از راديکاليسم کور تا توتاليتاريسم، محمود نکوروح

انتخابات تمام شد و معلوم گردید که ما بعد از یکقرن مبارزه بخاطر آزادی و عدالت و بحساب امروز دموکراسی و حقوق بشر " هنوز اندر خم یک کوچه ایم " . تحلیل های فراوان شد وگرایش های سیاسی واجتماعی را شاهد یم ، وهرکسی ا ز ظن خود نتیجه گیری هایی نمود ، که از زوایای مختلف انتخابات وپیروز ی یک کا ند ید ا که همه وسا یل تبلیغا تی دولتی را بیکباره در اختیار گرفت مطرح است ، ا لبته ا ز هنگام اتخابات شوراهای شهر ، وتشتت اصلاح طلبان بیرون ودرون حکومت ، این موفقیت چون یک پروسه انجام وپیش بینی شد تا شکست دوم خرداد برای قدرت ، جبران شود ، بخشی از پیروزی آقای احمدی نژاد بحساب "جنبش محرومین وحاشیه نشینان " بخشی بحسا ب دستکاری در صندوق آراء ، بخشی بحساب اختلاف طبقاتی حاصله از توسعه در زمان ریاست جمهوری هاشمی و خاتمی و...معرفی شد ، ولی از را د یکا لیسم سابقه دار وکور در تاریخ ما که مدت یک قرن زمینه ساز شکستها ی سیاسی واجتماعی بوده است سخنی گفته نشد ، راد یکا لیسمی که همیشه از محرومین بهره گرفت وبا عمل سیاسی آنرا بعدا به محاق سپرد ، راد یکالیسمی که همیشه عدالت محور بود ولی در عمل آزادی را پایمال کرد، ویا بهانه از دست رفتن آزادی هاشد ، وچه بسیار عدالت هم د ر فضای بسته از نوعی برابری در فقر فراتر نرفت ، راد یکا لسمی که درجنبش ملی شدن نفت حزب توده ارائه دهنده آن در برابر حکومت ملی مصدق بود وزمینه ساز پیروزی کود تای بیست وهشت مرداد ، که با اتحاد عملی بقایی وآیتاله کاشانی ودربار پهلوی وانگلیس وآمریکا انجام شد ، همین رادیکالیسم د ر ا نقلا ب اسلا می به جنگ داخلی دامن زد وزمینه ساز اختناق وظهور راست جدید وسنتی ، وسقوط دولت موقت ، و گرو.نگا گیری شد ، وامروز این را د یکا لیسم درچهره های متفاوت ،از تحریم که توسط بخشی از روشنفکران فاقد تحلیل اجتماعی وسیاسی تبلیغ میشد ، تا تحریک نیروهای محروم جامعه توسط " راست افراطی "که بعد از انقلاب بارشد بیرویه جمعیت وبیکاری از روستا بشهر ها وارد شد ند ، دونگرشی که یکی به دموکراسی نظر داشت ویکی به عدالت اقتصادی که ا حمدی نژاد در برنا مه های خود وعده میداد ، دونگرشی که اگرچه در هدف اختلاف داشتند ولی در عمل بیک نتیجه منجر میشد وشد ، توتالیاریسم وفاشیسم که صدای پایش بگوش میرسد . خد ا کند اشتباه باشد ، حاصل یک بعدی نگریستن به آزادی ویا عدالت است در صورتیکه آزادی بدون عدالت وعدالت بدون آزادی نقض غرض است . امری که امروز در جهان سوسیال دموکرات ها و در ایران گروههایی از نیروهای ملی مذهبی با الهام از " سوسیالیسم وخداپرستی " پیام آور آنند . بخشی از روشنفکری ایران هرگز از جنبه های احساسی هر رویدادی فراتر نرفت ازینرو آب به آسیاب رقیب سیاسی که از هرپد یده ای ابزار میساخت ، ریخت ودر نهایت خود وجامعه را ما ت کرد در صورتیکه با رای خود و بخشی از جامعه میتوانست نتیجه را غیر از این کند که شد ، جامعه شهری را به تحریم فراخواند در برابر اکثریت جامعه روستایی که به علت مشکلات خود واقف نبود، وبراحتی در دام عوامفریبی وسیاسی بازی قدرت طلبان افتاد ، اکثریتی که نه برایش دموکراسی ونه حقوق بشر اهمیتی داشت

دوموردی که مبنای توسعه ورفع محرومیت وفقر میتوا ند باشد ، وامروز بخشی از عقب ماندگی ما از جهان ، بخاطر همین را دیکا لیسم فاقد تحلیل ویا سیاسی کاراست که برای ملتی کنش پذ یر د ر تاریخ دور ودراز خود نیازمند کنش در صحنه بویژه در انتخا با ت ها ست . ملتی که حق انتخاب کردن وانتخاب شدن را پس از هزاران سال از ساختارهای پوسیده ارتجاعی در یکقرن قبل گرفت ، ولی در ربع قرن اخیر ببهانه ها ی مختلف وتوجیه نا پذ یر توسط همین روشنفکران بارها از دست داد وبجای کنش وواکنش در لاک خود فرورفت ، در نظامات توتالیتر این انسان های تنها وکنش پذ یربزرگترین عامل توسعه نا یا فتگی یک کشور هستند ، وما که نیاز بتوسعه در تمام زمینه هاداریم تحریم انتخابات بسودانحصار گران فقط بود که تجربه ثابت کرد ، کسانیکه در جامعه دوقطبی "داراوندار " بهترین مجریان و انتخاب کنندگان توتالیاریسم شد ند در دوگروه پزیسیون و اوپوزیسیون در آینده باید جواب تاریخ ونسلهای آینده را بد هند ، اگرچه در عمل با دوشیوه ، که گروهی در انتخابات از هیچ امر غیر اخلاقی پرهیز نکردند وگروهی که تحریم نمودند و....( البته از ریاکاران انتظار عمل اخلاقی نباید داشت ) ولی تاریخ عملکرد این بخش از روشنفکری را که در لحظات حساس برای جامعه نسخه انزوا پیچید واورا بخانه فرستاد فراموش نخواهد کرد اگرچه اوتوجیهات غیر علمی خود را دارد .