 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
خانم گلی عامری در ماه مارس 2005 از سوی رئیس جمهور جرج دبلیو بوش به عنوان یکی از اعضای هیئت نمایندگی آمریکا در کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل برگزیده شد.
خانم عامری در جولای 2004 به عنوان نامزد نمایندگی کنگره برای جمهوری خواهان وارد عرصه انتخابات شد. او یک جمهوری خواه میانه رو است که از جمله از حق سقط جنین حمایت می کند. خانم عامری تا مدتی پیش از ورود به کارزار انتخاباتی، عضو کمیته اجرائی حزب جمهوری خواه در سانفرانسیسکو و اُرگان بود هرگاه او رقیب دمکرات خود David Wu را شکست می داد، به عنوان اولین آمریکائی ایرانی تبار بر کرسی کنگره آمریکا تکیه می زد.
گلی عامری بنیادگذار و رئیس شرکت مشاورتی و تحقیقاتیeTimium است، که اختصاصا در زمینه بازار ارتباطات کار می کند و خدمات خود را از جمله به شرکت های بین المللی ارائه می دهد.
ریاست هیئت آمریکائی در کمیسیون حقوق بشر را سناتور رودی بوشوتیس به عهده دارد که از سوی کاخ سفید به عنوان سفیر ایالات متحده برگزیده شده است. آقای بوشوتیس در سالهای 1991-1978 نماینده جمهوری خواه در سنای آمریکایی بود.
عضو دیگر هیئت آمریکائی در کمیسیون حقوق بشر سفیر سابق ایالات متحده در کمیسیون Jean Kirkpatrick است که در سال 2003 این پست را به عهده داشت.
رودی بوشوتیس پنج شنبه گذشته قبل از آغاز تعطیلات عید پاک در بخش ماده نهم دستور جلسه کمیسیون حقوق بشر سخنرانی اصلی خود را ارائه داد. او از جمله در ارتباط با ایران گفت:
"کارنامه ضعیف ایران در سال گذشته بدتر از پیش بود و سبب پذیرش قطعنامه محکومیت ایران در مجمع عمومی سازمان ملل گشت. مسئولان در ایران از طریق توقیف رسانه های مستقل و دستگیری روزنامه نگاران و بلاگ نویسان به سرکوب آزادی بیان ادامه دادند.
عدم اجازه شرکت صدها نامزد اصلاح طلب در انتخابات مجلس در فوریه 2004 به وضوح عیان ساخت که اقتدارگرایان رژیم در ادامه اعمال نفوذ غیرقانونی خود بر روند انتخابات و قانون گذاری، برای جلوگیری از خواست مردم ایران در جهت احقاق حقوق دمکراتیک خود، مُصر هستند. امروز ما اصرار می ورزیم که حکومت ایران آزادی عمل تمام داوطلبان کاندیداتوری انتخابات ریاست جمهوری را که در ماه ژوئن 2005 برگزار خواهد شد را محقق سازد.
در عین حال حکومت ایران به نقض مستمر آزادی مذاهب ادامه می دهد. در این راستا بهائیان به ویژه مورد فشار جلب و بازداشت قرار می گیرند."
خانم عامری در هنگام انتصاب خود به عضویت در هیئت ایالات متحده در کمیسیون حقوق بشر گفته بود: "ایالات متحده مُصر است تا کمیسیون بهتر از پیش به وظیفه خود در زمینه تقویت حقوق بشر و آزادی های اساسی در سراسرجهان عمل کند. من مفتخر هستم که توسط ریاست جمهوری برای نمایندگی ایالات متحده در کمیسیون منسوب شده ام."
گلی عامری، اولین آمریکائی ایرانی تبار است که توسط رئیس جمهوری آمریکا برای چنین پستی برگزیده شده است. از خانم گلی آمری برای وقتی که در اختیار ما گذاشت عمیقا سپاسگزاریم.
خ. ش
- خانم عامری روند برخورد با حقوق بشر در ایران چگونه می بینید؟
گزارش سالانه وزارت امور خارجه در رابطه با حقوق بشر در ایران صریحا نشان می دهد که وضعیت حقوق بشر در ایران رو به وخامت داشته است. حکومت ایران تا به حال به انحاء مختلف حقوق بشر را نقض کرده است؛ اعدام های دسته جمعی، ناپدید شدن افراد، فشار، احضار و دستگیری روزنامه نگاران و بلاگ نویسان، توقیف مطبوعات مستقل، تبعیض و فشار بر اقلیت های مذهبی، همچون بهائیان، یهودیان، صوفی ها، مسیحیان و ...، سرکوب شدید حقوق کارگران از جمله ممانعت از تشکیل اتحادیه های مستقل را می توان از اشکال نقض حقوق بشر در ایران نامید. گزارشاتی وجود دارد که نشان می دهد سنگسار زنان همچنان به عنوان یکی از اشکال محکومیت مرگ به کار گرفته می شود.
مواردی از این دسته به طور دقیق در گزارش سالانه وزارت خارج درباره نقض حقوق بشر در ایران مستند شده است.
- حکومت ایران ادعا می کند که در ماه ها و حتی سال های اخیر وضعیت حقوق بشر در ایران رو به بهبود داشته است نظر شما در این رابطه چیست؟
دقیقا این همان نکته ای است که توسط گزارش وزارت خارجه مورد تأئید قرار نمی گیرد.
