پاسخ ناگفته به پرسش برجاى‌مانده‌ى اكبر گنجى، بهنام باوندپور، صداي آلمان

الان واقعا نمی‌دانیم که گنجی در اعتصاب غذاست، در اعتصاب غذا نیست، اصلا زنده است یا اینکه نیست (عيسى سحرخيز)


تا زمانى كه اكبر گنجى نويسنده و روزنامه‌نگار منتقد جمهورى اسلامى ايران در زندان و در بيمارستان ميلاد در اعتصاب غذا بسر مى‌برد، اخبار درباره او، سرتيتر بسيارى از سايتهاى اينترنتى متعلق به منتقدان حكومت ايران و نيز نيروهاى اصلاح‌طلب را تشكيل مى‌داد. اما حال به‌دليل انتقال گنجى از بيمارستان به زندان، و بيش از ۴۰ روز بى‌خبرى مطلق از اين روزنامه‌نگار، كمتر مى‌توان خبرى از او را در اين رسانه‌هاى خبرى يافت.

در روزهاى اعتصاب غذاى اكبر گنجى، بجاى انتشار خبر، حتا نوعى روزشمار از وضعيت او در خبرگزاريهايى مانند «ايسنا» و «ايلنا» و بخصوص در رسانه‌هاى اينترنتى منتشر مى‌شد. اما از زمان انتقال مجدد گنجى به زندان و بى‌خبرى كامل نه تنها وكلا، بلكه همچنين خانواده‌اش از وضعيت او، معضلى به نام اكبر گنجى با خلاء خبرى روبرو شده است. آيا نيروهاى منتقد دولت جمهورى اسلامى ايران، و بخصوص اصلاح‌طلبان گنجى را فراموش كرده‌اند؟ عيسى سحرخيز روزنامه‌نگار و از دوستان اكبر گنجى در پاسخ به اين پرسش: ”آقای گنجی فراموش نشده. همین الان هم نامه ای را خطاب به رییس قوه قضاییه و به فعالان سیاسی و فرهنگی که پیش از نامه نگاری می کردند یا پیگیرشان بودند، فکر می کنم تا یکی دو روز آینده منتشر کنند. ولی واقعیت اش اینست که آن قرنطینه ای که الان ایجاد شده و آن وضعیت خاصی را که برای آقای گنجی ایجاد کرده اند، همه ی ما را در یک حالت خاص قرار داده که کاری از دستمان برنمی آید. الان متاسفانه وضعیت ایشان، نوع نگهداری شان و نداشتن اطلاعات کاری را از دست کسی برنمی آورد. دوستان در جاهای مختلفی که هستند، صحبتهای مختلفی می کنند، خود ما هم هر جا هستیم وضعیت ایشان را یادآوری می کنیم، ولی متاسفانه کاری بیش از این از دست ما ساخته نیست“.

پرسشهاى بسيارى در رابطه با اين روزنامه‌نگار زندانى بى‌پاسخ مانده‌اند. پس قولها و وعده‌هاى مسئولان قضايى ايران، براى رسيدگى به وضع اكبر گنجى به كجا انجاميده است؟ واكنش رييس قوه قضاييه چيست؟ گنجى اكنون در چه شرايطى بسر مى‌برد؟ و اصلاح طلبان براى آزادى يكى از ياران ديرينه خود چه مى‌كنند؟ پاسخ عيسى سحرخيز: ”پیشینه‌ى امر و نوع برخورد آقای شاهرودی و جایگاهی که دارند این ذهنیت را، حداقل برای من ایجاد می کند که ایشان توانا کاری را در این مسئله ندارند و قولهایی را که داده اند، نمی توانند برآورد کنند. در واقع به یک معنا پرونده زیر دست ایشان نیست و از جای دیگر هدایت و رهبری می شود. ما الان واقعا نمی دانیم که آقای گنجی در اعتصاب غذاست، در اعتصاب غذا نیست، اصلا زنده است یا اینکه نیست. این شایعاتی را که هرچند وقت مطرح می شود، ما بهیچوجه نه می توانیم تایید بکنیم و نه تکذیب. الان وارد ۶ هفته می شویم که از ایشان هیچگونه اطلاعی، مستقیم یا غیرمستقیم، در دسترس نیست. الان مسئولین زندان در تناقض گویی هایشان از در قرنطینه بودن و خوب بودن حالش و اینکه در اعتصاب نیست می گویند، ولی پیشینه ی امر نشان می دهد که ماجرا جای نگرانی دارد. باید به ظرفیت هایی که در درون کشور وجود دارد و می شود کاری کرد توجه بشود. توان ما همين است و طبیعتا شرایط جدیدی که در کشور حاکم شده و مسایل جدیدی که پیش آورده، در این فضا کاری از دست ما، جز همین نامه نگاری ها، برنمی آید و احیانا بعضی از اطلاع رسانی های محدود و یا تجمعات است. و این وضعیتی ست که باید از دست اين افراد به خدا پناه ببریم“.

گويا الآن ديگر خواست عاجل مدافعان حقوق بشر آزادى اكبر گنجى نيست، بلكه آنگونه كه از سخنان عيسى سحرخيز برمى‌آيد، آنان در شرايط كنونى، به همين نيز قانع‌اند كه حداقل از سلامتى و وضعيت جسمى و روحى او خبرى بگيرند. براى رسيدن به چنين هدفى، چه هنگام دستگاه قضايى جمهورى اسلامى ايران، دست‌كم به خانواده اكبر گنجى اجازه ملاقات خواهد داد؟ پاسخ ناروشن است.

بهنام باوندپور

[لينک به اصل مطلب در سايت دويچه وله]