زلنسکی رئیس جمهور اوکراین، ترامپ و تمام دار و دسته‌اش را به‌شدت مورد انتقاد قرار داد.
آیا تاوانش را خواهد داد؟
زلنسکی گفت:
«اگر به صلح کمکی کند، من کنار می‌روم. اگر اوکراین وارد ناتو شود، من کنار می‌روم.»
او همچنین افزود:
«آمریکایی‌ها ثروت‌های زیرزمینی ما را نه برای سرمایه‌گذاری، بلکه برای جبران بدهی‌های خود می‌خواهند. اما برای من این یک سرمایه‌گذاری است، نه یک بدهی. من هرگز سندی را امضا نخواهم کرد که ده نسل از اوکراینی‌ها را متعهد کند. در ازای یک توافق، می‌خواهم بدانم که چگونه جلوی پوتین گرفته خواهد شد، من امنیت آسمان‌های اوکراین را می‌خواهم. ترامپ ابدی نیست، ما به یک صلح پایدار نیاز داریم.»
تاریخ، درس‌های بزرگی برای ملت‌ها و رهبران به همراه دارد. یکی از این درس‌ها را امروز اوکراین به جهانیان نشان می‌دهد. ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین، در برابر وسوسه‌های معامله با قدرت‌های بزرگ ایستادگی کرد و اعلام داشت که کشورش را به بهای امنیت موقت و وعده‌های پوشالی به فروش نخواهد گذاشت. این تصمیم، اگرچه پیامدهایی برای او دارد، اما نشان از عزت و استقلال یک ملت دارد که حاضر نیستند برای تأمین منافع دیگران، نسل‌های آینده خود را قربانی کنند.
تکیه بر مردم، نه قدرت‌های خارجی
این همان درسی است که سیاستمداران، شخصیت‌های سیاسی و گروه‌های ایرانی باید از آن بیاموزند. آن‌ها باید بدانند که هیچ قدرتی در جهان بدون منافع شخصی خود، پشتیبان کشوری دیگر نخواهد بود. همان‌طور که اوکراین در میان زد و بندهای پوتین و ترامپ در آستانه معامله قرار گرفته، ایران نیز ممکن است قربانی این بازی‌های خطرناک شود، اگر رهبران آن به‌جای سرمایه‌گذاری بر توان مردم خود، به قدرت‌های خارجی دل ببندند. تاریخ نشان داده است که ملت‌هایی که بر خود اتکا کرده‌اند، ماندگار و سرافراز بوده‌اند و آن‌هایی که چشم به کمک بیگانگان دوخته‌اند، در بزنگاه‌های حساس به حال خود رها شده‌اند.
ایران؛ سرمایه‌ای عظیم از ملت بیدار
ایران، کشوری است با تمدنی چند هزارساله و مردمی که همیشه در سخت‌ترین شرایط، شجاعت و ایستادگی خود را به نمایش گذاشته‌اند. سرمایه‌گذاری واقعی، نه در وعده‌های قدرت‌های جهانی، بلکه در توانایی‌های علمی، اقتصادی و فرهنگی مردم ایران نهفته است. آن روز که رهبران ما، به‌جای چشم امید داشتن به شرق و غرب، بر استعدادهای جوانان خود تکیه کنند و به ظرفیت‌های داخلی بها دهند، ایران به نقطه‌ای خواهد رسید که هیچ تهدید خارجی قادر به لرزاندن آن نخواهد بود.
آغاز تغییر از درون
ما باید بپذیریم که هیچ ناجی خارجی برای ما وجود ندارد. تغییر و پیشرفت، از درون جامعه و با اتکا به مردم حاصل می‌شود، نه با دل‌بستن به قدرت‌هایی که منافع خود را بر هر چیز دیگری ترجیح می‌دهند. ایرانِ فردا، با دستان خودمان ساخته خواهد شد، نه با معجزه‌ای از سوی قدرت‌های جهانی.
اکنون که جهان نظاره‌گر تصمیم تاریخی زلنسکی است، ما نیز باید از این درس استفاده کنیم و اجازه ندهیم که ایران عزیزمان بازیچه دست قدرت‌های بزرگ شود. بیداری از وابستگی، نخستین گام به سوی اقتدار و عزت ملی است.
بهرام فرخی
*
