 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
پس از اينكه كودتاي همه‌جانبه عوامل استكبار با بهره جستن از طالع‌بيني شريعتمداري در كيهان و طالع‌نويسي مرتضوي در قوه‌ي غذاييه خنثي شد. بسياري از اسرا آزاد شدند، البته پس از آن كه از گذشته‌ي سراسر خيانت بار خود اظهار ندامت كردند.
چند صباحي بيش نگذشت، كه آرش سيگارچي به دام ياران سعيد مرتضوي افتاد. نمي دانم او چه زماني به خطاهاي خود اذعان خواهد كرد، با اين حال وقتي اسامي دستگير شدگان را با اسامي رها شدگان مقايسه مي‌كنم. مي بينم هنوز دو نفر در چنگال عدالت اسلامي گرفتارند: مجتبي سميع نژاد و فريد مدرسي. حداقل در اين مدت خبري مبني بر آزادي ايشان در خبرگزاري ها منتشر نشده است.
همه‌ي اين‌ها را گفتم تا كساني كه مدام ادعاي دفاع از حقوق بشر مي كنند بدانند، تنها به دفاع از حقوق "بشري" مي پردازند كه معروف و پر اسم و رسم باشد، و الا چه ارزشي دارد كه از افراد گمنام و وبلاگ نويساني دفاع كرد كه دستشان به هيچ عرب و عجمي بند نيست و در فرداي آزادي شان، كسي نمي تواند از تلاش‌هاي دوستان گرانقدر و مشهور تشكر كند.
اين دو نفر، همراه با طيف محدود خوانندگان نوشته‌هاي‌شان، حسرت و اعتراض را به تصوير مي كشيدند، حسرت و اعتراضي كه در بند بند وجود هر جوان ايران موج مي زند و مگر فرمانروايان از اين وضعيت ناآگاهند؟
در ميان اينهمه وبلاگ نويس كه مدام از براندازي و سرنگوني مردم سواري ديني دم مي زنند، مجتبي سميع نژاد، چه بسيار كه مي كوشيد، تندروي‌هاي دوستان را اصلاح كند و با نظرات دوستانه و خردمندانه‌ي خود گفتارهاي نسنجيده‌ي برخي از دوستان را اصلاح كند. نقد را بر دشنام ترجيح مي داد، بخش نظريات بسياري از وبلاگ‌هاي جدي گواه اين سخن من است. اكنون كه او مهمان سربازان گمنام امام زمان شده است. كسي نيست كه مظلوميت او را فرياد بزند، كسي نيست كه حتي از او يادي بكند. فريد مدرسي را من چندان نمي‌شناسم اما تفاوتي كه نمي‌كند بي‌گمان او نيز مثل تمام خردمندان وطن در زير فشار، روز و روزگار مي‌گذراند. دوستان اين دو نفر حتي خطي هم در وبلاگ‌هايشان از ايشان نمي نويسند، هرچند كه لينك وبلاگ‌هايشان در بسياري از صفحات وجود دارد...
روند مبارك و خجسته‌ي جدال كلامي، با حكومتي كه مي رود آغاز 27 سال تاسيس خود را جشن بگيرد، تداوم مي يابد، مردم در كوچه ها و خيابان‌ها براي كسب روزي حلال، دست به هر ترفند و نيرنگي مي زنند، و دوستان وبلاگ‌نويس ما از دوستان ديروزشان حتي يادي نمي كنند.
اميدوارم اين روزها كه نام آرش سيگارچي سر زبان هاست، ايرانيان آزادي‌خواه، نام فريد مدرسي و مجتبي سميع نژاد را فراموش نكنند.
ما، در خرابه‌اي كه به جز آفتاب و فقر
گنجينه‌اي نداشت
در جستجوي گنج سخن بوديم
...
ما، در ميان معركه دانستيم
كز واژه، كار ويژه نمي آيد،
...
ما كودكان زيرك اين قرن، اي رفيق!
از نسل ابلهان كهن بوديم.
*****
سعيد
[email protected]
