 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
* ترانه‌سرا ـ بايد ـ حال روزگار خود را بشناسد
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: فرهنگ و ادب - ادبيات
يك شاعر معتقد است: هيچ چيزي در كشور ما در محور خود نيست؛ ترانه هم از آن جمله است.
منصور اوجي در ادامه گفت و گو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، تصريح كرد: امروز شاعراني كه به ترانه سرايي گرايش يافته‌اند، هرچند مقداري ذوق هم دارند، اما بيشتر به دليل نان خوردن اين كار را انجام مي‌دهند. عده‌ي ديگر هم اصلا ذوق ندارند و بدون شناخت موسيقي و وزن به ترانه سرايي روي آورده‌اند؛ درنتيجه، ترانه‌هايي در سطح پايين را شاهديم.
وي ياد‌آوري كرد: امروز ديگر شاعران بزرگ ما مرده‌اند و شاعران فعلي نوه و نتيجه‌هاي آنان هستند كه بسياري‌شان اصلا شاعراني قوي هم نيستند. در گذشته شاعران ما وزن و گذشته شعري را كاملا مي‌شناختند و سپس ترانه مي‌سرودند اما اينك بدون شناختن اين موارد تنها با كشاندن صدا ترانه را مي‌خوانند.
اوجي همچنين درباره تفاوت ترانه‌هاي امروز با ترانه‌هاي پيش از انقلاب توضيح داد: قبلا، اول آهنگ را مي‌ساختند و سپس ترانه را روي آن مي‌گذاشتند، اما اينك اين طور نيست. كسي كه ترانه مي‌گويد بايد هم ترانه، شعر و هم حال روزگار خود را بشناسد؛ نه اينكه دو كلمه را كنار هم گذاشته و بگويد اين ترانه است و بعد از مدتي فراموش شوند.
اوجي با بيان اين مطلب كه يك ترانه‌سرا ـ بايد ـ با تمام مواردي شعري، موسيقي، اوزان و كلام آشنايي داشته باشد، ادامه داد: در اين صورت است يك ترانه ماندگار خواهد ماند و در آينده زمزمه مي‌شود و خاطره‌اي از گذشته خواهد بود.
