وقتی که تجربه به کار نمی آید، درباره تغییر و برکناری مدیران و دست اندرکاران، حسن فتحي، آفتاب

آفتاب ـ حسن فتحی: تغییر و برکناری مدیران و دست اندرکاران در ماه های گذشته و از روزی که دولت جدید قدرت را در دست گرفته شدت بیشتری گرفته و همه روزه تعدادی از مسئولین در رده های مختلف جای خود را به چهره های جدید می دهند.
------------------------------


این جابجایی ها در شرایطی صورت می گیرد که به نظر نمی رسد که در هیچ یک از دولت های پیشین شاهد چنین حجم گسترده ای از برکناری مدیران و مسئولین بودیم. اگر چه این مساله از وظایف مدیران جدید است و آنها می توانند و باید آن گونه که مایل هستند همکاران خود را انتخاب کنند ولی این سوال مطرح است آیا تمامی کسانی که برکنار شده و یا وادار به کناره گیری شده اند ضعیف تر و ناکارآمد تر از افرادی هستند که به تازگی به مسئولیت گمارده شده و روی کار آمده اند؟

در این ارتباط می توان به تغییر و تحولات در وزارت کشور اشاره کرد که نبض امنیت و آرامش داخلی را در دست داشته و مسئول برقراری نظم و امنیت در داخل کشور است.

انتصاب ها و جابجایی ها در وزارت کشور همواره با سوال های بسیاری مواجه بوده و حتی این جابجایی ها با اعتراض ها و مخالفت هایی از سوی نمایندگان مجلس مواجه شده است اما به نظر نمی رسد این اعتراض ها و مخالفت ها کارساز بوده و مورد توجه قرار بگیرد زیرا در این شرایط مدیرکل روابط عمومی وزارت کشور صراحتا بر این مساله تاکید می ورزد که قرار است تمامی استانداران کشور تغییر کنند.

البته وی اعلام می دارد که استانداران جدید بر اساس اجماع انتخاب خواهند شد ولی مساله این نیست که در انتخاب چهره های جدید اجماع و نظریات نمایندگان و مردم مورد توجه قرار بگیرد بلکه موضوع اصلی این است که آیا درمیان استانداران سرتاسر کشور هیچ کسی یافت نمی شود که بتواند به فعالیت خود ادامه دهد.

برکناری ها در وزارتخانه ها که متاسفانه به صورت فله ای صورت می گیرد این شائبه را ایجاد می کند که کارآیی و توانمندی افراد در این انتخاب ها و برکناری ها نقش ندارند بلکه آنچه مورد توجه است خودی و غیر خودی بودن است.

به جرات می توان اعلام کرد که بسیای از افرادی که در دولت جدید برکنار و یا وادار به کناره گیری شده اند از نظر علمی، شخصیتی و مدیریتی صلاحیت بیشتری نسبت به افرادی دارند که بر اثر رابطه های قومی، گروهی و مسلکی به مسئولیت های جدید گمارده شده اند. به همین دلیل می توان اعلام کرد که آنچه مورد توجه قرار نگرفته صلاحیت های اخلاقی، مدیریتی و علمی افراد است که ادامه این روند می تواند سیستم اجرایی کشور را دچار سردرگمی و رکود سازد.