ما يك پسر خاله اى داشتيم كه حالا چهل و چند سالی است خط و خبرى ازش نداريم . نميدانيم زنده است يا مرده ؟ چه ميدانم ؟ شاید سردار اسلام شده بود و توی این تیر و ترقه بازی های اخیر توسط این صهیونیست های حرام لقمه دود شده و به هوا رفته است ! .
اين پسر خاله مان آدم عجيب غريبى بود ؛اهل شر بود ؛ اهل دعوا بود ؛ آدم بزن بهادرى نبود ه ها ! اما نميدانم چرا همه اش دوست داشت با اين و آن دست به يقه بشود.
از بس كتك خورده و زخم و زيلى شده بود يك جاى سالم نمى توانستى توى بدنش پيدا كنى ؛ اصلا انگار خلق شده بود براى دعوا مرافعه و كتك خوردن ! اما مگر از رو ميرفت ؟ مگر حيا ميكرد ؟
يك روز به ما خبر دادند كه
توى بيمارستان است
رفتيم بيمارستان ديدنش . ديديم دماغش را شكسته اند ؛ روى صورتش هفت هشت تا بخيه زده اند ؛ كله اش را باند پيچى كرده اند ؛ به هر انگشت دستش مرهمى گذاشته اند ؛ دست راستش آسيب ديده و پاى چشم چپش هم چنان باد کرده و سياه شده است كه انگار بادنجان بم!گفتيم : چه بلايى سرت آمده پسر خاله جان ؟تصادف كرده ای ؟ چت شده ؟
در جواب مان گفت : چنان زدمش كه تا دم مرگ هم يادش نمى رود !
گفتيم : زديش ؟كى رو زديش ؟خدا از قد جنابعالی بردارد بگذارد روى عقلت !
گفت : پسر اوسا رحيم رو چنان زدمش تا شش ماه بايد توى بيمارستان بخوابد !
ما از بيمارستان آمديم بيرون خواستيم برويم خانه مان . سر كوچه مان ديديم پسر اوسا رحيم ، سر و مرو گنده ، ايستاده است با بچه هاى محله گل میگوید گل مى شنود .
نميدانم پسر خاله مان حالا زنده است يا نه ؟ اما این آقای عظما و آن جناب سرهنگ ها و سرداران تریاکی که ادعا میکنند پوزه اسراییل و امریکا را بخاک مالیده اند ما را بد جورى ياد پسر خاله جان مان مى اندازند
« گیله مرد »
مطلب بعدی...
دشمن شناسی، اکبر معارفی
دشمن شناسی، اکبر معارفی
