فرامرز قريبيان در کنار يار قديمی، همشهری

گروه ادب و هنر- سعيد مروتی: فرامرز قريبيان پس از ۱۲ سال، مجدداً در فيلمی از مسعود کيميايی بازی می کند. او که از «تجارت» به بعد با کيميايی همکاری نداشته قرار است در «رئيس» فيلم تازه اين فيلمساز، يکی از نقش های محوری را ايفا کند.
قريبيان نقش کاراکتر رئيس را بازی خواهد کرد، يک خلافکار قديمی که پيش از اين گفته می شد سعيد راد کانديدای بازی در اين نقش است. با منتفی شدن حضور سعيد راد، کيميايی ترجيح داد به سراغ فرامرز قريبيان برود؛ دوست و بچه محل قديمی اش که نزديک به چهل سال پيش با هم فعاليت هنری را آغاز کردند، وقتی کيميايی جوان توانست اعتماد برادران اخوان را به خود جلب کند و «بيگانه بيا» را بسازد.
کيميايی ابتدا قصد داشت از قريبيان در يکی از نقش های اصلی فيلم استفاده کند ولی با مخالفت تهيه کننده، در نهايت، دوست دوران کودکی اش دستيار کارگردان شد و به بازی در يک سکانس رضايت داد. بعد از «بيگانه بيا»، قريبيان برای تحصيل در رشته بازيگری به آمريکا رفت.
در سالهايی که کيميايی با ساخت «قيصر» مبدل به شاخص ترين کارگردان سينمای ايران شد، قريبيان در آن سوی آبها درس آموز مکتب آکتورز استوديو بود. هنگامی که کيميايی قصد ساخت فيلم «خاک» را کرد، نامه ای برای قريبيان نوشت و از او دعوت کرد به ايران بيايد و يکی از نقش های اصلی فيلمش را بازی کند.
زمانه عوض شده بود و کيميايی ديگر آن کارگردان بی تجربه «بيگانه بيا» نبود؛ او حالا جايگاهی داشت که بتواند يکی از نقش های محوری فيلمش را به دوست قديمی خود بدهد.
قريبيان تحصيلات بازيگری در آمريکا را نيمه کاره رها کرد، به ايران آمد و در «خاک» بازی کرد. حضور قابل قبول قريبيان در «خاک»، جايزه بهترين بازيگر نقش مکمل مرد از معتبرترين جشنواره سينمايی آن سالها را برايش به همراه داشت. سيمای مردانه قريبيان کاملاً برازنده قهرمانان معترض کيميايی بود. او در «گوزن ها» با ايفای نقش قدرت يکی از بهترين نقش آفرينی هايش را ارائه کرد. قهرمان زخمی کيميايی با آن زخم بر پهلو که خونش را به ديوار دبيرستان بدر (مدرسه ای که قريبيان و کيميايی در آن درس خوانده بودند) ماليد.
دو همکاری پياپی با کيميايی، فرامرز قريبيان را به يکی از بازيگران سينمای متفاوت آن سالها بدل کرد، چنان که در فيلم هايی چون «سايه های بلند باد» (بهمن فرمان آرا) و «جنگ اطهر» (محمدعلی نجفی) حضور يافت.
در سالهای پس از انقلاب، قريبيان از معدود بازيگران شاخصی بود که امکان فعاليت در سينما را يافت و اين را بيش از هر چيز مديون کارنامه پالوده اش بود.

بازيگر متين سينمای متفاوت و روشنفکرانه دهه پنجاه، در سراسر دهه شصت به بازی در فيلم های تجاری پرداخت.
قريبيان به عنوان سوپر استاری محبوب يکی از پرکارترين بازيگران سينمای ايران بود. تا اين که بار ديگر دوست قديمی اش از او دعوت به همکاری کرد. او در «ردپای گرگ» نقش قهرمان تک افتاده و تنهايی را بازی کرد که دورانش سپری شده بود.
قريبيان نشان داد که بازی در انبوهی از فيلم های نازل، خدشه ای به قابليت هايش نينداخته است.
او در سالهای اخير رويه کاری اش را عوض کرد و گزيده کار شد. در همکاری مداوم و پرثمرش با اصغر فرهادی در «رقص در غبار» و «شهر زيبا» از قابليت های تازه و کشف نشده اين بازيگر با سابقه خبر می داد.
در اين سالها هر بار که کيميايی عزم ساختن فيلمی را می کرد، خيلی ها به ياد قريبيان می افتادند. دو دوست و همکار قديمی ۱۲ سال تنها در مصاحبه ها از يکديگر نام بردند و خبری از همکاری مجدد نبود؛ تا اين که کيميايی دو روز پيش در تماسی با قريبيان از او خواست تا در «رئيس» همراهش باشد.
اين هفتمين همکاری قريبيان و کيميايی خواهد بود و دوستداران سينما اميدوارند که بار ديگر خاطرات فراموش نشدنی «خاک سرخ»، «گوزن ها» و «ردپای گرگ» تداعی شود.