جایزه سازمان دیده بان حقوق بشر تورونتو به اميد معماريان اعطا شد، راديو فردا

سازمان دیده بان حقوق بشر تورونتو، جایزه سالانه ویژه مدافعان حقوق بشر خود را به امید معماریان ، نویسنده و وبلاگ نویس ایرانی اهدا کرد. مدیر اجرایی سازمان دیدبان حقوق بشر، در مراسم رسمی این سازمان در تقدیر از شجاعت و مقاومت امید معماریان سخن گفت و وی را نماینده نسل جدید مدافعان حقوق بشر در ایران نامید. امید معماریان از جمله وبلاگ نویسانی بود که از سوی مقامات قضایی ایران دستگیر، بازجویی و به مدت دو ماه در زندان انفرادی نگهداری شد. وی در مصاحبه با رادیو فردا ضمن تشریح نقش مطبوعات در ایران، می گوید: آنچه که الان در ایران مشاهده می شود روندی است که منجر به خفقان بیشتر، سرکوب بیشتر مطبوعات و فعالان اجتماعی سیاسی می‌شود.
مريم اقوامي
----------------------------

سازمان دیدبان حقوق بشر تورونتو جایزه سالانه ویژه مدافعان حقوق بشر خود را به امید معماریان نویسنده و وبلاگ نویس ایرانی اهدا کرد. مدیر اجرایی سازمان دیدبان حقوق بشر در مراسم رسمی این سازمان در تقدیر از شجاعت و مقاومت امید معماریان سخن گفت و وی را نماینده نسل جدید مدافعان حقوق بشر در ایران نامید.
مریم اقوامی (رادیو فردا): در گردهمایی بزرگ سالانه سازمان دیدبان حقوق بشر در تورونتو امید معماریان روزنامه نگار و وبلاگ نویس ایرانی جایزه ویژه مدافعان حقوق بشر این سازمان را از آن خود کرد. در مراسمی که بیش از 500 تن از شخصیتهای فرهنگی، سیاسی و فعالان اجتماعی کانادا در آن شرکت کرده بودند، سه تن از فعالان حقوق بشر در ایران، سودان و اوگاندا که با عنوان ندای عدالت مورد تقدیر قرار گرفتند، جایزه سال 2005 سازمان دیدبان حقوق بشر در تورونتو را دریافت کردند.

امید معماریان که در مراسم رسمی سه شنبه شب در مقام نماینده نسل جوان مدافعان حقوق بشر در ایران معرفی شد، از جمله وبلاگ نویسانی بود که از سوی مقامات قضایی ایران دستگیر، بازجویی و به مدت دو ماه در زندان انفرادی نگهداری شد. وی پس از مدتی از زندان آزاد شد و اکنون برای ادامه تحصیل ایران را ترک کرده است.

امید معماریان در مصاحبه با رادیو فردا در حاشیه مراسم سالانه سازمان دیدبان حقوق بشر در مورد نقش مطبوعات آزاد، آزادی بیان و نحوه برخورد مطبوعات ایران با روزنامه نگاران و فعالان مطبوعاتی می‌گوید: در جامعه ایرانی مطبوعات علاوه بر این که رسالت اطلاع رسانی را بر عهده دارند، کارکردهای نهادهای دیگر جامعه را هم به عهده دارند. مثلا مطبوعات کارکردهای احزاب و گروههای سیاسی و تشکلهای جامعه مدنی را هم به دوش می کشند، بنابراین مطبوعات خط مقدم مواجهه با دولت می شوند برای پاسخگو کردنشان در برابر مردم. به همین دلیل دولتهایی که پاسخگو نیستند در برابر مردم ، نسبت به مطبوعات موضعگیری دارند و تلاش می کنند که صدای مطبوعات را ضعیف یا خفه کنند.

