ملت ایران که با طلوع تاریخ سر برداشته و علیرغم طوفان های سهمگین روزگار، اگر چه شکسته و نزار، اما همچنان پا برجا مانده است و سرد و گرم روزگار را بسیار چشیده است تا زبان و فرهنگ و تمدن و عزت خود را حفظ کند، به خوبی می داند که ملت و کشور ایالات متحده آمریکا با چه فداکاری ها و زحماتی به جایگاه کنونی خود در جهان رسیده است.

ما خوب می دانیم نیاکان شما با چه میزان تلاش و ایثاری این جاده سخت و پر پیچ و خم را طی کرده اند.

ایران و مردم ایران گوهر شناس بوده و هستند و نیک می دانند که گوهر درخشانی که در دستان مردم و کشور ایالات متحده آمریکاست نه ثروت و قدرت اقتصادی بی نظیر آن، بلکه آزادی و دموکراسی و رواداری و آغوش باز و وسعت بیکران و ژرفای آن برای پذیرش و دوستی با تمامی فرهنگ ها، دین ها و باورها و عقاید می باشد.

ایران، سرزمین سخن، سرزمین شعر و ادب و تفکر و عرفان، سرزمین فردوسی و ابوعلی سینا و سعدی و مولانا و حافظ و خیام، سرزمین زرتشت، سرزمین آفتاب و آب و آتش، سرزمین کویر و جنگل و دریا و کوه و دشت و دره، همواره دل و جان جهان معنوی این جهان مادی بوده است.

کشوری که همه دنیا و همه کشورها و همه مردمان را اعضای یک پیکر می داند و درد هر کدام از آنها را درد خود می شمرد.

مردم و کشور ما همیشه پناهگاه رنج دیدگان و طرد شدگان بوده و نان اندک خود را با آنها تقسیم کرده اند و بالاتر از نان، حرمت و کرامت انسانی آنها را پاس داشته اند.

از یهودیان و ارمنی ها گرفته تا لهستانی ها و کردها و افغان ها همه بر سفره کرامت مردم کریم ما نشسته اند.

جناب پرزیدنت

سیاستمداران به میزان تلاش و کوشش و البته شجاعت و درایت اشان در تاریخ یاد خواهند شد.

مردم ایران تلاش و درایت و شجاعت شما را برای سربلندی کشور و مردم اتان درک کرده و برای آن ارزش قائل هستند کما آنکه برای محمد بن سلمان، زلنسکی، احمد الشرع و ... احترام بسیار قائل هستند.

آرزوی ما آبادی و آزادی و رفاه تمامی دنیاست.

روح و جان مردم ایران خسته و زخمی است اما هیچگاه بدخواه و بداندیش و بد کردار نبوده و غرور و عزت نفس خود را از دست نداده است.
من نمی دانم شما برای خود چه ماموریت و رسالت تاریخی قائل هستید

اما ایرانیان رسالت تاریخی خود را نه اکنون که قرن هاست برگزیده اند: دمیدن روح به پیکر جهان.

جناب دونالد ترامپ

امروز ۱۵ ماه می است که در ایران روز بزرگداشت فردوسی، شاعر بزرگ ایرانی و احیاکننده زبان و هویت ملی ما ایرانیان است.

در فرهنگ ملی ما، نصیحت و پند خیرخواهانه به دوستان، به ویژه حاکمان و قدرتمندان سنتی شایسته محسوب می شود.
از زبان این حکیم بزرگ به نمایندگی از تمدن و فرهنگی کهن، و پادشاهی جان و عرفان، به شما و تمدن و فرهنگ قدرتمند و جوان اتان می گوییم:

بیا تا جهان را به بد نسپریم/ به کوشش همه دست نیکی بریم/
نباشد همی نیک و بد پایدار/ همان به که نیکی بود یادگار/
همان گنج دینار و کاخ بلند/ نخواهد بُدَن مر تو را سودمند/
سخن از تو ماند همی یادگار/ سخن را چنین خوار مایه مدار/
فریدون فرخ فرشته نبود/ زمُشک و ز عنبر سرشته نبود/
به داد و دِهش یافت آن نیکویی/ تو داد و دهش کن، فریدون تویی