نام ترا به اشک نوشتم

خُنیا گر ِ خجسته ی خونم!

خورشید، درکرانه ی چشم ام سرود خواند.

مهتاب، در ترانه ی خشم ام به غم نشست.

در آسمان، ستاره ای از جنس ِ جان مان

بغض ِ بلند ِ هرشبه اش را فرو شکست.

>

در روبروی آینه ، با روشنای آب

گفتم که از تبار ِ تمنای آتشم.

آن آتشی که جان ِفروزنده ی ترا

برشادی ِ شبانه ی نیلوفران ، دمید.

وان راز ِ شاعرانه ی شعری شِگفت را

با جان ِ عاشقان ِ جهان گفت.

>

نام ترا به اشک نوشتم.

در دفتری که خاطره های "فروغ"را

تا " ازدحام ِکوچه ی خوشبخت" بُرده بود.

تا خلوت ِ خمیده ی آن "خانه ی سیاه" .

آری

من بودم وُ سرودِ تو بود وُبنفشه بود

آن باغ،از سپیدی ِسوز ِ صدای تو

با سازهای تشنه ی ما رنگ ِ تازه داشت.

با شادی ِبرهنه ی آواز خوان ِ آب

آفا ق ِ آرزوی درخشان ِروزگار-

گُلبانگ ِ تازه داشت.

>

"*خارا" ترا به زخمه ی گیتار ِ دردمند

در آرزوی ِ آبی ِ"شیلی" سروده بود.

>

باری

پیغامگُستران ِ بهاران ِ باغ ما

گُلواژه های پیرهن ِ خونسرشته را-

کز جان ِ چاک چاک ِتو می بارند

سُربی نوشته اند.

من نیز

خُنیاگر ِ خجسته ی خونم!

نام ترا به اشک نوشتم.

*ویکتور خارا" نوازنده ی گیتاروآواز خوانِ پُرآوازه ی

شیلی ست که پس از کودتای پینوشه علیه ی سالوادور آلنده

در این کشوربه قتل رسید.