هفتاد و نهمين سال‌روز تولد هوشنگ ابتهاج، ايسنا

- ديدگاه‌های شهريار، شفيعی ‌کدکنی و محمدرضا لطفی

خبرگزاری دانشجويان ايران - مشهد
سرويس: فرهنگ و ادب - ادبيات

ششم اسفندماه، هم‌زمان است با سال‌روز تولد اميرهوشنگ ابتهاج ـ شاعر معاصر ـ متخلص به «هـ.ا. سايه».

به گزارش خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا)، ابتهاج که متولد ۱۳۰۶ در شهرستان رشت است، نخستين دفتر شعر خود را با نام «نخستين نغمه‌ها»، در دوران تحصيلات دبيرستانی منتشر کرد و با انتشار کتاب «شبگير» که حاصل سال‌های پرتب‌وتاب پيش از ۱۳۳۲ است، به شعر اجتماعی روی آورد.

«سهراب»، «زمين»، «چند برگ از يلدا»، «يادگار خون سرو»، «سياه مشق» و مجموعه غزل‌ها، رباعی‌ها، مثنوی و دوبيتی و قطعه‌ی در سه شماره ۱ ، ۲ و ۳، منتشر شد و نيز مجموعه‌ی ‌ «آينه در آينه» ـ گزيده‌ی اشعار توسط محمدرضا شفيعی کدکنی.

او در فاصله‌ی سال‌های ۱۳۵۶ - ۱۳۵۰ برنامه‌ی ‌ «گل‌های تازه» و «گلچين هفته» که از راديو ايران پخش می‌شد را سرپرستی می‌کرد. شعر و موسيقی ايرانی وامدار کسانی چون اوست.

محمدحسين بهجت تبريزی متخلص به شهريار چند دهه‌ی پيش جملاتی در توصيف شعر ابتهاج جوان می‌گويد: «پس از حافظ بسياری از شاعران سعی کردند مانند حافظ غزل‌سرايی کنند، اما به نظر من هيچ کس به اندازه‌ی ابتهاج نتوانست به اين مقصود نزديک شود».

محمدرضا شفيعی کدکنی نيز گفته است: در ميان دانه‌های درشت شعر قرن بيستم ايرانی يعنی اکنونيان، که زندگی‌شان دراز باد، سايه در جايگاهی ايستاده که ديگران چه بخواهند و چه نخواهند بايد بدو برنگرند و اگر فروتنی ذاتی او اجازه می‌داد، حق داشت که به همگان - جز به يکی دو تن - فرو نگرد اما سايه هر کسی را در جايگاهی که دارد، می شناسد و می‌ستايد.

به گفته‌ی محمدرضا لطفی ـ نوازنده‌ی پيشکسوت ـ نيز: «با اين‌که بعضی از موزيسين‌های راديويی بر اين باورند که سايه بخش توليد راديو را «شجريان‌خانه» نموده بود و تقريبا ۷۰ درصد برنامه‌ها را به عهده‌ی اين هنرمند می‌گذاشت و اين خود رنجی در دل بعضی از همکاران ايجاد نموده بود، اما سايه اين کار را آگاهانه انجام می‌داد؛ چراکه می‌انديشيد شجريان پرچم‌دار موسيقی‌ای خواهد شد که ما امروز بدان موسيقی هنری دستگاهی يا رسمی خطاب می‌کنيم».