ما می دانیم که کارگران افغانستانی سخت ترین کارها را در ایران انجام می دهند، کم ترین حقوق ماهیانه را دریافت می دارند، از بسیاری از "مزایا"ی اجتماعی محروم هستند و کارفرمایان هرگونه که بخواهند با آنان رفتار می کنند. در مواردی حقوق ماهیانه آنها را نیز بالا می کشند و ... دادرسی هم ندارند. از سوی دیگر نژاد پرستان، قوم گرایان و فاشیست های ایرانی همه ی امکانات تبلیغی خود را به کار می گیرند تا تمامی ناملایمات اجتماعی را که معلول وجود رژیم ملاها می باشد به گردن آنها بیاندازند. اگر تعدادی از افغانستانی ها مرتکب جرم شوند - که می شوند - آن را به همه خواهران و برادران افغانستانی تعمیم می دهند، به علل بزه کاری های اجتماعی - که باز هم عامل اصلی آن رژیم حاکم بر ایران می باشد - نمی پردازند و تاثیرات ستم و تبعیض اجتماعی را بر رفتار آنها نادیده می انگارند و ... و خلاف کاری ها و بزه کاری های شهروندان ایرانی را - که بسیار هم به چشم می آید - چون "هموطن" هستنند نادیده می گیرند و یا برجسته نمی سازند. اینان باید بدانند که اگر همه ی افغانستانی ها نیز از ایران اخراج شوند تا آخوند کشور را اداره می کند، کم ترین گشایش اقتصادی در مملکت رخ نخواهد داد. کافی است این موضوع یادآوری شود که طی سالیان این حاکمیت، به گفته خودشان میلیاردها دلار اختلاس شده است. از دکل های نفتی "گم" شده گرفته تا طلاهای سر از ترکیه درآورده و تا بچه بسیجی های بی سر و پایی چون بابک زنجانی ها که از غارت اموال عمومی میلیاردر شده اند و امروز نیز دزدهای نفتی چون هکتور! شمعخانی و دیگران.

برای ما که در خارج از ایران زندگی می کنیم، و خود شاهد این هستیم که در همین اروپا ایرانیان نیز مرتکب جرم می شوند، همانند شهروندان دیگر کشورها!... اما در این کشورها حقوق ایرانیان و "خارجی" ها حفظ می شود، تعمیم داده نمی شود و در مواردی حتا ملیت این افراد نیز اعلام نمی شود. اما در ایران آخوندزده، جرم هر فرد افغانستانی را آگراندیسمان می کنند تا به همه افغانستانی ها بتازند و آنان را مسئول ناملایمات اجتماعی قلمداد کنند.

رژیمی که خود را تنها رژیم شیعی جهان می داند و رهبر خود را حداقل رهبر شیعیان جهان معرفی می کند، در جنگ هشت ساله تا توانست زمینه ساز کشتار مردم ایران و عراق - که بیشترشان از لحاظ آماری شیعه می باشند - را فراهم آورد. و هم اکنون نیز با افغانستانی های ساکن ایران که عموما شیعه و فارس زبان می باشند، همان رفتار را در پیش گرفته است.

این مردمی که ما باید آنها را در بخش عظیمی از میراث فرهنگی - تاریخی خویش سهیم بدانیم؛ از ناصر خسرو گرفته تا ابونصر فارابی و در راس آنان جلال الدین محمد بلخی (مولوی). و نیز تعداد بسیاری از چهره های شاخص فرهنگ و ادب، که ما آنها را جزو افتخارات تاریخ ایران و میراث فرهنگی خود می دانیم، ریشه در افغانستان کنونی نیز دارند.

این همسفران تاریخ ما بیش از پنجاه سال است که پا به پای ما، آواره و در به در شده و در سرزمین خود آرامشی نمی یابند و ناچار در جستجوی امنیت و آرامش - آن چنان که مردم ما نیز به آن دچار و ناچار شدند - به سرزمین های همسایه پناه جستند.

بیاییم با دفاع از این مردم رنج دیده، حمایت همه جانبه خود را از آنان دریغ نداریم. به عنوان میزبان - هر چند که بخش عظیمی از ما خود تبدیل به میهمان شده ایم (در اصل آواره و پناهنده) - باز هم رو در روی این رژیم ددمنش و شکارچی انسان بایستیم و حداقل تبدیل به مدافعان این مردم رنج کشیده شویم، همان گونه که بازتاب دهنده درد و رنج مردم ایران زمین می باشیم. البته که از رژیمی که چندین میلیون شهروند ایرانی را آواره ساخته است، نمی توان انتظار داشت که رفتار بهتری با شهروندان افغانستانی در پیش بگیرد. ما این رژیم را به رسمیت نمی شناسیم که از آن بخواهیم تا بر افغانستانی های ساکن ایران سخت نگیرد، اما می توانیم افشاگر چنین رفتار شرم آوری باشیم، انزجار خود را از آن اعلام داریم و در افشای جنایات این وحوش بکوشیم و در کنار مردمانی که به ایران پناه آورده اند بایستیم. درست به همان گونه که انتظار داریم ایرانیان آواره نیز با احترام در دیگر کشورها پذیرفته شوند.

_____________________

1) یورو نیوز فارسی

https://parsi.euronews.com/2025/07/03/unicef-iran-afghanistan-returnees