 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
اكبر گلپايگانی، خواننده‌ی پرآوازه موسيقی ملی ايران، پس از ٢٣ سال ممنوعيت آواز خواندن در ايران، در سن ٧٤ سالگی با اجرای كنسرت در خارج و تهيه آلبوم در داخل كشور، بارديگر به عرصه‌ی موسيقی بازگشته است. هرچند اخيراً برگزاری كنسرت در داخل كشور برای گلپا مجاز شده است، اما او از اين كار امتناع می‌كند. همكار صدای آلمان، فريد اشرفیان، با اكبر گلپا درباره برنامه‌های تازه‌ی او گفتگو كرده است.
دويچه وله: با عرض سلام خدمت آقای اکبر گلپایگانی، خواننده بزرگ آواز ایران، و تشکر فراوان از شما برای این گفتگو با دویچه‌وله، صدای آلمان. آقای گلپایگانی ترانه‌ها و صدای شما صحنه موسیقی ایران را در عرض نیم‌قرن گذشته تا کنون خیلی شکل داده است. شما پس از انقلاب ایران بمدت ۲۳ سال رسما در صحنه موسیقی ظاهر نشدید و حال چندین سال است که در خارج از ایران در کنسرتهایی شرکت کرده‌اید. لطفا از برنامه‌های بعدی‌تان برایمان تعریف کنید.
اكبر گلپايگانى: اولا اجازه بدهید من خدمت همه‌ی ایرانیان، چه در داخل ایران و چه در خارج، سلام عرض کنم. من خوب به عللی ۲۷ـ۲۶ سالی‌ست که در داخل ایران نمی‌توانم کنسرتی داشته باشم. ولی خوب در خارج کنسرتهای مختلفی دارم، در سمینارهای مختلف شرکت کرده‌ام و دکترای افتخاری گرفتم و کنسرتهای زیادی در خارج از کشور داشتم و امیدوارم که بازهم بتوانم ایرانی‌ها را ببینم و خوب، هروقت هم اجازه بدهند، من در اختیارشان هستم. مثل سابق که در گلها کار می‌کردم. شما اگر دقت کنید من یکی از ۴ خواننده‌ی گلهای جاویدان بودم و ۲۷ـ۲۶ سال مجبور بودیم سکوت کنیم. بهرحال، امیدوارم که سلامت باشند و خودم هم باز بتوانم با ورزش خودم را حفظ کنم که همچنان هم دارم اینکار را می‌کنم.
دويچه وله: شما الان خودتان گفتید که ۲۳ سال در ایران کنسرت برگزار نکردید و اجازه نداشتید کنسرت برگزار کنید. شما علل این نکته را در چه نکاتی می‌توانید ببینید؟
اكبر گلپايگانى: والا، خوب، بهرصورت ما یک شهروند ایرانی هستیم و در ایران هم زندگی می‌کنیم و تابع مقررات اینجا باید باشیم دیگر. وقتی می‌گویند، نخوان! خوب، نباید خواند دیگر.
دويچه وله: شما آیا اخیرا آلبوم جدیدی عرضه کرده‌اید؟
اكبر گلپايگانى: بله! من یک آلبوم تازه بنام «دل ای دل» به بازار فرستاده‌ام.
دويچه وله: می‌توانید بیشتر راجع به این آلبوم جدید‌تان توضیح بدهید؟
اكبر گلپايگانى: مدتها بود این آهنگهایی که من کار کرده بودم و مانده بود، یعنی من در ۴ـ۳ سال اخیر که مجوز فقط نوار و کاست گرفتم که بتوانم داشته باشم، دوتا آلبوم یکی بنام «مست عشق» و یکی «آوازه‌خوان» و اخیرا هم این آلبوم سوم بنام «یک عمره که دل ای دل/ رمیدی و رماندی/ ای دل» این نوار را به بازار دادم.
دويچه وله: شما آینده موسیقی ملی ایران را چگونه ارزیابی می‌توانید بکنید؟
اكبر گلپايگانى: آینده موسیقی ایران مثل ورزش می‌ماند. هیچ فرقی نمی‌کند. موسیقی ایرانی یک کمی مظلوم واقع شده، موسیقی دیگر هم مثل پاپ و جاز و اینها خوب پیشرفت کرده‌اند. در ایران هم پیشرفت کرده‌اند. این موسیقی پاپ و جاز را من خودم هم دوست دارم. به شکل خیلی علمی اگر اجرا بشود، قشنگ است، ولی خوب در موازات آنهم موسيقی کلاسیک و ملی ما باید پیشرفت بکند. همانطور که در سابق هم بود. شما اگر یادتان باشد، در برنامه «گلها» چه برنامه‌هایی بود، چه اساتیدی آنجا بودند، مثل آقای تجویدی، آقای لطف‌اله مجد ، مرحوم صبا، حسین تهرانی، جلیل شهناز که اینها خوب هنرمندهای بی‌نظیری بودند که در برنامه گلها بودند. ما باید اینها را پیدا کنیم و بوسیله همین برنامه گلها و امثال این برنامه‌ها، این هنرمندهای بزرگ پیدا می‌شوند.
دويچه وله: شما آیا در آینده نزدیک در کشور آلمان یا کشورهای اروپایی کنسرتی برگزار خواهید کرد؟
اكبر گلپايگانى: احتمالا، احتمالا فکر می‌کنم در انگلستان، فرانسه و البته هنوز راجع به آلمان تصمیم نگرفتم. اما یکسری کنسرتهایی هست که احتمالا یکی از آنها ممکن است در آلمان باشد.
دويچه وله: آقای اکبر گلپایگانی، در پایان این گفتگو شما چه پیغامی برای شنوندگان فارسی‌زبان در سراسر دنیا دارید؟
اكبر گلپايگانى: آرزوی سلامت می‌کنم برای تمام ایرانی‌ها. هرجای دنیا که هستند امیدوارم که سلامت‌شان را حفظ کنند و واقعا با ورزش. چون معجزه‌ای که من از ورزش دیدم، اصلا حد و حساب ندارد. سوم، من آرزو می‌کنم این عزیزانی که در خارج هستند، ایرانیانی که در خارج هستند حداقل به بچه‌هایشان نوشتن و خواندن فارسی را یاد بدهند. همزمان با پیشرفتی که در رشته‌های دیگر می‌کنند و زبانهای دیگری که یاد می‌گیرند، خوب ما ایرانی هستیم بالاخره، باید بچه‌هایمان فارسی بنویسند و بچه‌هایمان بتوانند فارسی بخوانند. من در مسافرتهایی که به خارج داشتم و مدتی که در خارج بودم، دیدم که بچه‌های ایرانی کمتر فارسی نوشتن بلدند. این خیلی مهم است، این آرزوی من است. ما ایرانی هستیم. باید نوشتن و خواندن فارسی به فرزندانمان یاد بدهیم.
