 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
"حميد روحانى" از شريعتى، سروش ، بازرگان و مصدق انتقاد کرد
تهران ، خبرگزارى جمهورى اسلامى ۱۹ / ۱۰ / ۸۳
داخلى.سياسى.روحانى.
حجت الاسلام سيدحميد روحانى مورخ انقلاب در نشستى با عنوان "نقش روحانيت
شيعه در جنبش هاى سياسى معاصر" از هاشم آقاجرى، عبدالکريم سروش ، مهدى
بازرگان ، محمد مصدق و على شريعتى انتقاد کرد.
روحانى که روز شنبه در سالگرد قيام ۱۹ دى ماه ۱۳۵۶ در شوراى هماهنگى
تبليغات اسلامى در تهران سخن مىگفت ، اظهار داشت : شريعتى قبل از انقلاب
بحثهايى را مطرح کرد که اختلاف برانگيز بود.
وى افزود : سووال اين است که آيا بحث هايى که شريعتى در سال۱۳۴۹ مطرح
مىکرد، يعنى در زمانى که شرايط حساس بود ، ضرورىترين بحثهايى بود که
بايد مطرح مىشد.
نويسنده کتاب "شريعتمدارى در دادگاه تاريخ " اضافه کرد : آيا ضرورى
ترين بحث اين بود که شريعتى بگويد "مجلسى" در کتابش از "بى بىشهربانو"
نوشته و روحانيت را به مسخره بگيرد.
روحانى تصريح کرد : شريعتى به عنوان يک جامعه شناس مىتوانست حرفهاى
بهترى بزند.
وى ضمن انتقاد از مواضع شريعتى گفت : از همه بدتر موضع شريعتى است ،
که در نامه اى۴۰ صفحه اى آن را نوشت .
روحانى توضيح داد : شريعتى زمانى که اين نامه را نوشت زير فشار نبود
،ولى در آن از رضا خان ستايش و از انقلاب سفيد شاه تجليل کرد.
اين مورخ انقلاب به نقل از شريعتى هدف او را مبارزه با "آخوندزدگى" و
"کمونيست ها" عنوان کرد و گفت : اين هدف شريعتى همان خواسته رژيم بود.
وى افزود : امروز هم وضع همانگونه است ، يعنى در شرايطى که کشور در
محاصره اقتصادى به سر مىبرد و شرايط حساسى وجود دارد ، ببينيد روشنفکران
چگونه موضع گيرى مىکنند.
روحانى با اشاره به بحث "قبض و بسط شريعت " عبدالکريم سروش گفت :
آنها بحث هايى را در اين شرايط مطرح مىکنند که فقط به اختلاف ها دامن مىزند
و بحث هايى همچون اينکه "اسلام براى آخرت آمده است " و " قبض و بسط" در همين
راستا است و کسى که به استقلال و اتحاد ملت فکر کند ، اينگونه سخن
نمىگويد.
مورخ انقلاب همچنين ضمن انتقاد از مواضع مهدى بازرگان و نهضت آزادى
گفت : برخى امروز مدعى هستند که آنها زمينه انقلاب را فراهم کرده اند و
روحانيون در حقيقت بر اين موج سوار شده اند، در حالى که وقتى امام خمينى
(ره ) مخالفت خود را با کاپيتولاسيون اعلام کرد ، گروههاى سياسى از جمله
نهضت آزادى و بازرگان اصلا در مقابل کاپيتولاسيون نفس نکشيدند.
وى افزود : آنها مبارزه با کاپيتولاسيون را مبارزه با آمريکا مىدانستند
و تاکيد داشتند، که نبايد با آمريکا مبارزه کرد.
روحانى اضافه کرد : نهضت آزادى از سال۱۳۴۳ تا سال۱۳۵۷ حتى يک اعلاميه
صادر نکرد و آخرين اعلاميه اين نهضت در سال۴۳ منتشر شد و در بحث
کاپيتولاسيون اصلا نفس نکشيدند.
