وقتی به فکر آفتابه لگن می افتیم، لابد قصد دادن شام ناهاری هم داریم. اجلاس مونیخ، دفترچه اضطرار، بحث و جنگ و جدال بر سر قانون اساسی قدیم یا جدید، طرح نزدیکی به اسراییل و هر آن چه که تا کنون در فضای مجازی خارج از ایران بر سر آن بحث شده، این ها آفتابه لگن هایی ست برای شام ناهاری که قرار است سرو شود و آن سرنگونی حکومت نکبت بخصوص بعد از مرگ رهبر سگ جان جمهوری نکبت اسلامی آقای آسد علی خامنه ای.
من بعد از اجلاس مونیخ اجلاس دیگری جز تجمع ساختگی مجاهدین خلق ایران ندیدم. از مونیخیان هم عمل خاصی ندیدم. یعنی برنامه ریزی برای دوران بعد از سقط شدن خامنه ای ندیدم. از گروه جمهوری خواه جناب عالی پیام هم خبری نشنیدم. حالا که تعطیلات تابستانی تمام شده و مشخص است که سدعلی کاملا به ریپ زدن و داغان شدن ونتوری و ژیگلور افتاده، آیا می توانیم امیدوار باشیم که بدانیم در چنین روزهایی که قطعا پیش رو خواهیم داشت، برای مقابله با حکومت بی سر و درگیری های درونی خودهاشان، و نیز دورانِ تهاجم مجدد اسراییل به جمهوری نکبت اسلامی، چه باید بکنیم و چه استراتژی و تاکتیک «جنگی» اتخاذ کنیم، یا قرار است هر چه پیش آید خوش آيد؟
"ایرانیان دار و ندارشان را به حراج گذاشته‌اند"
