باور کنید یا نه، تا کنون حدود به ۵۰ نامه ی رسمی به یوتوب نوشته ام و اول یک سری جواب «ماشینی» دریافت کرده ام که اولا کانال شما به خاطر حمایت از «کریمینالیته» حذف شده و ثانیا شما یعنی ف. م. سخن ویدئویی که کانال ات به خاطرش تعطیل شده را به ما نشان بده تا ما جواب ات را بدهیم! :)

عجبا عجب! سخن و حمایت از تبهکاران! و عجیب تر این که کانال طرف را زده اید از بیخ و بن حذف کرده اید و از طرف می خواهید به شما نشان دهد که به خاطر کدام ویدئو شما سرِ این بینوا را بریده اید! داداش شما مگر ویدئویی باقی گذاشته اید که بشود ویدئویی به شما نشان داد؟! و دو دیگر اینکه، شما مرا به خاطر جرمی که نکرده ام اول اعدام کرده اید، بعد به جای این که شما مدرک جرم را نشان بدهید از من مدرک می خواهید؟! والله در ابرقوی خودمان هم آدم را اینجوری محکوم و حکم را اجرا نمی کنند.

داستان را کش نمی دهم. امروز دیدم صفحه ی اینستاگرام من هم از دسترس خارج شده به خاطر چند پُستی که علیه فرخ نگهدار و مهدی فتاپور و نیز دو کلام صریح و دوستانه با شاهزاده رضا پهلوی نوشته ام و اخطار داده اند که یا این این پُست ها را حذف می کنی یا ما حذف ات می کنیم.

هیچی دیگه. گفتم این ها را بگویم تا اگر یهو دیدید از سخن خبری نیست بدانید که «ریپورت» کردن های برادران جمهوری نکبت و رفقای نازنازی سابق و توطئه گران سایبری پنجگانه اثر کرده و ف. م. سخن از صحنه ی روزگار محو شده است.

واکنش های مکاتباتی و اعتراضاتی تک و تنهای من البته به شدت مرا خسته کرده ولی تا اینجای کار،،، صحنه را نه فقط به خاطر حق خودم بلکه برای حق همگان خالی نکرده ام. برای ادامه ی کار باید وکیل داشته باشم و کار را به شکل حقوقی دنبال کنم که متاسفانه وکیل هم اگر سلام کنی باید برای شنیدن جواب سلام دست در جیب کنی که متاسفانه در جیب سخن جز سیگار و آدامس چیز دیگری یافت نمی شود.

به توصیه استاد خرسندی عزیز این ها را این جا نوشتم که عزیزان در جریان کار من قرار بگیرند و اگر راهنمایی «عملی» و قابل اجرایی داشته باشند -جز این که بگویند عقب بکش و دست از نوشتن و اعتراض بردار که سخن اهل عقب نشینی و این حرف ها هرگز نبوده و نیست و مثل همیشه، می جنگد می میرد سازش نمی پذیرد- به من بگویند تا من آزادی بیان ام را دوباره به دست بیاورم.