 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
صفر قهرمانيان
ادوار نيوز: سومين سالگرد درگذشت صفر قهرمانيان با سابقه ترين زنداني سياسي قبل از انقلاب ، امروز در امامزاده طاهر كرج برگزار شد.
اين مراسم كه به دعوت مجمع دانشگاهيان آذربايجان برگزار گرديد، با سخنراني پيرامون سوابق سياسي و مبارزاتي وي و خواندن سرود همراه بود .
در اين مراسم محمد رضا فتح الله نژادو اكبر آزاد نويسنده و فعال سياسي وآراز حسني محقق و پژوهشگر در سخناني به تشريح ابعاد شخصيتي و مبارزاتي مرحوم صفر قهرمانيان پرداختند.
فرزاد صمدلي روزنامه نگار حاضر در اين مراسم نيز در گفت و گويي با ادوار نيوز صفرخان قهرمانيان را شخصيتي ملي و جهاني دانست كه متعلق به همه ملت ايران است.
وي گفت : گرچه صفرخان يك مبارز آذربايجاني است كه سالها براي پاس داشتن هويت آذربايجان تلاش كرد ولي شخصيتي است كه مي تواند نماد تمامي مبارزين در سراسر جهان باشد .
صفر قهرمانيان با سابقه ترين زنداني سياسي قبل از انقلاب در سال 1300 خورشيدي در روستاي شيشوان آذربايجان چشم به جهان گشود. او در فضاي آزادي بعد از سال‌هاي 1320, زماني كه ايران از شرّ رضاخان خلاصي يافته بود, دست در دست‌آزاديخواهاني چون داداش تقي‌زاده و ربيع‌الله كبيري نهاد, ولي خروج رضاشاه از ايران, اشغال وطن توسط متفقين را در پي داشت؛اين نابساماني مملكت فرصتي ايجاد كرد تا آزاديخواهان و مبارزان آذربايجان پس از شكست جنبش‌هاي دموكرات, شيخ محمد خياباني و لاهوتي كرمانشاهي سومين جنبش دموكرات را از نوعي ديگر تجربه كنند.
پس از آنكه ارتش سرخ, خاك آذربايجان را ترك گفت جمع كثيري كه ماندند و مقاومت كردند ،كشته شدند و گرفتار و اسير و اعدام گرديدند. چه مرداني كه سينه به گلوله جوخه اعدام سپردند تا سر به طناب دار. گروهي نيز گريختند و به اسارت غربت گرفتار شدند؛ ولي از اين هزاران هزار نفر يكي هم صفر قهرمانيان بود كه در سال 1325 در پي محاصره و شكست و تارومار وحشيانة حكومت از كردستان به عراق گريخت و زنداني شد و پس از مدتي سرگرداني و تحمل زندان و سختي‌هاي فراوان, در سال 1327 به ايران بازگشت و در اسفندماه همان سال در يكي از روستاهاي اروميه دستگير و حركت ايستادگي او از زنداني به زندان ديگر آغاز شد.
او در آذرماه 1329 در دادگاه نظامي لشكر تبريز محاكمه و حكم زير صادر گرديد:
1ـ به خاطر خلع سلاح پاسگاه‌هاي ژاندارمري, محكوم به حبس ابد
2ـ به خاطر همكاري با بارزاني‌ها, محكوم به ده سال زندان
3ـ به خاطر داشتن شناسنامة جعلي, محكوم به سه سال زندان
4ـ به خاطر قيام مسلحانه عليه امنيت كشور و براندازي نظام, محكوم به اعدام
اين حكم بعد از سالها در دهة سي تقليل يافت, اعدام به حبس ابد تبديل شد و او كه از زندان‌هاي مراغه, تبريز, اروميه و تبريز شروع كرده بود, زندان‌هاي او از آذربايجان عبور كرد تا زندان‌هايي چون برازجان, قصر, اوين, كميته و... را نيز تجربه نمود و در كنار مردان بزرگي از هر فكر و عقيده شب‌هاي طولاني زندان را به صبح رسانيد.
او سي و سه‌سال از عمر خود را در زندان‌هاي ايران و عراق گذراند. بارها از سوي رژيم و دستگاه امنيتي آن تحت فشار قرار گرفت تا تقاضاي عفو كند, اما هيچ‌گاه به خواسته آنان تن در نداد تا ركورد زندانيان سياسي را بشكند و به ملت درس استقامت بياموزد.
او كه براي خلق و آزادي خلق از يوغ استثمار اسلحه به‌دست گرفته بود و راه مبارزه پيشه خود ساخته بود ،سي‌وسه سال زندان را تحمل نمود تا در آبان‌ماه سال 1357, درهاي زندان‌ها شكسته شود و صفرخان طعم آزادي را در كنار آزادي مردم بچشد.
وي در زندان هم بندِ بزرگمرداني چون مهندس بازرگان, دكتريدالله سحابي, مهندس عزت‌الله سحابي, احمدعلي بابايي, دكترشيباني, ابوالفضل حكيمي, دكتر عالي, محمد مهدي جعفري, محمد بسته‌نگار, مصطفي مفيدي, مجتبي مفيدي, مهدي حمصي, عباس عاقلي‌زاده, منوچهر صفا, محسن طاهري, وكيلي, عزيز يوسفي, غني بلوريان, جليل گاداني, محمدعلي پيدا, بدرالدين مدني, حميد فام نريمان, علي ناچيز, آيت‌الله رباني شيرازي, آيت‌الله طالقاني, كاظم بجنوردي, حجتي كرماني, آيت‌الله منتظري, علي عمويي, بيژن جزني و... بود.
سرانجام در روز چهارشنبه بيست و دوم آبان‌ماه 1381, پيكر مردي به استقامت كوه سهند از مقابل بيمارستان ايرانمهر تهران توسط جمعيتي حدود دوهزارنفر تشييع گرديد تا در امامزاده طاهر كرج به خاك سپرده شود.