وى افزود : پس از اينکه نهضت اوج گرفت و زمينه انقلاب فراهم شد در
ششم شهريور سال۵۷ نهضت آزادى اطلاعيه داد و گفت که شاه نمىتواند در کشور
بماند و بايد استعفا دهد.
اين مورخ ضمن نقد اين اطلاعيه گفت : اين نهضت در اطلاعيه خود در حقيقت
دست و پا مىزد که نظام سلطنت را حفظ کند و اين درحالى بود که امام تاکيد
داشتند که نظام سرنگون شود.
روحانى همچنين ضمن انتقاد از عملکرد دکتر مصدق گفت : برخى مساله طرح
ملى شدن نفت را منتسب به مصدق مىکنند،درحالى که آيت الله کاشانى در سال
۱۳۲۴ در اطلاعيه اى اين بحث را مطرح کرد و در حقيقت اين خواست علما بود که
نفت را از چنگال انگليس پس بگيرد.
روحانى تصريح کرد : آيت الله کاشانى در اين زمينه فداکارى کرد و اگر
حرکت علما نبود ، امکان نداشت که مصدق به قدرت برسد.
نويسنده سه جلد کتاب در باب نهضت امام خمينى ، ضمن انتقاد از عملکرد
دکتر مصدق گفت : او۲۰ ماه نواب صفوى را در زندان نگاه داشت و تاکيد کرد
درصورتى که نواب از سياست دست بردارد حاضر است که او را آزاد کند و در
حقيقت مصدق تز جدايى دين از سياست را دنبال مىکرد.
اين مورخ انقلاب گفت : با نگاهى به تاريخ اديان روشن مىشود که که نهاد
دين هميشه در برابر ظلم و ستم ايستاده است .
وى افزود : کسانى که گفتند "دين افيون توده هاست " در حقيقت دينهاى
انحرافى را ديده بودند که خود هم به آن گرفتار بودند، ولى اگر اديان
الهى را درمىيافتند چنين قضاوت بىجايى نمىکردند.
وى با اشاره به نقش روحانيون و علما در مبارزه با رژيم هاى زورگو،گفت :
پس از غيبت کبرى علما با تمسک به شيوه امامان ، دو گونه مبارزه مىکردند،
يا مبارزه روياروى و يا مبارزه از طريق دعا و تبليغ و تولى و تبرى .
روحانى تصريح کرد : روحانيون و علما هيچگاه از اين رسالت مقدس باز
نماندند و از قرن ۴ تا قرن ۱۴ حدود۱۳۰ نفر از فقهاى اسلام در اين راه
شهيد شدند.
وى افزود : اگر در طول اين مدت روحانيون به دربار هم نزديک شده اند
به اين خاطر بوده است که آنها ناگزير بوده اند به دربار نزديک شوند تا از
تجاوز آنها به حقوق مردم جلوگيرى کنند.
روحانى به عنوان نمونه نزديکى روحانيون به دربار صفويه را در همين
راستا توصيف کرد و گفت : اگر تلاش روحانيون نبود، صفويه مسلک تصوف را به
جاى مکتب تشيع در ايران حاکم مىکردند.
مورخ انقلاب ضمن نفى نظر کسانى که اولين حرکت روحانيون در سده گذشته
را جنبش تنباکو دانسته اند گفت : حرکت آيت الله ملاعلى کنى عليه فراموشخانه
و تکفير فراماسونرها و همچنين حرکت علماى اسلام عليه قرارداد رويتر پيش
از جنبش تنباکو روى داد.
روحانى با اشاره به نقش روحانيت در جنبش مشروطه خواهى گفت : علما در
آن زمان در راه تحقق عدالت تلاش کردند ولى فراماسونرها مسير نهضت را
منحرف کردند.
اين تاريخ نويس همچنين روشنفکرها را "همدست رضا خان " توصيف کرد و
گفت : در شرايطى که روشنفکرها با رضا خان همدست بودند و با او جلسه
مىگذاشتند ، آيت الله مدرس و روحانيون در مقابل رضا خان مقاومت مىکردند.
