آخرين روزهای نمايشگاهی در بوولونی پاريس

توشروع از هفت کن،
بعدش چهل،
بعد از چهل، هفتاد بعدهم تا هفتصد، نوميد شيطان است ...

اين پاره ای از شعر«اين دعا را مادرم آورده از قزوين» از زنده ياد اخوان ثالث است. اما هفت هنرمند ايرانی هم از هفت شروع کرده اند، هفت کار کرده اند و آنرا در بوولونی پاريس بنمايش گذاشته اند. آنان اين نمايشگاه را که هم نقاشی ست هم عکس و هم ويدئو «هفت» ناميده اند. در اين هفت کار ، کارهای فراوانی ست که هر يک بر ديگری پيشی می گيرد ولی همه اين کارها شهادتی ست که انسان ايرانی را در تلواسه کنده شدن از چسبگاه سنت نشان می دهد. گويی سنت کهنه چادر مندرسی ست که با سوزن جوالدوز آنرا بر تن ظريف و تُرد ايران و ايرانی دوخته باشند و در عين حال او را مجبور کرده باشند که بر اين دوخت و دوز و اين بار و زشتی ای که بر تن و سر و روح خود سوار دارد حتی دم هم بر نيارد، چه رسد که فرياد کند. اينجاست که سکوت همه جا را گرفته، گويی هيچ فريادی توان شکستن اين سکوت را ندارد. فرياد صامت! فريادی که در برابر استبداد روح و ديکته ی حجم و فضا الکن شده. بدبختانه کم هستنند ايرانيانی که اين نمايشگاه را ديده باشند. برويد آنرا ببينيد تا يازدهم ژانويه بيشتر فرصت نداريد. آدرسش اين است:

Espace Landowski Musée des Années 30 (salle d’expositions temporaires, 4e) 28, avenue André-Morizet Ouvert du mardi au dimanche de 11h à 18h Métro : ligne 9 (Marcel-Sembat) Bus : lignes 126 et 175