یک رسانه حرفه‌ای و مسئول، فارغ از ایدئولوژی خود، باید به اصول اخلاقی پایبند باشد و نشان دهد که جریان مورد حمایت آن توانایی تعامل سالم با منتقدان را دارد و در یک فضای گفت‌وگوی سالم، بهتر می‌تواند به موفقیت برسد. متوسل شدن به توهین و خشونت کلامی نه‌تنها مانع از شکل‌گیری چنین گفت‌وگویی می‌شود، بلکه از نگاه مخاطبان مستقل، ضعف و ناتوانی گفتمانی آن را نمایان می‌سازد.

این رسانه، با وجود ادعای تنوع آرا، در عمل با میدان دادن به گروهی از افراد هتاک تحت عنوان کامنت‌گذار یا "منتقد"، فضایی ناسالم برای ترویج خشونت و نفرت‌پراکنی فراهم کرده است. هرچند گهگاهی به نوشته‌های منتقدان سلطنت نیز مجال انتشار می‌دهد، اما می‌داند که این نوشته‌ها در محاصره دارودسته‌ای افراد لومپن قرار می‌گیرند، که بلافاصله به مصاف با نویسنده روان می‌شوند و با حملات سطحی و لومپنی، شامل فحاشی، توهین، دروغ و نسبت‌های ناروا، تلاش می‌کنند به‌زعم خود نویسنده را "سر جایش بنشانند".

چنین رفتاری نه‌تنها کمکی به ارتقای سطح فکری مخاطبان نمی‌کند، بلکه اعتبار و شأن رسانه را به پایین‌ترین سطح ممکن تنزل داده و به اعتبار جریان سلطنت‌طلبی نیز ضربه می‌زند.

برخی از نویسندگانی که مایل به انتشار مطالب خود در این سایت هستند، ترجیح می‌دهند که بخش نظرات‌ سایت برای نوشته‌‌هایشان غیرفعال شود تا درگیر چنین فضای آلوده‌ای نشوند. و با اینکه درخواست خود در این مورد را به صراحت بیان می‌کنند، توجهی به آن نمی‌شود. این اصرار در مورد فراهم داشتن چنین فضائی برای جماعتی که جز توهین و بی‌احترامی توانائی دیگری ندارند دلیل روشنی است بر انچه که بیان کردم.

حال اگر سایت گویا لطف کرده و این متن را منتشر کند، واکنش‌هایی که احتمالاً از سوی این مدافعان سنگر سلطنت‌طلبی ارائه خواهد شد، به‌وضوح صحت تمام آنچه را که در اینجا بیان کردم نشان خواهد داد. این واکنش‌ها، به‌جای ورود به گفت‌وگویی منطقی و مستدل، عمدتاً شامل حملات شخصی، فحاشی و اتهام‌های بی‌اساس خواهند بود. شاید حتی یک کامنت در میان واکنش‌های آن‌ها یافت نخواهد شد که عاری از چنین کلمات و حملاتی باشد. چرا که آنچه در تمامی این ماجرا غایب است فضای یک چالش نظری ت‌وگوی سالم و سازنده است.

بهروز ورزنده