 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
گفتگوی راديو فرانسه با حسين ماهوتيها هماهنگ کنندة شبکه فعالين ايرانی دفاع از حقوق بشر در اروپا و امريکای شمالی در رابطه با وضعيت حقوق بشر در ايران به مناسبت 10 دسامبر روز جهانی حقوق بشر*
در روز جهانی حقوق بشر، وضعيت کنونی حقوق بشر در ايران را چگونه ارزيابی می کنيد؟
_ وضعيت حقوق بشر در ايران اسفناک است. بر اساس اطلاعاتی که ما داريم وضعيت حقوق بشر در ايران به شکلی گسترده، مستمر و برنامه ريزی شده نقص می گردد.
مهمترين جنبه های نقص حقوق بشر در ايران کدامند؟
_ نقض حقوق بشر در ايران بر خلاف آنچه که آقای شاهرودی گفته اند، کار چند کارمندِ ناقض قوانين و يا به اصطلاح بعضی ها، کار عده ای قانون گريز نيست. يک سيستم حکومتی و دولتی، جريان نقض حقوق بشر را برنامه ريزی می کند. نقضی که در حوزه های مختلف بطور مستمر نمايان بوده است. از جمله : زندانيان سياسی، اعدام، بازداشت های خودسرانه، عدم آزادی بيان، سرکوب زنان و دانشجويان، وضعيت فلاکت بار کارگران ، کودکان و . . .
در يک سال اخير وضعيت حقوق بشر در ايران در کدام جهت تحول يافته، بهتر و يا بدتر شده است؟
_ برای ترسيم و مقايسه وضعيت حقوق بشر در ايران يک سری آمار و ارقامی را به شما ميدهم که البته فقط 6 ماهه اول سال 1383 را در بر می گيرد و بر مبنای اخبار منتشر شده در روزنامه ها و منابع خبری خود رژيم تهيه و تنظيم شده اند :
353 مورد احضار، بازجوئی و دستگيری فعالين دانشجوئی ؛ 135 مورد احضار، بازجوئی و دستگيری و برخورد با روزنامه نگاران ؛ 843 مورد احضار، بازجوئی و دستگيری فعالين سياسی، فرهنگی و دينی ؛ دستگيری 1784 نفر به اتهام بدحجابی، رقص و مسائل اجتماعی ؛ 109 مورد قتل مردم توسط نيروی انتظامی ؛ 46 مورد اعدام در ملاء عام ؛ 62 مورد محکوم به اعدام و در انتظار اجرای حکم ؛ 5 مورد قطع اعضای بدن و 3 مورد مرگ بر اثر شکنجه در زندانها.
اين در واقع بخش به اصطلاح قابل رؤيت کوه يخ است که ما توانسته ايم جمع بندی کنيم.
ضمناً ما در گزارشی که در سال گذشته به کميسيون حقوق بشر سازمان ملل داديم ، گفته ايم که در هر 8 ساعت يک مورد نقض حقوق بشر در ايران اتفاق می افتد.
قابل ذکر است که آقای ضيائی فر که حقوق بشر به اصطلاح اسلامی را پيش می برد و با رژيم نيز همکاری دارد ، در مصاحبه ای به 60 مورد نقض حقوق بشر در روز اشاره کرده است.
بدين ترتيب با توجه به اين آمار و ارقام ، اخبار و گزارشات شما می توانيد جهت وضعيت حقوق بشر در ايران را بر آورد نمائيد.
قدرت های جهانی بارها نشان داده اند که در رابطه با کشورهائی مانند ايران حقوق بشر مهمترين نگرانی آنها نيست. خود ايرانی ها چه می توانند بکنند که حقوق بشر در کشورشان بهتر رعايت شود ؟
_ مسئله حقوق بشر قبل از هر چيز مسئله شهروندی است. شهروندی که، برای زندگی کردن و تنظيم روابطش با ديگران احتياج به حداقل فضای آزاد و عاری از سرکوب و نقض حقوق اساسی خويش را دارد. بر اين مبنا فکر می کنم که هموطنان بايد برای دستيابی به حقوق اوليه و اساسی خويش و ايجاد فضای آزاد اجتماعی و سياسی فعال شوند و از حقوق خود در اين زمينه عقب نشينی نکنند.
اين چيزی که شما گفتيد در مورد ايرانيانی است که در داخل کشور هستند و احتمالاً در انجام اين توصيه شما با محدوديت ها و مشکلاتی نيز روبرو خواهند شد. آيا ايرانيان مقيم خارج از کشور _ که تعدادشان هم کم نيست _ هم می توانند کاری بکنند که در جهت رعايت حقوق بشر در ايران مثبت و مؤثر باشد؟
_ کمترين کار تماس با افکار عمومی جهانی به منظور مطلع ساختن آنها از وضعيت حقوق بشر در ايران است.
علاوه بر اين با توجه به اينکه ما در خارج از کشور از آزادی هائی برخورداريم ، می توانيم با يکديگر در زمينة مسائل حقوق بشر همکاری کنيم. ( بدون در نظر گرفتن اينکه اين حقوق در رابطه با چه کسی مطرح می شود و بدون در نظر گرفتن تعلقات فکری و سياسی کسانی که حقوق آنها مورد تجاوز قرار می گيرد.)
مثلا شبکه فعالين ايرانی حقوق بشر در اروپا و امريکای شمالی که دو سالی است که شکل گرفته نمونه ای از همکاری و همياری در اين زمينه است . که البته تنها نمونه موجود نيست.
----------------------
* اين گفتگو توسط فعالين ايرانی دفاع از حقوق بشر در اروپا و امريکای شمالی از روی نوار پياده شده است.
