 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: فرهنگ و هنر - هنرهاي تجسمي
غلامحسين اميرخاني رساله‌ي خوشنويسي تازه‌اي را به جامعه‌ي هنرمندان خوشنويس ايران عرضه مي‌كند.
به گزارش خبرنگار بخش هنرهاي تجسمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اين استاد خوشنويس در اين رساله، با برخورد تازه‌اي نسبت به خوشنويسي، به تحليل فني و تاريخي و سير تطور و تحول خوشنويسي از موقعيت تاريخي عمدتا سه استاد تراز اول، عمادالكتاب - ميرعماد حسني -، ميرزارضا اصفهاني و ميرزا رضا كلهر، از ابتداي كار تا كمال بلوغ هنري آنان پرداخته است.
هدف اصلي اميرخاني در تاليف و تدوين اين رساله، در اختيار گذاردن اين اطلاعات براي هنرمندان و هنرجويان شهرستاني بوده است. ملاحظه و مشاهده اين دوره تطور و تحول كه از حالت جواني تا حد پختگي و كمال مي رسد، در ذهن اميرخاني بوده و در كنار هم آمده است.
بخشي از اين رساله به يكي از ريشه ها و پايه‌هاي هنر خوشنويسي مربوط است كه به شكل چليپا در تاريخ خوشنويسي مطرح شده و عمدتا در اين سبك توليد اثر ميرعماد حسني مقام عالي دارد.
به گمان او ديگر خوشنويسان هرچه قدر در حد استادي و توانايي بودند> توانايي ميرعماد را نداشته و عمدتا آن‌هم به صورت انگشت‌شمار، كپي كار بوده‌اند.
وي براي آموزش نسبتا موثرتر براي هنرمندان شهرستاني حدود 30 تا 35 چليپاي ميرعماد را با زمينه و كرسي جديدي تركيب بندي كرده است. حالتي پيشنهادي براي كساني كه 400 سال چليپا‌هاي ميرعماد حسني را ديده‌اند؛ اين آثار هم خاطره تاريخي فرهنگي را براي بيننده زنده مي‌كند و هم تذكري نسبت به بيننده است.
اميرخاني مي‌گويد: موضوعي كارهاي كه ميرعماد انتخاب كرده به صورت موضوعي نيز براي علاقمندان خوشنويسي جذابيت تمام نشدني دارد و مفاهيم آن نيز تعالي بخش است، بنابراين تازگي خود را از دست نمي‌دهد و كساني كه به هنر نقشي به خصوص خوشنويسي علاقمندند اين قطعات يادمان و توجه به دوران گذشته و پند و عبرت تراويده مي‌شود و طراوت و زيبايي از اين بابت هم تجديد نوعي حيات معنوي است.
اين رساله بخش‌هاي ديگري هم دارد.
"رساله خوشنويسي ايران " در يك مجلد بيش از يكصد صفحه‌اي با نگارش و كتابت استاد اميرخاني تا پايان پايز سال جاري در اختيار علاقمندان قرار مي‌گيرد.
به گزارش ايسنا، اين استاد خوشنويس به تازگي نيز مجموعه‌ي رباعي‌هاي سروده‌ي محمدعلي اسلامي ندوشن را در كتابي با عنوان «بهار در پاييز» منتشر كرد.
اين كتاب مشتمل بر77 رباعي، سروده شده در سه چهار سال اخير ندوشن است كه با نگارگري و تذهيب و با خوشنويسي اميرخاني به تازگي توسط انجمن خوشنويسان ايران همراه است.
