 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
گروه سياسى: حسن روحانى دبير شوراى عالى امنيت ملى روز پنج شنبه در جمع خبرنگاران در سمنان سخن از انتخابات رياست جمهورى دوره نهم به ميان آورد و با بيان اين كه به اين انتخابات به عنوان يك نامزد مى انديشد، سخن گفت. روحانى با اين حال در اين جمع حضور خود را در انتخابات منتفى ندانست ولى گفت كه هنوز تصميم قطعى براى اين حضور نيز نگرفته است.
روحانى كه در پرونده هسته اى ايران به عنوان عالى ترين مقام رسمى كشور نقش داشت، از ديرباز به عنوان يك كانديداى بالقوه مطرح بود ولى او يك بار هنگامى كه تبليغات عليه او افزايش يافت، صريحاً اعلام كرد كه نظرى بر اين انتخابات ندارد و قصد رئيس جمهور شدن نيز ندارد.
اعلام مواضع او باعث كاهش تبليغات عليه وى شد و در فضاى به وجود آمده او تلاش كرد تا پرونده هسته اى ايران را از سيبل آمريكاييان بيرون بكشد. با اين حال تلاش هاى او و انتخابات رياست جمهورى به يكديگر گره خورده بودند و كماكان درباره او اخبارى مختلف منتشر مى شد. آخرين آنها نيز چندى پيش بود كه مجدداً بحث كانديداتورى او براى انتخابات مطرح شد و يكى از خبرگزارى ها در خبرى آورد كه در صورت انصراف هاشمى از شركت در انتخابات اين حسن روحانى است كه پا به ميدان رقابت مى گذارد. بدين ترتيب روحانى يك بار ديگر به عنوان يك كانديدا مطرح شد. كانديدايى كه از يك سو مسئول ارشد در پرونده هسته اى است و از طرف ديگر در ميان محافظه كاران، علاقه مندانى دارد. نزديكى او نيز با حزب كارگزاران سازندگى اين امتياز را به او بخشيده است كه بتواند از قدرت مانور بيشترى برخوردار باشد اما نكته مهمى كه اكنون وجود دارد اين است كه چه كسانى پا به ميدان رقابت مى گذارند و نقش متمايز حسن روحانى در اين ميان و در بين آنها چيست.
«يكى از موضوعاتى كه علاقه مندم تا قبل از اقدام به نام نويسى براى نامزدى از آن مطلع باشم اين نكته است كه چه كسى و يا كسانى در انتخابات به عنوان نامزد شركت مى كنند.» اين بخشى از اظهارات او در گفت وگو با خبرگزارى جمهورى اسلامى است. او مى افزايد: «برخى از گروه ها، نمايندگان و شخصيت ها به وى براى نامزدى در انتخابات رياست جمهورى توصيه كرده اند اما هنوز براى نامزد شدن در انتخابات تصميم قطعى نگرفته ام. اين كار به تحقق خيلى از شرايط بستگى دارد.»
حسن روحانى اگرچه سخنى از «تحقق خيلى از شرايط» نمى گويد ولى بلافاصله از ناپسند خواندن تخريب چهره ها و شخصيت هاى كشور سخن به ميان مى آورد و تاكيد مى كند كه همه شخصيت هايى كه احتمال نامزدى آنها در انتخابات مطرح است، بايد مورد احترام باشند.
روحانى ۵۷ ساله كه در دوره هاى اول و دوم مجلس از حوزه انتخابيه سمنان و نيز در دوره هاى سوم، چهارم و پنجم نماينده شهر تهران شد و سپس مناصبى همچون نايب رئيس اول مجلس و رئيس كميسيون سياست خارجى مجلس را كسب كرد. پس از خروج از مجلس نيز او به شوراى عالى امنيت ملى رفت و نماينده رهبرى در اين شورا شد و همزمان قائم مقام مركز تحقيقات استراتژيك مجمع تشخيص مصلحت نظام كه رئيس آن على اكبر هاشمى رفسنجانى است.
روحانى در عين حال تلاش دارد در نشست ها و با شركت در مجامع نيز به اعلام مواضع پيرامون مسائل جهانى و منطقه اى بپردازد. اين رويه اى است كه كانديداهايى همچون على لاريجانى، على اكبر ولايتى، محسن رضايى و احمد توكلى نيز دنبال كرده اند. به همين علت روحانى پنج شنبه شب در جمع مردم سمنان پيرامون چند موضوع سخن گفت. او از يك سو به نقش و دخالت آمريكا در امور كشورهاى ديگر پرداخت و عراق را نمونه مسجل اين مورد دانست و از ديگر سو نقش آمريكا را در مسائل هسته اى تشريح و تاكيد كرد كه آنها بر آن بودند با سروصدا و جنجال ايران را وارد بحران كنند.
روحانى معتقد است كه تا وقتى ملت ما پشت سر نظام ايستاده اند و مى گويند هدف ما دستيابى به فناورى صلح آميز هسته اى است هيچ نگرانى نداريم.
او نهايتاً به انتخابات مى پردازد و تاكيد مى كند كه انتخابات رياست جمهورى بسيار مهم و سرنوشت ساز است و مى تواند در سرنوشت توسعه، عزت و استقلال كشور تاثير بسزايى داشته باشد و سپس با تصريح بر اين كه بايد به پاى صندوق هاى راى برويم مردم را توجه مى دهد كه رئيس جمهور مقتدر را انتخاب كنند.
روحانى البته بر يك موضوع ديگر پافشارى مى كند و آن اين كه انتقال قدرت بايد در كشور صورت بگيرد. او به اين امر اعتقاد دارد و مى گويد: «اگر انتقال قدرت در كشور صورت نگيرد، در نهايت بروز مشكلاتى را در پى دارد. انتقال قدرت بايد عادلانه و به خوبى صورت بگيرد و اين امر از اهميت ويژه اى برخوردار است.»
او در توضيحات اين انتقال قدرت، سخن ديگرى به ميان نمى آورد ولى در ادامه به مجلس هفتم و انتخابات دوم خرداد ۷۶ مى پردازد و اين دو انتخابات را دليل سلامت انتخابات و دموكراسى در كشور مى داند.
اما درباره سلامت انتخابات او مى گويد: حضور حداكثرى مردم در انتخابات منوط به شرايطى است از جمله اين كه مردم احساس كنند كه راى آنها سرنوشت ساز است و مردم يقين داشته باشند كه سرنوشت انتخابات از قبل تعيين شده نيست و در اين راه دولت، ناظران، شوراى نگهبان و سلامت انتخابات را تضمين كنند. مردم بايد احساس كنند كه نامزد آنها در بين نامزدها وجود دارد.
