یکی آمده بود از ما پرسیده بودمیشود بما بگویی خانه ات چند متر است؟مانده بودیم حیران که خدایا ، خداوندا ، بارالها! این‌هموطن گرامی برای چه میخواهد بداند خانه مان چند متر است ؟ حالا اگر از ما پرسیده بود وزن تان چقدر است یا قدتان چقدر است یک حرفی اما اینکه بپرسد خانه تان چند متر است آدمی دچار کمی حواس پرتی میشود !
در پاسخ به پرسش این هموطن گفتم : ببین قارداش! از روزی که ما این خانه را خریده ایم ، هر سال بیمه آتش سوزی و بیمه تند باد و بیمه گرد باد و بیمه زمین لرزه و بیمه آتشفشان و بیمه بمب گذاری و بیمه سیل و توفان و بیمه شخص ثالث! و بیمه بقول شیرازی ها قوره تراق و ایضا مالیات سالانه اش را که خدا تومان که نه بلکه خدا دلار است پرداخته ایم اما خودمان بینی و بین الله تا امروز نمیدانیم خانه ای که در آن زندگی میکنیم و به دار و درخت هایش آب میدهیم و در گوشه کنارهایش بادنجان و گوجه فرنگی و خیار و پیله باقلا و مکابج میکاریم چند متر است ! حالا شما آقای محترم چرا دنبال طول و عرض خانه مان هستید ؟
از مظفر الدینشاه می پرسند :
شما هر ساله که به جاجرود تشریف میآوردید با اسب و استر و الاغ میآمدید ؛ امسال را با چه آمدید ؟
گفت: با مستوفی الممالک !
حالا حکایت ماست
یارو چهارده سال زندان بود .
گفتیم : سید !چهارده سال زندان بودی ؛ یک خاطره بگو !
گفت : یک‌روز در زندان برازجان بودم . هفده هیجده نفر هم توی یک اتاق بودیم .
گفتیم : خب !
گفت : هیچی دیگه ! شب شد همه مان گرفتیم خوابیدیم ! شما هم بگیرید بخوابید !شب همگی به خیر !
حالا این ماجراها چه ربطی به حکایت ما دارد خودمان هم نمیدانیم
بروید بگیرید بخوابید هی مته به خشخاش نگذارید لدفا ! ما این حرف های بی ربط را میزنیم بلکه در این دنیای شلم شوربا لبخندی بر لبان تان بنشانیم ! مقصد و مقصود دیگری هم نداریم .
