يادمان ششمين سالگرد هيجدهم تير ماه هفتاد و هشت، کميسيون جوانان اتحاد جمهوري خواهان ايران

ناجوانمردا که براندام مرد / زخم ها را دید و فریادی نکرد

ششمین سالگرد فاجعه خونبار هجدهم تیرماه هفتادوهشت در حالی فرا می رسد که نه تنها کاربدستان حاکمیت کوچکترین عزمی برای احقاق حقوق پایمال شده دانشجویان نشان نمی دهند, بلکه بسیاری از قربانیان هجوم نیروهای امنیتی, همچنان در بند و گرفتار حبسند که بهترین گواه ان احمد باطبی است. و تاسف اورتر انکه, پس از ان رویداد تلخ, موج ارعاب و ارهاب دانشجویان فزونی گرفت و برگه های تاریکتری را بر این(( داستان پر اب چشم)) افزود. حمله های ددمنشانه نیروهای شبه نظامی و اطلاعات موازی به صحن دانشگاه تبریز . دانشگاه ایلام و خوابگاه دانشجویان دانشگاه طباطبایی در بزرگراه طرشت و مواردی دیگر از این دست, همه حاکی از ان است که اراده ای قاهر و منسجم در ساختار حکومت, برنامه ریزی و هدایت این یورش ها را بر عهده دارد.

هجدهم تیرماه یاداور فجیع ترین و شنیع ترین شبیخون به حریم فرهنگ و اندیشه است که بزرگداشت ان در کنار تاریخ های پر حماسه جنبش دانشجویی چون سوم بهمن ماه, شانزدهم اذر ماه, ارج نهادن به پیکار دیرینه جهل و دانش, ازادی و استبداد است.

وکیلان دانشجویان به زندان افتادند. شاکیان مورد ضرب و شتم قرار گرفتند . بانیان گردی بر دامنشان ننشست و عاملان دسته چندم, در دادگاه های نمایشی و فرمایشی, ابلیسانه بر فرشته عدالت خندیدند و نه تنها برائت گرفتند که مورد ارتقا , تشویق و تکریم نیز قرار گرفتند. اما از سوی دیگر احمد باطبی ها و بسیاری دیگر از جنبش دانشجویی, وحشیانه ترین شکنجه ها را در مخوف ترین زندان ها تا به امروز تاب اورده اند. خانواده عزت ابراهیم نزاد نیز از دستیابی به پاسخی اشکار ناامیدند چراکه می دانند , ان انگشتی که بر ماشه فرود امد از دست های غیبی مافیای بی بازخواستی است که در بالاترین ارکان نظام خانه دارد.

و نیز دیدیم که دانشجویان بیدار ایران چگونه انتخابات ریاست جمهوری نهم را به نمایش رسوایی حاکمیت مطلقه تبدیل کردند. انان نشان دادند که پیاده نظام هیچ نیرویی نیستند و اگر روزی با تمام وجود و همت برای کسی یا کسانی به میدان امدند بر پایه تحلیل و احساس مسوولیت بود وگرنه هیج چک سفیدی در اختیار گروهی قرار نمی دهند. در بازی قدرت نیز نیستند که دل نگران از دست دادن موقعیت باشند. چه ان اکثریتی که بر تحریم فعال پای فشردند. چون طیف علامه و یا جمهوری خواهان دانشگاه یزد که بی سابقه ترین تحصن ها را در دانشگاه ها ساماندهی کردند و خواستهای عمیق و هوشمندانه خود را مطرح ساختند و چه اقلیتی که به پشتیبانی مشروط نامزد اصلاح طلبان در دور نخست همت گماشتند, پویایی این جنبش را به تصویر کشیدند و این امید را به جامعه ایرانی بخشیدند که موج حادثه بر عزم بلند انها دست نیابد. موج دستگیری ها , احضارها, احکام قضایی, تعطیلی نشریات دانشجویی , ضرب و شتم و بازجویی چهره های شاخص این جنبش که در سال جدید دوباره اوج گرفت نشانگر ترس عمیق لایه های اقتدارگرای حاکمیت از ارتقای این جنبش است.

باری, کمیسیون جوانان اتحاد جمهوری خواهان ایران , با ابراز همدردی با تمام دانشجویانی که مورد ستم قضایی و امنیتی-نظامی قرار گرفته اند, ضمن محکوم کردن چنین حرکتی که نه تنها از نظر انسانی و عرف حقوق بین الملل , مردود و محکوم است , بلکه در موقعیت خطیر کنونی میهنمان ایران می تواند موج تنش های مهار ناشدنی را فراهم اورد که فرصت طلبان بیگانه را , فرصت سوارشدن بر این احساسات , پیش اید, از تمام نیروهای معتقد به ازادی, جمهوریت و مردمسالاری و حفظ کیان ملی , دعوت میکند تا به هرگونه ای که می توانند در سراسر دنیا ,از حقوق پایمال شده جنبش دانشجویی ایران حمایت کنند و نیز از این جنبش تقاضا دارد که اقداماتی ساختاری را در راستای ارتباط با سازمان های جوانان نیروهای سیاسی معتقد به موارد یاد شده , با جدیت بیاغازد. از یاد نبریم که امروزه مسوولیت تاریخی برای میهنمان فرارویمان است.

روابط عمومی کمیسیون جوانان اتحاد جمهوریخواهان ایران