سرنوشت نايب رئيس مجلس خبرگان پس از انتخابات، علي نياكوئي لنگرودي

سر انجام پس از كش وقوسهاي فراوان انتخابات به پايان رسيد ، اما با توجه به خصوصيات خاص اين دوره، پايان پذيرفتن ظاهري انتخابات شروعي خواهد بود براي تنش ها و تصويه حساب هاي بي سابقه و وسيع در تمامي اركان نظام .
اين انتخابات نفس گيرترين ماراتن سياسي بين نئو محافظه كاران راديكال طرفدار رهبري از طرفي و تمامي گروه ها وبه طور اخص راستهاي سنتي از طرف ديگر بود.

اگر بگوييم اكبر هاشمي رفسنجاني با مال و آبرو وحتي جان خود وارد بازي رياست جمهوري شد، سخني به گزاف نگفته ايم و اينك پس از پايان پذيرفتن ظاهري رقابت ها و با وجود گذشت تلويحي وي از تضعيع كنندگان حقوقش و سپردن آنها به خدا، سر نوشت سياسي و حتي خانوادگي وي در هاله اي از ابهام فرو خواهد رفت.

براي شناخت و تحليل واقعي اين رقابت نفس گير بايدكمي به عقب بازگشت، زماني كه هاشمي رفسنجاني در اوج قدرت سكان قوه مجريه را به دست خاتمي سپرد به اين اميد كه وي در مقام رياست جمهوري پيرو خط مشي و منويات وي باشد اما خاتمي باتوجه به فضاي خاص آن دوران و شناخت خواستهاي جامعه و با تكيه بر آراي مردمي سعي در پيمودن راهي كاملا متفاوت گرفت، اينكه تا چه حد هاشمي خود موافق اصلاحات بود و يا نبود الله اعلم.

مسلما در لزوم استقلال فكري و خطي خاتمي و درست برگزيدن راه اصلاحات جاي هيچ بحثي نيست، اما به جاي درست صرف كردن نيروي پشتوانه عظيم سي ميليون نفري در مسير دموكراسي، اين نيرو صرف افعال فرسايشي و بي هدف همچون طرد و حملات بدون نتيجه به هاشمي و محروم نمودن جبهه دوم خرداد از اين پشتوانه قوي شد و پس آن تند روي هاي بعضي گروه هاي اصلاح طلب و احساس خطر سران راست سبب شد كه روحانيون سنتي به فكر افتادند با تقويت مقام وجايگاه رهبري به عنوان سدي در برابر اصلاحات، با تبليغ گسترده در سپاه و بسيج و رهنمون كردن ايشان به ذوب در ولايت، جايگاه معنوي و سياسي ويژه و بي سابقه اي براي وي ايجاد كنند، همچنين زمينه گسترش قدرت رهبري را به طور محسوسي افزايش داده وتا بدانجا پيش روند كه از قوه مجريه جز نامي بي محتوا باقي نگذارند.
از طرف ديگر بايد توجه داشت كه در زمان رياست جمهوري هاشمي وي نه تنها به عنوان رئيس قوه مجريه بلكه مهمتر از آن به عنوان بالانس كننده قوا در سطح بالا عمل كرده و در واقع با جلوگيري از تمركز بيش از حد قوا به سمت رهبري، با حفظ نظام سنتي كمك به اداره كشور توسط روحانيون پشت پرده مينمود ، اما پس از دوم خرداد ودل مشغولي جناح راست سنتي با خاتمي و هوادارانش ، به طور موقت تعادل قوا برهم خورده وضرورت دفع خطر فوري جاگزين آن گرديد.
اما در اواخر دوران رياست جمهوري خاتمي، با مشاهده حضور نيروهاي تازه متولد شده نئو محافظه كار و ذوب شده در ولايت در شوراي شهر و مجلس شوراي اسلامي و به خصوص در سپاه و بسيج كه نه تنها براي روحانيون سنتي ارزش و احترامي قائل نبودند بلكه كسي جز رهبري را فعال ما يشاء نمي دانستند، مجددا لزوم جلو گيري از بسط يافتن قدرت رهبري ضرورت يافت ، اما سد شكسته و آب رفته را به جوي بازگردانيدن اگر نگوييم غير ممكن بسي دشوار بود.

با فرارسيدن ماه هاي آخر دولت خاتمي با اينكه هنوز چند ماهي به موعد ثبت نام نامزدها باقي بود، تلاش همه جانبه دسته اي از محافظه كاران براي جلوگيري از كانديداتوري هاشمي و هم صدايي ايشان با بعضي اصلاح طلبان تندرو و حتي پيشي گرفتن از آنها در هجمه و حمله به هاشمي سوظن روحانيون پشت پرده را به شدت برانگيخت و موجب به صدا در آمدن زنگ هاي خطر گرديد.

سخنان رهبري در كرمان و حمله وابستگان به بيت ( چون شريعتمداري ) و ذوب شدگان در ولايت ( چون الله كرم ) به رفسنجاني علي رغم موضع گيري هاي صريح سران روحاني قم، چالش عميق بين رهبري و نائب رئيس مجلس خبرگان ( نماينده روحانيون سنتي ) راآشكار ساخت و براي اولين بار نزاع هاي درون نظام كه در گذشته با وجود دم خروسهاي آشكار از مردم استتار مي شد، اين بار به كوچه و خيابان و خانه ها نيز بسط پيدا كرد .

مسلما اگر هاشمي به رياست جمهوري مي رسيد در تداوم حركت 27 ساله گذشته، شايد با تغييراتي در رويه، نهايتا همچون خاتمي عمل مي نمود اما پيروزي احمدي نژاد بيشك تجربه وتحول عظيمي را رقم خواهد زد، چه براي مردم و چه سر نوشت جمهوري اسلامي. ورود احمدي نژاد به اين عرصه و اعتقاد هوادارانش بر الزام فشار در مقابل ايدئولوژي همچنان كه براي جوادي آملي در مركز حكومتش به كار رفت، تعامل آينده ايشان را باطيف محافظه كار سنتي به خوبي آشكار مي كند.

مسلما زمان كنوني آبستن حوادث بسيار مهم آينده و تاريخ چشم انتظار ثبت مات شدن كيش شدگان يا كيش دهندگان است.