جریان جنگ دوازده روزه فرصتی شد تا اکثر جریان های سیاسی از چپ سنتی مانند حزب توده ، سازمان فدائیان اکثریت، حزب چپ ،اتحاد جمهوری خواهان اصلی تابدلی، اصلاح طلبان حکومتی درون حکومت تا اصلاح طلبان خارج از حکومت چه آنها که در داخلند وچه جا خوش کرده درخارج از امریکا تا اروپا وجزایر قناری فرصتی پیدا کنند لباس وطن پرستی وایران دوستی بر تن نموده جنگ تاریخی و عداوت دائم جمهوری اسلامی با اسرائیل راجنگ مردم با بیگانه هجوم گرتلقی کنند و در صفی مشترک با جمهوری اسلامی بدفاع از کشور برخیزند.
"کشوری که از آن مردم نیست."
مردم بازیچه رژیمی هستند که سال هاست باخالی کردن خزانه دولتی وکوچک تر کردن سفره مردم و ریختن آن بپای نیروهای نیابتی خود از حزب الله تا لشگرفاطمیون ،ازحشد شعبی تا تروریست های اجیر شده اروپائی، لطمات جدی بر مردم در تمامی عرصه ها وارد کرده است. سیاستی وحشتناک که درنهایت منجر به جنگ گسترده اسرائیل با این نیروهای متمرکزشده حول مرزخود ودرهم شکستن آنهاگردید.
کاری که درنهایت پای دشمن تراشیده شده توسط خمینی وخامنه ای را بداخل مرز های ایران کشید.
جنگی خانمانسوز را بر کشور ومردم تحمیل کرد.جنگی که بهیچوجه خواست مردم نبوده ونیست. مردم سال ها قبل از این که زیر بمباران اسرائیل قرار گیرند هر روزتوسط حکومتی که شعار اساسی آن جنگ ،جنگ بودو دشمن تراشی نابخردانه وغیر مسئولانه درمعرض چنین جنگی ناخواسته قرار داشتند .مردمی صلح خواه اما گرفتار در دست حکومتی جنگ افروزکه پیوسته زمینه چین چنین روزهائی بود . سرانجام نیز آن را در بدترین شرایط اقتصادی ،اجتماعی وسیاسی بر جامعه نحیف شده وبیمار ایران تحمیل کرد.
سوال این است جایگاه این اپوزیسیون در این جنگ کجاست؟ رفتن در قالب دفاع از کشور و جنگ با اسرائیل از زاویه میهن پرستی و دفاع از کشورکه میدان جنگش معلوم نیست. صورت بزگ شده حمایت از جمهوری اسلامی در جنگ .پاشیدن خاک در چشم ملتی که بزرگترین آرزویش دیدن روز سرنگونی این حکومت است. ملتی که صد ها برابر ازاین کشته شدگان در جنگ را طی چهل سال این حکومت غیر ایرانی کودک کش از دست داده ، حکومتی جانی که مادران در عزای فرزندان نشانده وهنوز دستگاه قضائیش سخت سرگرم صادر کردن احکام واجرای اعدام های گسترده است.حکومتی که از روز نخست فرهنگ خودی وناخودی را بد تر از هر متجاوز خارجی درحق مردمان این کشور اعمال نمود .دست بتاراج اموال عمومی از طریق رانت خواران ودزدان حکومتی زد.هیچ عرصه از حیات مادی ومعنوی این سرزمین از تاراج این قوم بی هویت مصون نماند.اگر لشگر مغول آمد کشت ،سوزاند وبرد .این لشکر هجوم آورده در لباس اسلام در ابعادی چندین برابر کشت ؛برد ،ویران کرد اما نرفت.
دردااپوزیسیونی که می بایست با تمام نیرو در جهت سرنگونی این رژیم متحد شود! سالهاست به عناوین مختلف نه تنها تمام تلاش خود را جهت شکل دادن به یک ائتلاف وسیع بکار نبسته !بلکه بنوعی مانع از شکل گیری آن گردیده است.اپوزیسیونی که بجای پرداختن به امر تشکل یابی تمامی نیرو های مخالف که جریان سلطنت طلبان یکی از رکن های اصلی آن است.هم وغم خود را مصروف مبارزه با عهد پهلوی کرده و باز مطرح شدن آنرا خطرناک تر از تداوم حکومت جمهوری اسلامی میداند.حال حمله اسرائیل این فرصت را برای آن ها بخصوص در آب نمک خوابیدگان آنها فراهم ساخته که ایستادن پشت صف جمهوری اسلامی را نام وطن پرستی ودفاع از وطن بگذارندو هر جریان سیاسی وافراد مستقل را که چنین نمی اندیشد مهرخائنین به وطن که از حمایت اسرائیل بر خوردارند بزنند. با پیش آوردن چنین وضعیتی عملا حساب خود را از بزرکترین اپوزیسیون جدی ومطرح جمهوری اسلامی جدا کنند.
بزنگاهی که نشان داد که چگونه این جریان ها هنوز آن نگاه ایدلوژیک را که دشمن اصلی را امپریالیسم امریکا می دانند.ومبارزه با آن را مقدم بر مبارزه با جمهوری اسلامی، حکومت حاضر وبالفعل را بر حکومت بالقوه ای که ممکن است از درون آرای مردم در زمان بعد فروپاشی بیرون بیاید ترجیح می دهند.
درد کهنه اپوزیسیون روشنفکری ایران خویشاوندی و هم خوانی پنهان آنها با افکار خمینی هر چند در لباس آزادی خواهی و عدالت جوئی ظاهری. حربه جدید چپ جمهوری خواه شده در لباس وطن پرستی ومتهم به خیانت کردن کسانی که اعتقادی برمیهنی بودن این جنگ ندارند وآنرا جنگ موشکی جمهوری اسلامی با اسرائیل می دانند و حاضر به ایستادن در پشت صف جمهوری اسلامی نیستند .اتهامی که درسایه آن می گریزند از بزرکترین سوال که آیا بدون یک اتحاد وسیع وطنی که سلطنت طلبان یکی از ارکان های اصلی آنند! می توان موفق به جلب افکارعمومی و حمایت نسل جوان که پیش برندگان جنبش" زن ،زندگی ،آزادی"هستند گردید ؟و برجمهوری اسلامی فائق شد؟ و اینکه در صورت سرنگونی جمهوری اسلامی جایگاه ونقش شما در دوران گذار در کجای این دوران سخت وچالش برانگیزخواهد بود؟
