آبتین نیکمنش

خندق،نوعی تاکتیک نظامی کهن است،در این روش، دور تا دور قلعه یا شهری را میکندند و چیزی شبیه دره یا گودال ایجاد میکردند تا دشمنان در آن افتاده و نتوانند به مسیر خود ادامه دهند!

اما این بار در شگرد های امنیتی و درگیری های سیاسی،کاربرد عجیبی پیدا کرده!

یکی از تئوری پردازان جمهوری اسلامی در طیف اصلاح طلب،دو دهه پیش،به نهادهاي اطلاعاتی توصیه کرد که به طور محدود به گروه هایی مثل باقی مانده های نهضت آزادی و جبهه ملی، اجازه فعالیت بدهند، بر پایه این فرضیه، با توجه به بی خطری یا کم خطری این گروه ها اگر آنها کماکان به شکل نیمه مرده ای به فعالیت ادامه دهند می توانند با جذب مخالفین،از جذب آنها توسط مخالفین خطرناکی مثل سلطنت طلبان جلوگیری کرده یا دست کم از سرعت عبور آنها از نظام،بکاهند!

از آنجایی که این گروه ها به واسطه از بین رفتن مقبولیتشان نزد مردم و چند پاره بودنشان، دیگر خطری برای نظام به شمار نمیروند پس انرژی،زمان و امیدواری مخالفین حکومت را می‌توان در این گروه ها هدر داد و همزمان برای گروه های برانداز و خطرناک هم رقبای سیاسیِ قلابی و کاذب ایجاد کرد!

این شگرد و تاکتیک تا حدودی هم موفق عمل کرده و جمهوری اسلامی با ساختن اپوزیسیون فیک،عیب جو و مدعی توانسته تا اندازه زیادی چوب لای چرخ گروه های معتبر و عملگرایی چون پادشاهی خواهان بگذارد،شایسته است که مرز مشخصی میان افرادی که هنوز دل در گروه آرمان های ۵۷ دارند و از آن اعلام برائت نکردند،ترسیم کنیم تا زمان،انرژی و امکان همبستگی را در این شرایط بحرانی که ایران در لبه پرتگاه است از دست ندهیم.