شاید تصورش را هم نمی‌کردی، آن روز که بند از اسارت این قوم گشودی، آنان را از زنجیر ستم نجات دادی، روزی برسد که نسل‌های آنان، تیغ تجاوز از نیام برکشند، رو به‌سوی سرزمین تو آورند، و در پی ویرانی، تجزیه، و سوزاندن خانه‌ات باشند.امروز، وقتی نظرسنجی‌ها می‌گویند بیش از هشتاد درصد از این قوم برگزیده، از حمله وحشیانه نتانیاهوی جنایتکار به خاک ایران حمایت کرده‌اند، تنها یک پیام را تداعی می‌کند: آنان گمان کردند ایران، نوار کوچک غزه، جنوب لبنان یا سوریه است... اما سخت در اشتباهند!
نمی‌دانند که این سرزمین، مهد تمدن، عشق، غرور، شرف، و غیرت است.
نمی‌دانند که فرزندان ایران‌زمین، به‌جز ستون پنجم موساد و عمله‌های نتانیاهو، چنان دلبسته به این آب‌وخاک‌اند که پای هر متجاوزی را، از بیخ خواهند بُرید.
شما، که بر جنایت جنگی نتانیاهوی تبهکار، بر جنایت علیه بشریت، بر کشتار کودکان، بمباران بی‌دفاعان، و سوزاندن خانه‌های بی‌پناهان مهر تأیید زدید، حال چرا وحشت‌زده و گریان از شعله‌های خشم می‌گریزید؟
جهان ببیند وحشت شما را!
جهان ببیند که شب‌تان به روز، و روزتان به شب بدل شده، ببیند که سرزمین غصب شده‌تان، دیگر آن حریم امن و رویاپردازی شده نیست.
کوروش، تو بخواب!
کاش می‌دانستی آن قومی را که از اسارت رهانیدی، اکنون قصد کرده‌اند سرزمین تو را ویران کنند، ملت تو را پاره‌پاره سازند، کودکانت را بمباران کنند، سرمایه‌های تاریخی‌ات را غارت کنند، و مردمت را به خاک و خون بکشند.
این قوم، کوچک‌ترین دشمنی‌ای با جمهوری اسلامی نداشت.
ترامپ گفت: قصدش سرنگونی جمهوری اسلامی نیست.
نتانیاهو گفت: قصدش نابودی جمهوری اسلامی نیست.
امپریالیسم و صهیونیسم، تنها از بهانه غنی‌سازی بهره بردند، چرا که رویایشان، ویرانی و تجزیه ایران بود، نه سقوط یک حکومت.
اما آنها یک چیز را ندیدند، یا نخواستند ببینند:
«ملی‌گرایی، عشق به میهن، همبستگی ملت ایران، و اراده تاریخی این سرزمین، سدی خواهد بود محکم، فولادین، و تسخیرناپذیر، که هر تجاوزگری را به زانو درخواهد آورد.»
امروز، امپریالیست‌ها و صهیونیست‌ها شکست خورده‌اند.
امروز، نتانیاهوی جنایتکار، هم‌سنگرانش، و هر آن‌که چشم به خاک ایران داشت، مفتضحانه عقب‌نشسته‌اند.
امروز، ایران سرافرازتر، محکم‌تر، و بی‌بدیل‌تر از همیشه، از آزمون تاریخی بیرون آمده، و جهان خواهد دید هر متجاوزی، هر تهدیدگری، هر خائنی، هر دشمنی، تاوان کوچک‌ترین نگاه چپ به این آب‌وخاک را، با ذلت و خواری خواهد داد.
کوروش، تو بخواب!
خاکی را که تو آبادش کردی، اکنون میلیون‌ها دلاور، عاشق، جان‌برکف و بیدار، از شرق تا غرب، از شمال تا جنوب، پاسداری می‌کنند.
کوروش، تو بخواب...
«ایران» بیدار، سرافراز، ماندگار، و هم‌چنان مهد عشق، تمدن، شرف، آزادی، و انسانیت خواهد ماند.
مطلب قبلی...
نامه به برادرم که طرفدار جنگ است، سهراب ستوده
نامه به برادرم که طرفدار جنگ است، سهراب ستوده
