"مردم ايران دريابند كه خطر جدى است"، گفتگوي مهيندخت مصباح با ابوالحسن بني صدر، صدای آلمان

بنی‌صدر: حمله نظامى به ايران، ضرر اصلى‌اش به مردم ما می‌‌رسد.


فرصت چندانی تا دوم فوريه كه نشست اضطرارى شوراى حكام آژانس بين المللى انرژى اتمى براى تصميم در مورد پرونده ايران برگزار می‌‌شود، نمانده است. آيا تا آن هنگام چرخشى در مواضع پافشارانه ايران بر طرحهاى اتمى‌اش ايجاد می‌‌شود؟ آيا تهديد بی‌سابقه ژاك شيراك به مقابله اتمى با كشورهاى خطرآفرين داراى فناوری هسته‌ای اخطارى به ايران براى جدى‌تر گرفتن دورنماى اين پافشارى بود؟ ابوالحسن بنى صدر، نخستين رييس جمهور ايران (ساكن پاريس) در مصاحبه با دويچه وله به پرسش‌هاى جارى در اين مناقشه حاد پاسخ داد.

مصاحبه: مهيندخت مصباح

آقاى بنى صدر، عطف به موضع اخير ژاك شيراك كه كشورهاى داراى سلاح هسته‌ای را به پاسخ درخور از سوى فرانسه تهديد كرده، شما چه تحليلى از اين برخورد غيرمنتظره يكى از طرفين مذاكرات اتمى با ايران می‌‌كنيد؟ پيام چيست؟

ابوالحسن بنى‌صدر: وقتى يك رژيمى در دنيا منزوى شد و نه تنها در سطح دولت‌ها بلكه در سطح افكار عمومى دنيا، هر سياستمدارى سعى می‌‌كند از اين موقعيت استثنايى بهره بردارى كند. آقاى شيراك هم همين كار را كرده و خواسته اولا سود ببرد از انزوايى كه رژيم ايران در دنيا دارد و دوما پيام روشنى به آن بدهد كه ما اروپايی‌ها كه در قضيه عراق مخالف مداخله نظامى آمريكا بوديم، در مورد شما نه تنها هم‌راى هستيم بلكه با استعمال سلاح اتمى در مورد شما موافقيم. اين برمی‌گردد به گزارش‌هاى مكررى كه در باب استعمال سلاح اتمى تاكتيكى از سوى آمريكا براى از بين بردن تاسيسات زيرزمينى ايران انتشار پيدا كرده است. پيام سوم اينست كه شما ايرانی‌ها ما اروپايی‌ها را كه در برابر آمريكا ايستاديم و گفتيم راه حل ديپلماتيك و مذاكره بهتر از راه جنگ است، به جايى رسانديد كه ناچار شديم پشت سر آمريكا قرار بگيريم و نه تنها با محاصره اقتصادى، حتى با حمله نظامى هم به آمريكا يارى كنيم.

شما خودتان معتقديد كه مقامات حكومتى ايران بر بستر بحران و ايجاد آن است كه می‌‌توانند ادامه حيات بدهند، آيا فكر نمی‌‌كنيد چنين سخنانى از جانب آقاى شيراك يا هر يك از طرفين اروپايى در مذاكرات اتمى، آتش مشاجره را تيزتر می‌‌كند و بهانه به دست بحران آفرين‌ها می‌‌دهد؟

ابوالحسن بنى صدر: جمهورى اسلامى يعنى مافياهايى كه در داخل‌اش با هم در ستيز هستند و نياز به بحران دارند، اما در طرف ديگر، مردم ايران‌اند كه آنها نيز حقى بر سرنوشت خود دارند. آنها بايد توجه بكنند كه واقعيت اينست. اين صحبت‌ها را آقاى شيراك از اينرو نمی‌‌كند چون زمينه واقعى وجود ندارد، نه! اگر ايشان اين صحبت‌ها را نيز نمی‌‌كرد، زمينه واقعى براى دو تهديد محاصره اقتصادى ايران يا حمله نظامى به ايران وجود داشته و دارد وگرنه صحبت ايشان جز با اتكاء به اين واقعيت صحبت بى‌معنايى می‌‌شد! چون اين واقعيت را اين رژيم به وجود آورده، اين مردم ايران هستند كه بايد بپرسند مسئولان تا كجا می‌‌خواهند با سرنوشت‌شان بازى كنند؟ اين رژيم اقدام‌هايى كرده، وضعيتى درست كرده كه اين اظهارات، ترجمان آنهاست.

