ابراهیم یزدی در گفت و گو با خبرنگار سیاسی آفتاب در پاسخ به این سوال که « آیا در شرایط کنونی برای حل مساله هسته ای ایران راهی جز پذیرش طرح روسیه وجود دارد؟ » اظهار داشت:« محور اصلی این پیشنهاد این است که اولا ادامه بخشی از فعالیت های هسته ای ایران را به رسمیت شناخته و تسلیم شده اند، دوم اینکه ایران اگر این طرح را بپذیرد بلافاصله در جبهه جهانی که علیه ایران به وجود آمده شکاف ایجاد می شود، به خصوص که در مذاکرات اخیر نه تنها روسیه بلکه چین هم به طور فعال حضور پیدا کرده است.»
وی تاکید کرد:« اگر دولت ایران در مذاکرات با روسیه و چین طرح روسیه را بپذیرد این جبهه گسترده علیه ایران شکسته خواهد شد و پرونده هسته ای ایران دلیلی ندارد که به شورای امنیت ارجاع شود.»
ابراهیم یزدی خاطر نشان کرد:« دولت ایران می تواند و تاکید می کنم می بایستی با روسیه یک توافق قطعی بر سر تاریخ نیروگاه هسته ای بوشهر به ایران امضا کند.»
به گفته وی، ایران 40 سال است که میلیاردها دلار برای نیروگاه هسته ای بوشهر هزینه کرده اما هنوز هیچ چیز در دست ندارد و دولت روسیه برای اتمام نیروگاه هسته ای بوشهر و تحویل آن به ایران دائما خلف وعده می کند و قطعی است اگر پرونده ایران به شورای امینت برود، روسیه هرگز این نیروگاه را به ایران تحویل نخواهد داد. اما اگر ایران پیشنهاد روسیه را بپذیرد روسیه مجبور است بپذیرد که نیروگاه هسته ای بوشهر به ایران تحویل داده شود.
وی تصریح کرد:« پیامد این تحویل چنین است که ایران بعد از صرف میلیاردها دلار هزینه و 40 سالی که گذشت برای اولین بار انرژی هسته ای را وارد شبکه برق خود خواهد کرد.
دبیر کل نهضت آزادی در ادامه افزود: با عبور از این بحران و پایان گرفتن تلاطم های کنونی و جو آرامی که خواه ناخواه پس از آن بوجود خواهد آمد پیشنهاد ایران به شرکت های خارجی برای مشارکت در تاسیسات مربوط به غنی سازی اورانیوم می تواند عملی شود.
وی ادامه داد:« بنابراین به نظر می رسد اکنون که چین از روسیه حمایت می کند و هر دو برای مذاکره به ایران آمده اند ایران نباید این فرصت را از دست بدهد و با قبول پیشنهاد روسیه به طور مشروط یعنی شرط تعیین تاریخ تحویل نیروگاه هسته ای بوشهر، ایران می تواند به برخی از اهداف خود دست یابد.
وی در پاسخ به این سوال که« این طرح چه مزایا و چه مشکلاتی برای ایران خواهد داشت؟» افزود:« البته دولت ایران یا روسیه کل مفاد این طرح را منتشر نکرده اند و متاسفانه به نظر من این اشکال به دولت ایران وارد است اما آنچه در برخی از روزنامه ها و نشریات خارجی در مورد پیشنهاد روسیه منتشر شده محور اصلی آن این است که ایران در اصفهان کیک زرد را تولید می کند و به روسیه تحویل می دهد و روسیه اورانیوم غنی شده را برای مصرف سوخت نیروگاه هسته ای بوشهر به ایران تحویل می دهد و ایران زباله آن را به روسیه بر می گرداند لذا تا اینجا ایراد اساسی به این طرح وارد نیست.