 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
میکایل گاهلر نماینده حزب دمکرات مسیحی آلمان در پارلمان اروپاست. او که درعين حال عضو هیئت حقوق بشر پارلمان اروپا نيز می باشد، مسایل ایران را از نزدیک دنبال می کند. هفته گذشته فرصتی پیش آمد تا با این سیاستمدار آلمانی در پارلمان اروپا در شهر بروکسل گفتگویی داشته باشیم.
----------------------------------
واشنگتن پريزم: یکسال پیش در مصاحبه ای با دویچه وله 1 در مورد به قدرت رسیدن محافظه کاران در مجلس ایران گفتید که هنوز به دیالوگ سازنده بین اروپا و ایران امید دارید. چند وقت پیش پارلمان اروپا ایران را به دلیل نقض حقوق بشر و ادامه غنی سازی اورانیم محکوم کرد و حتی سخن از فراخواندن سفیران اروپا از ایران پیش آمد. آیا امید یکسال پیش به دیالوگ اروپا- ایران از بین رفته است؟
میکایل گاهلر: متاسفانه در یک سال گذشته، بیانات بعضی از شخصیتهای جمهوری اسلامی مخصوصا رئیس جمهور جدید ایران پر از نفرت بوده است. اما نباید امید به گفتگو را از دست داد. من امیدوارم دولت جمهوری اسلامی پیام ما را در مورد چگونگی عملکرد ايران جهت جلب اعتماد مجدد جامعه جهانی، بخوبی دریافت کند. اروپا تمامی کانالها را برای دريافت این پیام توسط ايران باز گذاشته است ولی نمی دانم اين اقدام تا چه حد موثر واقع شود. بهر حال این پیام شامل مساله هسته ای، وضع حقوق بشر و تهدیدات ایران در سیاست خارجی است که برای ما قابل قبول نیست.
کشور آلمان با ایران رابطه اقتصادی گسترده ای دارد و شرکتهایی مانند زیمنس سرمایه گذاری هنگفتی در ایران کرده اند. اخیرا بعضی از مسئولان جمهوری اسلامی تهدید کردند که رابطه اقتصادی خود را با کشورهایی که در فرستادن پرونده هسته ای ایران به شورای امنیت سازمان ملل نقش داشته باشند، قطع می کنند. آیا فکر می کنید در عمل، ایران قادر به جایگزین کردن آلمان و دیگر کشورهای اروپایی باشد؟ آیا این تهدید باعث تردید آلمان در موضعگیریش در قبال مساله هسته ای ایران خواهد شد؟
میکایل گاهلر: در ابتدا باید بگویم اروپا و اخیرا روسیه راه حل هایی پیش پای ایران گذاشته اند تا پرونده به شورای امنیت نرود. اکنون ديگر اين ايرانيان هستند که بايد تصميم بگيرند که آيا می خواهند پرونده شان به شورای امنيت ارجاع شود يا نشود. مساله اصلی اعتماد است. اگر ما نتوانیم به ایران اعتماد کنیم شورای امنیت تنها راه حل ممکن است. اگر ایران پیشنهاد روسیه را که به نظر من پیشنهادی با ارزش است بپذیرد، می تواند باعث اعتماد بیشتر به این کشور شود. در مورد تهدید ایران برای جایگزین کردن هم پیمانان اصلی اقتصادیش، باید بگویم ما نمی توانیم همان گونه که صبح پیراهن عوض می کنیم، هم پیمان اقتصادی عوض کنیم. نه تنها سود شرکتهای اروپایی بلکه نفع ایران نیز در این همکاری مطرح است. درواقع این شرکت آلمانی – و نه دولت آلمان - است که طرف معامله با ایران است. چرا که کالایی داشته که مورد نياز ايران است. در حقيقت ایران به این همکاری بیش از ما احتیاج دارد. در بسیاری از موارد راهبرد تبديل اقتصاد به ابزار سیاسی با شکست مواجه شده است.
شما عضو هیئت پارلمان اروپا در رابطه با ایران هستید. اهداف این هیئت چيست؟
میکایل گاهلر: در شرایط عادی وظیفه هیئت پارلمانی گسترش رابطه با پارلمان و دولت ایران است. ولی هم اکنون شرایط بسیار دشوار است. اولا ما فکر می کنیم انتخابات مجلس به طریق آزاد صورت نگرفته است. ثانیا موضعگیری دولت ایران در قبال برنامه هسته ای اسرائیل و مساله حقوق بشر هر گونه گفتگو با ایران را مشکل کرده است.
خانم شیرین عبادی در کنفرانس بین المللی جامعه ارتباطات در تونس در مورد سازمانهای غیر دولتی کاذب هشدار داد. او گفت بعضی از این سازمانها ساخته و پرداخته دولتها هستند. نظر شما در این مورد چیست؟
میکایل گاهلر: سخن خانم عبادی بسیار بجا بود. البته تشخیص سازمانهای دولتی و غیر دولتی آسان است چرا که از موضع گیری آنان در قبال دولت می توان به واقعی يا غير واقعی بودن آنان پی برد. سازمانهای مافیایی غیر دولتی نیز در بعضی از کشورها وجود دارد که تشخیص دادن آنها به مراتب دشوارتر است.
خانم آنجلا مرکل جایگزین آقای شرودر شد که رابطه خوبی با آمریکا نداشت. آيا این تغییر می تواند بطور کلی باعث نزدیکی موضع گیری سیاست خارجی آمریکا و آلمان و بطور خاص در مورد ایران شود؟
میکایل گاهلر: ما واقعا آرزومندیم که اروپا و آمریکا که بر پایه ارزشها و نهادهای دمکراتیک بنا شده اند، با همکاری مشترک پاسخگوی دشواریها و چالش های جهانی باشند. ولی اکنون با توجه به آدم ربايی و زندان های مخفی سازمان سیا، همکاری مشترک دشوار شده است. ما در اتحادیه اروپا معتقدیم که مبارزه با تروریسم باید بر پايه ارزش های والای اخلاقی صورت گيرد. در مورد ایران همان سیاست قبلی یعنی مذاکره سه کشور اروپايی - فرانسه، انگلیس و آلمان - به نمایندگی بقیه کشورهای اروپا ادامه دارد. اگر این مذاکرات نتیجه ندهد، مجبوريم پرونده ایران را به شورای امنیت بفرستیم. ولی هنوز امیدی هست که بستگی به نوع تصمیم گيری ایران دارد. سیاست دولت آلمان در قبال ایران تغییر نکرده است و در چارچوب سياست های اروپا و با حمایت آمریکا عمل می کند.
خانم مرکل اخیرا از ناتو بازدید کرده و گفته خواهان یک ناتوی سیاسی است. منظور از این سخن چیست؟
میکایل گاهلر: ناتو سازمانی سیاسی و در عين حال نظامی است. به نظر من آنچه که خانم مرکل ناتوی سیاسی نامیده، عملکرد مشترک اروپا از یک سو و آمریکا و کانادا از سوی دیگر می باشد. ناتو سازمانی است که در آن اروپا و آمریکا در کنار هم قرار گرفته اند و می توانند سیاست و عملکرد مشترکی داشته باشند.
فرید پویا، پژوهشگر و روزنامه نگار مستقل از همکاران اين نشريه بوده و با نشرياتی ديگر از جمله انترناسیوناله و صداهای جهانی هاروارد همکاری می کند.
1- http://www.qantara.de/webcom/show_article.php/_c-593/_nr-18/i.html