صحبت مردم را می‌‌كنيد. بحث بسيارى در اين روزها اين‌ست كه طرد و تحريم بين‌المللى ايران به فرآيند رشد دمكراسى در ايران لطمه جبران ناپذير می‌‌زند و روا نيست از اين برخورد‌هاى تند استقبال شود. شما چه فكر می‌‌كنيد؟

ابوالحسن بنى صدر: من هم برهمين نظرم. بر عهده هر ايرانى مسئول می‌‌دانم كه كوشش كند افكار عمومى دنيا را متقاعد كند كه اولاً اين رژيم نمايندگى از مردم ايران ندارد و ثانيا تحریم و حمله نظامى به ايران، ضرر اصلى‌اش به مردم ايران می‌‌رسد. ثالثا امكان تحول ايران و نقش مردم در اين ميان را از بين می‌‌برد و به موشك و تانك و توپ می‌‌دهد. در نتيجه آزادى و مردم سالارى در ايران را عقب مى‌اندازد. بنابراين بايد كوشش كرد افكار عمومى متقاعد شوند و دولت‌هاى غربى تا آنجا پيش بروند كه تهديد‌هاى خود را عملى كنند.

در رابطه با موضوع انتقال دارايى‌هاى ايران كه حتى از جانب مسئولان ايرانى تاييد شده، تا چه اندازه می‌‌توان چنين اقدامى را مويد اين دانست كه ايران می‌‌خواهد روش كنونى را تا انتها ادامه دهد؟ بخصوص كه هيچ تلاشى هم براى پنهان‌كارى دراين زمينه نشده كه معمولا می‌‌شود! آيا اين كار پيام يا هدفى با خود دارد؟

ابوالحسن بنى صدر: اولا اين اعترف صريحى است مبنى بر اينكه تبليغات رژيم در باب اينكه پرونده به شوراى امنيت نمى‌رود و بر فرض هم برود، وتو می‌‌شود، دروغ است و خود می‌‌داند خطر جدى است. بنابراين مردم ايران از خود اين رژيم و رفتارش دريابند كه خطر جدى است و بايد براى جلوگيرى از آن كارى كرد. ضمنا فرض كنيم پول‌ها را منتقل كردند. مگر چقدر پول دارند در بانكهاى آسيايى؟ تازه اگر آنجا هم پولها محفوظ بمانند! آنطور كه خودشان می‌‌گويند ذخاير ارزى‌شان را خرج كرده‌اند و قرضه خارجى هم دارند. در صورت تحريم اقتصادى ايران، پول چندانى نيست كه ايران منتقل بكند يا نكند. اين اقدام تنها اعترافى است به جدى بودن خطر و در همان حال به غرب گفته كه بسيار مى ترسد از اين تحريم و سوم اين كه مردم ايران بايد با توجه به اين واقعيت تصميم جدىبگيرند براى خلاص كردن خود از اين رژيم.

آقاى بنى صدر، شما بطور كلى چه پيش‌بينى می‌‌كنيد؟ آيا ممكن است روزهاى آخر يا حتى لحظات آخر يكى از طرفين عقب نشينى كند؟

ابوالحسن بنى صدر: عرض كنم اگر توجه كرده باشيد زمانى كه اينها گفتند تحقيقات اتمى را از سرمی‌گيريم، زمانى بود كه حكومت آقاى بوش گفت من حاضر نيستم امنيت اين رژيم را تضمين كنم. آنچه كه اين آقايان از بحران‌سازى در نظر داشتند الان شرايطى است كه به آنها نمىتوانند برسند. مطابق آنچه در گذشته عمل كرده‌اند، تنها انتخاب سركشيدن جام زهر می‌‌ماند. حالا اين جام زهر را بايد به آقاى خامنه‌اى بنوشانند. اگر بخواهد بيش از اين جلو نرود، پيشنهاد روسيه راه فرارى است براى رژيم كه سفيرشان در مسكو هم گفته است از آن استقبال می‌‌كنيم و اميدوارست كه بحران به اين وسيله حل شود. اگرنه، بحران می‌‌تواند دورتر برود و بهايى كه بخاطر آن به ملت تحميل خواهد شد، خيلى سنگين خواهد بود.

[برای شنيدن گفتگو و رجوع به اصل مطلب اينجا را کليک کنيد]