اعتراض مشترک فعالان آزادی بیان علیه حبس دو روزنامه نگار اینترنتی در ایران، از دید یک وبلاگ نویس در سوئد، راديو فردا

روز سه شنبه اعلام شد که آرش سیگارچی مدیر مسئول روزنامه گیلان امروز و نویسنده یک وبلاگ شخصی به 14 سال زندان محکوم شد. خبر محکومیت وی در روزی منتشر شد که وبلاگ نویسان برای اعتراض به بازداشت وی و همچنین بازداشت مجتبی سمیعی نژاد، وبلاگ نویس، حرکت بین المللی را آغاز کردند.

مهشید راستی، فعال حقوق زنان در سوئد، در مصاحبه با رادیوفردا می گوید علت محکومیت آرش سیگارچی مطلبی بود که وی چندی پیش به نام خود در باره کشتار زندانیان در سال 1367 در زندان اوین منتشر ساخت. وی می افزاید روز سه شنبه 22 فوریه را وبلاگ نویسان و فعالان اینترنتی روز اعتراض به حبس آرش سیگارچی و مجتبی سمیعی نژاد اعلام کرده بودند. وی می افزاید این گونه اعتراض ها سرانجام حکومت ایران را به عقب نشینی در برابر اینترنت مجبور خواهد ساخت.
----------------------

امیر آرمین (رادیوفردا): همچنانکه در خبرها شنیدید، آرش سیگارچی روزنامه نگار و وبلاگ نویس گیلانی به 14 سال حبس محکوم شد. در اعتراض به اقدام حکومت ایران در زندانی کردن آرش سیگارچی و مجتبی سمیعی نژاد وبلاگ نویس، گروهی از دست اندرکاران وب لاگ نویسی و روزنامه نگاری اینترنتی، روز سه شنبه را روز مبارزه برای آزادی مجتبی و آرش نامگذاری کردند واز همه همکاران خواستند روز سه شنبه سایت های خود را به این مبارزه اختصاص دهند.

رادیوفردا در مصاحبه با مهشید راستی از فعالان حقوق زنان در سوئد، درباره این اقدام وبلاگ نویس جهانی سئوال کرد.

مهشید راستی (فعال حقوق زن، سوئد): از همه دوستانی که وبلاگر هستند دعوت شده که در صفحه اول وبلاگ های خود لوگوئی که برای آزادی مجتی سمیعی نژاد و آرش سیگارچی تهیه شده است، قرار دهند. و چیز دیگری امروز روی اینترنت نفرستند. مجتبی سمیعی نژاد وبلاگری است که در ماه اخیر یک بار آزاد شد و دوباره دستگیر شد. وبلاگ من نه منم را می نوشت. آرش سیگارچی یکی از روزنامه نویس های مشهور است که سردبیر روزنامه گیلان امروز بود و در عین حال وبلاگی نیز به اسم آرش سیگارچی می نوشت. یکی از مسائلی که موجب دستگیری آرش شد مقاله ای بود که آرش مدتی پیش به یادبود قتل عام زندانیان سال 1367 نوشت. وی تنها نویسنده ای بود که از داخل ایران با اسم خودش یادبودی در باره کشتار سال 1367 نوشت و این مسئله بسیار سنگین بود به طوری که آرش هنوز هم زندانی است و متاسفانه شاید به دلیل اینکه در شهرستان است و در خود تهران نیست، حرکت چندانی از نظر فعالیت های بین المللی در جهت آزادی آرش انجام نشده است. مسئله تکنولوژی و اینترنت این امکان را از دولت ایران سلب کرده که این جور مسائل، مثل دستگیری ها در چند سال اخیر، مسکوت بماند. به سرعت این مسئله پخش می شود در جهت دوستانی که فعال هستند و در زمینه حقوق بشر فعالیت می کنند و وبلاگها نقش بسیارموثری را در زمینه فعالان حقوق بشر و فعالیت هائی که در جهت حقوق بشر و حقوق زنان انجام می شود بازی می کننند.

ا.آ.: اینکه اعدامهای سال 1367 را این روزنامه نگار با شهامت برای اولین بار در ایران مطرح کرده، آیا خط قرمزی بوده و به همین جهت اتهام این دو نفر را توهین به آیت الله خمینی و آیت الله خامنه ای گفتند و خواستن به این وسیله به دیگران هم نشان دهند که کسی نباید راجع به آن اعدامها صحبت کند؟

مهشید راستی: اتهام مجتبی سمیعی نژاد با آرش بسیار فرق می کند ولی به طور مسلم تقریبا مطمئن هستم مسئله آرش، نوشتن او در باره اعدام های سال 67 بسیار موثر بود اما به طور کلی بعد از بستن و مسدود کردن وبلاگهاو اینترنت در ایران سیر دستگیری وبلاگ نویسان رخ داد به خاطر اینکه بچه ها در ایران توانستند راه هائی را برای دسترسی به وبلاگ ها پیدا کنند. فیلترشکن ها دائما درست شد یا اینکه از فیلتر شکن هائی که وجود داشت استفاده می کنند به هرحال خودشان را آنلاین می کنند و به وبلاگهای مورد علاقه شان و به سایت های مورد علاقه شان دسترسی پیدا می کنند. دلیل مشخص هجوم به وبلاگر ها و وبلاگ نویس ها مسئله این بود که یک رعب و وحشتی در میان بچه های وبلاگ نویس به وجود بیاورند تا از این امکانن که در اختیار آنها گذاشته شده، امکان استفاده دهکده جهانی و اینترنت را در ایران به حداقل برسانند.

ا.آ.: موفق می شوند؟

مهشید راستی: نمی دانم موفق می شوند یا نه. من فکر می کنم که حرکت ما این موفقیت را کمتر می کند یعنی هرچقدر ما بیشتر اعتراض کنیم و بیشتر صدای زندانیان را به دنیا برسانیم و بیشتر این مسئله را مطرح کنیم که حتی این دریچه ها را ایران دارد می بنددد، موفقیت آنها کمتر می شود. من فکر نمی کنم به هیچ عنوان اعتقاد ندارم که اینها موفق می شوند مسلما می توانند رعب و وحشت به وجود بیاورند اما در دراز مدت همین مصاحبه ها همین اعتراض ها و همین نوشته ها و همین دیده شدن ها باعث می شود که رژیم ایران عقب نشینی کند. رژیم ایران ساکت نمی تواند بماند و به هرحال مجبور است یک کاری بکند درمقابل آن و به هر حال نمی تواند بلائی سر این دو بچه بیاورد.