جمعه 30 آبان 1382

تخته سياه، اكبر كرمي

آرزو مي كنم زندگي همه ي كودكان لبريز از شكلات و لبخند باشد.
e-mail: [email protected]

در دستان گشوده ام پرنده اي گل كرد
تو اما
از دستان خويش دريغ كردي
وقتي كه شب شده بود
باد مي آمد
و خواب چون پيچك در چشم منتظر كلاس مي روييد
سايه وار
از حياط مدرسه گذشتي
و از كنار نقاشي ها
كه فهم ساده ي آب را جستجو مي كردند
و نوشتي
حق با ماست
آتش هميشه نمي سوزاند
تخته با چهره ي سياهش خنديد
و ما بر معصوميت سفيدمان تكرار كرديم
حق با ماست
آتش هميشه نمي سوزاند
كي؟
نمي دانم
در خاطرات كودكيم ماه گم شده است
تنها مي دانم آتش تمام هستي ما به خود تنيد
و تو از حياط مدرسه گذشتي
سايه وار
در دستان گشوده ام اما ديگر پرنده اي نبود.

اراك ۱۱/۲/۷۰
دکتر اكبر كرمي/ قم

تبليغات خبرنامه گويا

[email protected] 

در همين زمينه:

دنبالک:
http://mag.gooya.com/cgi-bin/gooya/mt-tb.cgi/1459

فهرست زير سايت هايي هستند که به 'تخته سياه، اكبر كرمي' لينک داده اند.
Copyright: gooya.com 2016