آفتاب: محمدتقي مصباح يزدي گفت: اگر روزي كساني قصد اين را كردند كه احكام اسلام را تعطيل كنند، بايد رويه امام(ره) را در پيش گرفت. رييس موسسهي آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره) در قم طي سخناني در چهارمين همايش پيشكسوتان انقلاب اسلامي خراسان رضوي اظهار داشت: زماني امام(ره) در سخنرانيهايشان اعلام ميكردند كه براي اسلام احساس خطر ميكنند و ترس ايشان براي اسلام چيزي نبود مگر هراس از تعطيلي اسلام به هر بهانهاي، بنابراين اگر روزي كساني بنا را بر اين گذاشتند كه احكام اسلام را تعطيل كنند بايستي همان كاري را كرد كه امام(ره) انجام داد و از امام حسين (ع) آموخته بود.
وي به آيات قرآن مبني بر اين كه " پيامبر(ص) نيز از ميان شما ميرود، همچون سايرين كه ميميرند، آيا بعد از وي شما از دين خدا برخواهيد گشت" اشاره و خاطرنشان كرد: از اين آيات قرآن هشدار نسبت به خطري كه آينده جامعه اسلامي را تهديد ميكند، استنباط ميشود.
وي ادامه داد: بيان و اشاره به اين مسايل در قرآن و احاديث درسي است براي عبرتگيري از گذشته، براي حال و آينده و جلوگيري از چنين انحرافاتي بر فرض تحقق بر همه مسلمين واجب است.
وي افزود: اسلام داشتن، سالها مبارزه كردن، زندان رفتن، جنگ كردن و معلول و مجروح شدن به معني بيمه شدن افراد نيست، بلكه تا زماني كه انسان زنده است، هميشه خطر هم هست و گذشته چندين و چند ساله درخشان ضمانتي براي آينده نيست.
رييس موسسهي آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره) در قم با اشاره به سرگذشت طلحه و زبير در زمان حكومت پيامبر(ص) ادامه داد: كرد: كسي كه روزي پيامبر(ص) بر شمشيرش دعا نمود، زماني ديگر همان شمشير را بر عليه علي(ع) به كاربرد، بنابراين همچنان كه پس از رحلت پيامبر(ص) خطر انحراف در جامعه وجود داشت پس از امام (ره) نيز اين خطر در جامعه ما بوده و بعد از اين نيز خواهد بود.
مصباح يزدي در بخش ديگري از سخنان خود با بيان اينكه " انقلاب ايران جلوهاي از عاشوراست " خاطرنشان كرد: ما در زماني زندگي ميكنيم كه اين جلوه به نحو درخشاني در عالم ظهور كرده است و يكي از نكتههايي كه در اين ايام بايستي مورد توجه قرار بگيرد اين است كه بهترين درس را از حادثه عاشورا براي زندگي و ادامه انقلاب اخذ نماييم.
وي افزود: با تبليغ واقعيات اسلام و نشان دادن راه صحيح ميتوان با خطرات مبارزه كرد كه اين امر بر همه واجب است اما كافي نيست زيرا شيطان شبهههايي ايجاد ميكند كه در اذهان افراد ساده موثر خواهد بود، بنابراين بايستي شبهه افكنان را شناخت و به شبهات پاسخ گفت و ماسك را از چهره منافقان برداشت.
مصباح يزدي با بيان اين كه " امام حسين(ع) تنها راه افشاي چهرهي بنياميه را شهادت خود دانست" گفت: معاويه از كليه امكانات تبليغي نظير جعل حديث و مديحهسرايي استفاده ميكرد، بنابراين مردم فريب وي را ميخوردند. اگر چهره منافقين تا اين حد غلط انداز بود كه با افشاگري و پاسخ به شبهات حل نشود و شرايط به گونهاي بود كه جز با كشتن امكان افشاگري آنان نيست بايد چنين كاري كرد.
وي در ادامه درباره قيام عاشورا و درسهاي نهضت كربلا اظهار داشت: همه ميدانند كه امام حسين(ع) حركتي استثنايي را در تاريخ انجام داد، تا آن جا كه حتي اگر جايي هيچ اثري از دين نيست، نام حسين و عاشورا باقي است اما حال اين سوال مطرح است كه حسين در چه شرايطي دست به اين اقدام زد.
وي افزود: در كتب فقهي سه نوع جنگ تعريف شده است؛ اول، جهاد با مشركين با حضور و اذن امام معصوم كه پس از دعوت به اسلام در صورت عناد كفار و مشركين با اجازه امام صورت ميگيرد. دوم، جهاد عليه كساني است كه داخل حكومت اسلامي سر بر شورش بر ميدارند. سوم، دفاع در برابر حمله دشمن به سرزمينهاي اسلامي و در جهت دفاع از جان و مال و ناموس مسلمانان كه نمونهاش جنگ تحميلي عراق عليه ايران است. اما جهاد امام حسين(ع) از هيچ يك از انواع جهاد نبود و لازم است كه فقها و علما و محققين به آن بپردازند و شايد لازم باشد كه نوع چهارمي به انواع جهاد اضافه نمايند كه همانا دفاع از ارزشهاي ديني و انساني است.
وي خاطرنشان كرد: زماني كه دشمن به كشور اسلامي حمله ميكند ارزش خاك يا مال يا جان مسلمان به دليل حرمت اسلام است و اگر اينها محترمند احترام بالعرض است، در حالي كه احترام اسلام از نوع بالذات است و زماني كه اسلام به خطر افتد بديهي است كه ارزشمندتر از جان مسلمان است چراكه مسلمان به لحاظ اسلام ارزش يافته است.
مصباح يزدي اضافه كرد: در روايات آمده است كه چنانچه خطري متوجه دين شد بايستي جان را داد و بايستي با دين مرد نه اين كه با كفر زنده ماند.
وي تصريح كرد: اگر خطري متوجه دين شود ديگر شرايط جهاد ملحوظ نيست و اگر با چيزي جز خون رفع نميشود بايد آن را داد و افتخار كرد.
وي افزود: كسي كه خطرهاي عظيم متوجه اصل دين اسلام را درك كرد علي(ع) همسرش و فرزندانش بودند، اما در تبيين تدبيرهاي آنان كوتاهي شده است كه بايستي موضوع تحقيق محققان جوان قرار گيرد، چراكه بحث بسيار آموزندهاي است.
مصباح يزدي در ادامه گفت: پيرامون وضعيت امام حسين(ع) در عاشورا بحثهاي زيادي شده است اما پيرامون طول حيات وي قبل از واقعه محرم جفا شده و در اين زمينه كم كار شده است. بزرگترين كار امام حسين (ع) در طول 10 سال پس از شهادت امام حسن(ع) تبليغ، كادرسازي، روشنگري و افشاي خطرهايي بود كه وجود داشت و چنانچه اين حركات صورت نميگرفت موفق نميشد حركت عاشورا را انجام دهد كه خود نيز حركات و قيامهاي بعدي را به دنبال داشت.
وي با مقايسه مردم جامعه كنوني با مسلمانان و مردم صدر اسلام اظهار داشت: بسياري از مردم صدر اسلام از تفكر عميق برخوردار نبودند، بنابراين درسي كه ميتوان از داستان صدر اسلام آموخت اين است كه تبليغ جنبههاي مثبت و افشاگري و بيان حقايق اسلام امري ضروري است.