کتاب فرايند فرديت در افسانه هاي پريان، فرنس ماري لوييزه فون، ترجمه زهرا قاضي منتشر شد

به آنهايي كه مي خواهند به فرديت خويش دست يابند و شاهد تولد انساني نوين از درون خويش باشند.
زهرا قاضي

كتاب ” فرايند فرديت “ از آثار دكتر فون فرنس يكي از همكاران بسيار نزديك پرفسور يونگ مي باشد . نويسنده در اين كتاب فرايند فرديت را در چندين قصه از ملل مختلف از ديدگاه هاي اسطوره اي ، ادبي و مذهبي بررسي كرده .فرايند فرديت ، سفري دروني است كه از طريق آن ، شخص يك واحد رواني مي شود.
يعني واحدي جدا و تقسيم ناپذيريا ” تمام“ . هر فرد انساني زندگي را در حالت تماميتي تفكيك نشده آغاز مي كند. سپس به همانگونه كه دانه نمو كرده و گياه مي شود ، فرد نيز رشد مي كند و به شخصيتي تشخيص دهنده ، متوازن و اتحاد يافته تحول پيدا مي كند .اين جد و جهد براي شكوفايي و به كمال فرديت رسيدن از ديدگاه يونگ ،كهن الگويي يا آركي تايپي است . براي هركس از قبل مقرر شده كه به فرديت برسد ، اما براي فرديت يافتن انسان محتاج تعليم و تربيت است . در واقع فرايندفرديت تنها زماني محقق مي شود كه فرد به آن آگاه شود ، با آن زندگي كند و آگاهانه در انكشاف خود شركت جويد و با گرفتن تصميم هاي
ارادي فعالانه در آن مداخله كند و همين همكاري فرايند فرديت به مفهوم واقعي كلمه است .
از نظر پرفسور يونگ، تنها جاده اي كه مي توانيم براي اتحاد درون و بيرون و تماميت رسيدن بر آن گام نهيم ، فرايند فرديت است .
در مسير رشد رواني انسان از ديگران متمايز و متفاوت مي شود ولي اين تفاوت و تمايز نه به معني جدايي انسان از جهان است بلكه تفرد دنيا را در انسان جمع مي كند. پرفسور يونگ بر اين نظر بودكه هنگام مشاركت فعال و آگاهانه در فرايند فرديت ” خود” (self) با واژگان متفاوت و با آوايي متفاوت سخن مي گويد وآموزش هايي منحصر به فرد دارد . به اين ترتيب چارچوب هاي ثابت ، فرمول هاي لا يتغير و همگاني تنها ، موانعي بر سر راه تعالي و صيرورت آدمي خواهند بود. انسان فرديت يافته دُگم نگر ، تابع و مقلد نيست بلكه مسؤليت شكوفايي و پرورش بذر مقدس وجود خويش را به عهده مي گيرد . بي ترديد در حركتي كه انسان از خود آغاز مي كند و به خود باز مي گردد يا به عبارتي در مسير درك نفس رنجي عظيم و جانفرسا را بر خود هموار مي كند ، درد زايشِ انساني نوين ،دردي است كه همه كس را توان تحمل آن نيست . اما آنهايي كه اين طي طريق را به انجام مي رسانند و به فرديت خود دست مي يابند ، شادمانه تولد تاره شان را جشن مي گيرند آنگونه جشني كه زمين و زمان را به پايكوبي فرا مي خوانند .