امید معماریان در بخش دیگری از مصاحبه‌اش درباره تداوم فعالیت فعالان مطبوعاتی و مبارزه آرام و به دور از خشونت آنها برای دستیابی به آزادی بیان در ایران که جمهوری اسلامی طی چند سال گذشته تلاش کرده است تا آنها را به سکوت وادار کند، می گوید: نسل بعد از انقلاب، نسلی که من بدان تعلق دارم، پیش روی خودش چند دوره تاریخی را گذرانده که همه با خشونت و سرکوب همراه بوده است. انقلاب یکی از سهمگین ترین اتفاقاتی بوده که افتاده و هزینه بسیاری داشته، و تقریبا می شود گفت که خانواده های زیادی از آن متاثر شدند. جنگ حادثه بسیار بزرگی بود که خانواده های ایرانی یک حادثه بسیار خشنی را در زندگیشان تجربه کردند، بعد از حتی نوعی خشونت اقتصادی را می بینیم که دوران نوسازی اقتصادی را با خودش به همراه می‌آورد، و دوران اصلاحات، که خانواده های روزنامه نگاران و فعالان سیاسی از آن متاثر هستند. با این حال نسلی که من به آن تعلق دارم، نسلی است که فکر می کند مجموعه تحولاتی که قرار است جامعه را به سوی یک جامعه مردمسالار همراهی بکند، از مسیر تحولات آرام و غیرخشونت‌آمیز می گذرد؛ هر قدر بخشهایی از حکومت تلاش کردند این بخش از جامعه را مثل مطبوعات و دانشگاه را به سمت خشونت و سرکوب ببرند، باز می بینیم که تمایلی که این نسل دارد، این است که کارها را از پایین به بالا پیش ببرد و تحولات تدریجی را دنبال می کند. و همین است که خیلی به نظر من، خوشبینانه است که انتظار داشته باشیم این حجم عظیمی از جوانان مملکت که تحصیلکرده هم هستند و آشنا هستند به تحولات تاریخ، کارشان پیش برود در آینده.

این نویسنده و وبلاگ نویس جوان ایرانی در ادامه در مورد سکوت حاکم بر مطبوعات ایران و چشم انداز آزادی مطبوعات در دولت محمود احمدی نژاد به رادیو فردا می گوید: آنچه که الان در ایران مشاهده می شود روندی است که منجر به خفقان بیشتر، سرکوب بیشتر مطبوعات و فعالان اجتماعی سیاسی می شود. آن طور که ما الان مرور می کنیم مطبوعات را، خودسانسوری مطبوعاتی بیشتر شده و در حال حاضر، هر چند ما هنوز در حالت استندبای هستیم و کسی نمی‌داند که چه اتفاقی می خواهد بیفتد، با توجه به این که گفتمان دولت، گفتمان آزادی بیان نیست و اساسا به مطبوعات با یک نگاه بدبینانه‌ای نگاه می کنند؛ و این که مطبوعات به عنوان یک روزنه‌ای برای تریبون دشمن نام برده می شود، می بینیم که فضایی که برای مطبوعات در آینده است، فضای بسیار تاریکی هست و نگرانیهای جامعه مطبوعاتی در این زمینه زیاد است. من به نظرم دولت دارد در این برهه یک اهرم خیلی بزرگ را که می تواند شفاف کند مناسبات قدرت را، نادیده می گیرد و همین می تواند موجب استهلاک خود دولت شود. کما این که در دوره‌هایی که مطبوعات و جامعه مدنی نظارت نداشتند بر کار دولت، دولت بسیار آسیب پذیر بوده و اتفاقات عجیب و غریبی در دولت افتاده و منجر به ناتوانی و ناکارایی و سقوطش شده و بسیار مهلک‌تر بود. به نظر من این اتفاق در دوره احمدی نژاد خیلی راحت می تواند بیفتد و این فضای قطبی و فضای یک طرفه ای که با مطبوعات برقرار کردند وزارت ارشاد جدید، عملا می تواند در آینده سطح آسیب پذیری دولت را به شدت بالا ببرد و اولین کسی که ضربه خواهد خورد، خود دولت خواهد بود.