- ایالات متحده از کدام طریق می خواهد به بهبود وضعیت حقوق بشر در ایران دست یابد؟
انتصاب من در کمیسیون حقوق بشر خود عملا بیانگر تلاشها و علائق ایالات متحده برای تأثیر گزاردن بر وضعیت حقوق بشر در ایران است. این خود نشان می دهد که حقوق بشر در خط اول و در مرکز نگرانی های آمریکا در ارتباط با ایران قرار دارد. به نظر من حائز اهمیت است که این پیام به صراحت منتشر شود. در عین حال ایالات متحده از متحدان خود می خواهد که در روابط دو جانبه خود با ایران به مسأله حقوق بشر اهمیت ویژه بدهند. ما همچنان از قطعنامه های محکومیت نقض حقوق بشر در ایران حمایت می کنیم. آخرین مورد آن حمایت ما از قطعنامه کانادا بود که در همین زمینه به مجمع عمومی سازمان ملل در سال گذشته ارائه شده بود.
دیگر اینکه ایالات متحده از تلاش مستمر ایرانیان در جهت بنیادی کردن آزادی های وسیع تر و افزایش مشارکت سیاسی حمایت می کند. اگر به خاطر بیاورید رئیس جمهور جرج بوش در سخنرانی خود مستقیما روبه مردم گفت: "هرگاه مردم برای آزادی خود برخیزند، آمریکا در کنار شما خواهد ایستاد."
- درنشست جاری کمیسیون حقوق بشر، آمریکا، کانادا و اتحادیه اروپا به نقض حقوق بشر در ایران پرداختند اما قطعنامه ای در جهت محکومیت ایران ارائه نکردند، چرا؟
طبیعتا من نمی توانم از سوی دیگر کشورها سخن بگویم، اما در مورد ایالات متحده حقیقت این است که ما در پائیز گذشته قطعنامه ارائه شده به مجمع عمومی سازمان ملل توسط کانادا در محکومیت نقض حقوق بشر در ایران را حمایت کردیم. این قطعنامه که از سوی پنجاهمین نشست مجمع عمومی پذیرفته شد، پیام مهمی در برداشت و به مردم ایران گفت که جامعه جهانی خود را صریحا به حقوق بشر و دمکراسی در ایران پایبند می داند و درد و رنج آنها را حس می کند.
این قطعنامه همچنین پیام محکمی برای حکومت ایران در بر داشت و آن اینکه حقوق بشر و گفتگو نمی توانند با برخی اقدامات ویژه جایگزین شود. کانادا و ایالات متحده هر دو معتقد بودند که پذیرش قطعنامه از سوی مجمع عمومی تأثیری برجسته تر خواهد داشت. به هر روی ایالات متحد تأکید کرد که این موضوع را در نشست کمیسیون در ژنو نیز دنبال خواهد کرد. ما گفته ایم که در بخش های مختلف دستور جلسه به این موضوع پرداخته و آن را در بیانیه های مختلف ارائه شده به کمیسیون مطرح خواهیم کرد.
- بسیاری از گروه های حقوق بشری ایرانی معتقد هستند که تعیین یک گزارشگر ویژه برای ایران می تواند تأثیر مثبتی در وضع حقوق بشر داشته باشد. اما این گام تنها زمانی عملی خواهد بود که نقض حقوق بشر در ایران طی قطعنامه ای توسط نشست کمیسیون محکوم شود. آیا شما بعنوان عضو هیئت آمریکائی با این دیدگاه موافقید؟
ببینید این به سیستم کاری و چگونگی عمل کمیسیون باز می گردد. من مطمئن هستم که شما می دانید، آئین نامه کمیسیون چگونه عمل می کند. به نظر می آید شما به خوبی با کار کمیسیون آشنا هستید. نکته اینجاست که آیا کمیسیون مایل و قادر است که چنین عملی را انجام دهد یا خیر!
در عین حال نمی دانم سؤال شما را به خوبی متوجه شده باشم!
- سؤال من این است که آیا تعیین یک گزارشگر ویژه برای ایران را مفید می دانید؟ در ضمن می دانیم که بدون قطعنامه محکومیت نمی توان درباره تعیین گزارشگر در کمیسیون تصمیم گرفت؟
همان طور که گفتم ما و کانادا معتقد بودیم که محکومیت در مجمع عمومی تأثیری بزرگتر خواهد داشت. از سوی دیگر البته تعیین یک گزارشگر ویژه نیز پیامی محکم برای حکومت ایران در بر دارد. اما در اینجا یک مشکل وجود دارد که گزارشگر تعیین شده لزوما اجازه ورود به کشور مورد نظر را نمی گیرند. ما این را در موارد کوبا و بلاروس می بینیم که گزارشگران ویژه سازمان ملل لزوما اجازه ورود و تحقیق در این کشورها را دریافت نکرده اند. به نظر ما این تنها روش پیشرفت در این زمینه نیست. برای ایالات متحده طرح قطعنامه به خودی خود هدف نیست. ما قطعنامه ای می خواهیم که اثرگذار است و کشور مورد نظر را مسئول می شناسد. براین اساس بود که کانادا و آمریکا به این نتیجه رسیدند که طرح قطعنامه در مجمع عمومی تأثیر به مراتب نیرومندتر از طرح آن در اینجا {کمیسیون حقوق بشر} دارد. فراموش نکنیم که طرح یک قطعنامه و داشتن حامیانی برای آن لزوما به معنای رأی آوردن آن نخواهد بود.
خانم گلی عامری از شما سپاسگزاریم.
گفتگو: 30 مارس 2005
