صادق زیباکلام

پاسخگویی حاکمیت‌ها در قبال تصمیمات و عملکردشان یکی از بنیادی‌ترین اساس حکمرانی‌های مبتنی بر دمکراسی است. ارکان مختلف حاکمیت در نظام‌های مبتنی بر دمکراسی در قبال سیاست‌ها و تصمیماتشان به پارلمان این نظام‌ها پاسخگو هستند و در موارد حاد اگر پارلمان از عملکرد دولت راضی نباشد، رأی به برکناری آن می‌دهد.

در نظام ما پاسخگویی بسیار محدود و در بسیاری موارد اساساً وجود ندارد. نظام هرچه کرده درست بوده و هرچه هم که نکرده درست‌تر. بخش‌های مختلف نظام بندرت در برابر مجلس در مقام پاسخگویی قرار گرفته‌اند.

رویدادهای مهمی در گذشته و حال در کشور اتفاق افتاده‌اند بدون آنکه مجلس کمترین نقشی در بررسی آن رویدادها داشته باشد. کانه آن رویدادها به ایران مربوط نمی‌شده و در کشور دیگری اتفاق افتاده‌اند.

کشور با کمبود برق، گاز و مهم‌تر از همه آب، مواجه بوده است. مجلس از کدام بخش از حاکمیت مطالبه پاسخگویی نموده که برنامه‌ریزی‌های بلندمدت نظام برای رفع این ناترازی‌ها ظرف سال‌های گذشته کدام بوده؟

ظرف سه دهه گذشته، هزاران میلیارد برای هسته‌ای هزینه شد؛ هسته‌ای کدام دستاورد و پیشرفت را برای کشور داشته؟ آیا مجلس نمی‌بایستی مطالبه پاسخگویی از نظام در قبال چاه ویل هسته‌ای می‌کرد؟

در جریان جنگ ۱۲روزه، معلوم شد که اسرائیلی‌ها نفوذ زیادی در دستگاه‌های نظامی و امنیتی ما کرده‌اند. آیا بعد از جنگ، پاسخگویی از سوی نظام دراین‌خصوص صورت‌گرفته؟

نه سخنی از اسباب و علل و چرایی آن جنگ صورت می‌گیرد، و نه کلامی پیرامون آثار، تبعات و خسارت‌های آن. فقط یکسره صداوسیما و دستگاه‌های تبلیغاتی دارند از عرق میهنی، وفاداری به خاک ایران و همبستگی ملی صحبت می‌کنند. گویی هدف آن جنگ ایجاد وحدت و عرق ملی بوده؟

آیا وقتی سه دهه سرمایه‌گذاری ما در سوریه، لبنان، فلسطین، یمن و عراق از بین رفت، هیچ پاسخگویی از جانب نظام وجود داشت؟

آیا نظام تاکنون به این پرسش پاسخ داده که وظیفه نابودی اسرائیل را چه کسی به ایران محول کرده؟ آیا برای نظام اهمیتی دارد که چند درصد از مردم ایران موافق مرگ بر آمریکا هستند؟

نظام اساساً هرچه را که خودباور دارد درست و برحق است را پیش می‌برد صرف‌نظر از آثار و پی‌آمدهای کوتاه و بلندمدت آن سیاست‌ها برای کشور.