احمد زیدآبادی

برای اطلاع از روند آتش‌سوزی در ارتفاعات بیت‌المقدس که خبر آن صفحات نخست عموم رسانه‌های اسرائیلی را به خود اختصاص داده است به سایت رسانه‌های فارسی زبان خارج از کشور نگاهی انداختم. در سایت رادیو فردا که اصلاً خبرش را ندیدم. سایت شبکۀ ایران‌اینترنشنال هم حادثه را چنان به حاشیه برده که گویی اصلاً اتفاق خاصی نیافتاده است!

آتش‌سوزی بلاست و در هر گوشه از زمین که رخ دهد، مایۀ تأسف و تأثر آدمیزاد می‌شود، اما این چه طرز خبررسانی است؟ چطور خبر فاجعه‌ای به این بزرگی در اسرائیل را می‌توان نادیده گرفت یا به حاشیه راند، اما از انتشار تصویر"مرئی شدن نوار بهداشتی" در یک داروخانه در ایران نمی‌توان گذشت؟ این نوع اطلاع‌رسانی چه هدفی را دنبال می‌کند؟ آیا منظور این است که آتش بد و خوب وجود دارد؟ یک جا می‌سوزاند و جای دیگر به گلستان تبدیل می‌شود؟ بدبختانه این رسانه‌ها که به مدد ابتذال صدا و سیما به خانه‌های ایرانیان راه یافته‌اند، نقش بزرگی در ایجاد استرس و عوارض ناشی از آن مثل افسردگی و احساس بدبختی در بین مردم ایران بازی می‌کنند! حتی یک خبر مثبت در بارۀ ایران منتشر نمی‌کنند! گویی از افسردگی و ناراحتی مردم لذت می‌برند!

در همین حال، خبرگزاری رسمی جمهوری اسلامی (ایرنا) نوشته است: "پیشنهاد کمکِ - دولت محمود عباس- در خاموش کردن آتش‌سوزی در سرزمین‌های اشغال شده فلسطین توسط صهیونیست‌ها، به عنوان یک اقدام سیاسی بسیار مهم تلقی می‌شود که دروغین بودن ادعا‌های تشکیلات خودگردان فلسطین مبنی بر حمایت از مقاومت و مردم فلسطین را آشکار می‌کند."

ظاهراً مسئولان ایرنا نمی‌دانند که اولاً محمودعباس هیچگاه ادعای حمایت از "مقاومت" را مطرح نکرده و دشمن قسم‌خوردۀ اقدامات مسلحانه علیه اسرائیل است چون آن را به زیان فلسطینی‌ها می‌داند. ثانیاً یهودیان و فلسطینیان در آن منطقۀ متراکم، چنان در هم آمیخته شده‌اند که هر بلایی مثل سیل و توفان و آتش‌سوزی، فقط به یک طرف آسیب نمی‌زند، هر دو طرف را مبتلا می‌کند! آتش موجود خودآگاهی نیست که اگر به جان بیت‌المقدس افتاد، یهودیان را بسوزاند و عرب‌ها را معاف دارد! یا دیوار ندبه را بسوزاند و به مسجدالاقصی سرایت نکند! بنابراین خوشحالی از آتش‌سوزی در بیت‌المقدس و ناراحتی از کمک به فرونشاندن آن چه معنایی دارد؟