معترضان» گفته می‌شود.

از پاییز ۱۴۰۱، این شیوه بیش از پیش در دستور کار نیروهای امنیتی و قضایی در ایران قرار گرفت تا جایی که شماری از هنرمندان را که در همراهی با اعتراضات مردم تصاویر بدون حجاب اجباری از خود منتشر کرده بودند، به مجازات‌هایی مانند «مراجعه هفتگی به مرکز روان‌شناسی و دریافت گواهی سلامت» محکوم کردند.

افسانه بایگان، آزاده صمدی و لیلا بلوکات از جمله بازیگرانی بودند که با چنین احکامی از سوی سیستم قضایی جمهوری اسلامی مواجه شدند.

آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل، در آن زمان احکام قضایی صادر شده برای بازیگران زن مخالف حجاب اجباری از جمله بایگان را محکوم کرد.