 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
”بعد از جنگ حاکمیت همچنان به‌دنبال آن بوده که بر ایدئولوژی حاکم بر زمان جنگ تاکید کند“
در پى اقدام رياست دانشگاه صنعتى شريف براى خاكسپارى شهداى گمنام در محوطه اين دانشگاه، دانشجويان دانشگاه شريف ديروز دست به تجمعى اعتراضى زدند و با تشكيل دادن زنجيره انسانى خواستند جلو تدفين شهدا را بگيرند. حركت اعتراضى دانشجويان با حمله بسيج و تشييع‌كنندگان مواجه شد و به خشونت انجاميد. در رابطه با دلايل مخالفت و اعتراض دانشجويان با تدفين شهدا در دانشگاه و علل به خشونت كشيده شدن حركت اعتراضى آنها، رضا دلبرى از فعالان دانشجويى و عضو سابق شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت به پرسشهاى صداى آلمان پاسخ داده است.
مصاحبه‌گر: بهنام باوندپور
دویچه وله: آقای دلبری، خبرها حاکی از این هستند که طرح تدفین شهدای گمنام در محوطه‌ی دانشگاه صنعتی شریف در شورای فرهنگی شش‌نفره‌ی این دانشگاه تصویب شده بوده، با وجود این دانشجوها نسبت به این مسئله اعتراض کردند. ممکن است بفرمایید علت مخالفت و اعتراض دانشجوها چه بوده است؟
رضا دلبری: بعد از جنگ حاکمیت همچنان بدنبال آن بوده که بر ایدئولوژی حاکم بر زمان جنگ تاکید کند و با سوءاستفاده از فضای جنگ همچنان بر اقتدار خودش در جامعه اصرار بورزد و اقتدارش را گسترده تر کند. از اینرو یکی از راههایش سوء استفاده از نام شهدا بوده است. امروز نام شهدا هم برای آنها کافی نیست و متاسفانه بدنبال آن هستند که از پیکر شهدا هم سوء استفاده کنند. دلیل اعتراض دانشجوها این است که می‌گویند، اگرچه برای ما شهدا بسیار ارزشمند هستند، کسانی که جانشان را در راه میهن خود از دست دادند، انسانهایی که پاک‌باخته‌ای بودند و باید حرمت‌شان نگه داشته بشود، اما اینکار حاکمیت نه تنها حرمت آنها را نگه نمی‌دارد، بلکه مردم نسبت به آنها بی‌تفاوت می‌شوند. کاری که حاکمیت می‌کند عملا سوءاستفاده از نام و سوءاستفاده از پیکر این شهداست و می‌خواهند کاری بکنند که بنام شهدا امکان هرگونه فعالیت فرهنگی، سیاسی و اجتماعی در دانشگاهها را بگیرند. یعنی بنام پاسداشت خون شهدا فردا با هر برنامه‌ی آزادیخواهانه ممکن است مخالفت بشود. فردا تمام گروههای خشونت‌طلب و نظامی به خودشان اجازه می‌دهند بنام تجدید میثاق با شهدا وارد دانشگاه بشوند و با هر برنامه‌ای که دانشجویان در جهت آزادیخواهی و در راستای منافع مردم و سخنگویی مطالبات مردم پیش می‌برند، بیایند وارد دانشگاه بشوند و با آن برخورد بکنند. این برنامه‌ی از پیش تدوین شده‌ی حاکمیت است که تا کنون با مخالفت‌هایی که از سوی دانشجویان صورت گرفته بود اجازه اینکار به آنها داده نشده است. اما متاسفانه دیروز با استفاده از گاز اشک‌آور و حمله‌ی گروههای فشار داخل دانشگاه، نیروهای بسیج و گروههای فشار که از بیرون به کمک آنها آمده بودند توانستند اجساد چند تن از شهدای گمنام جنگ تحمیلی را در داخل دانشگاه شریف دفن بکنند.
دویچه وله: آقای دلبری در مجموع چه تعدادی از دانشجوها در این حرکت اعتراضی شرکت داشتند؟
رضا دلبری: آنچه من از خبرها دارم در حدود ۸۰۰ ، ۷۰۰ نفر از دانشجویان دور قبرهای کنده شده حلقه زده بودند و اجازه نمی‌دادند اینکار صورت بگیرد و پیکر شهدای گمنام در محوطه‌ی دانشگاه شریف دفن بشود. بهر صورت سخن دانشجویان این است که هر چيز جایی و هر نقطه مکانی دارد.
دویچه وله: آیا به خشونت‌کشیده‌شدن اعتراض دانشجویان باعث مجروح شدن کسی هم شده؟
رضا دلبری: بهرصورت وقتی به دانشجویان با گاز اشک‌آور، با باتوم و با چوب و بیل و اسلحه‌ی سرد حمله می‌کنند، قطعاً تعدادی از دانشجوها صدمه و آسیب‌های جدی می‌بینند، اما اینکه این آسیب‌ها خطر جانی هم داشته، خوب، نه! ولی خیلی از دانشجوها آسیب‌های جدی دیدند.
دویچه وله: آقای دلبری، گویا رییس دانشگاه شریف، آقای سهراب‌پور هم در جریان تشنج‌ها زخمی و به بیمارستان منتقل شدند. ممکن است علت زخمی شدن ایشان را توضیح بدهید؟
رضا دلبری: زمانیکه دانشجویان مورد حمله‌ی گروههای فشار و نیروهای بسیج داخل دانشگاه و مورد ضرب و شتم آنها قرار گرفتند بشدت عصبانی بودند و همان لحظه رییس دانشگاه از محل مسجد که محل دفن این شهدا بوده خارج شدند. دانشجوها دور وی حلقه زدند و شعار «استعفا، استعفا» را سردادند که ظاهرا تشنج‌ها و درگیری‌هایی هم با ایشان صورت گرفت. بنابراین، طبیعی‌ست که دانشجویان در آن اوج عصبانیت با ایشان هم برخورد بکنند. اما اینکه کار به بیمارستان کشیده شده، در واقع عملا می‌خواهد حاشیه‌ای درست بکند تا از اینکار زشتی که انجام داده فرار بکند و پاسخگوی کار زشت دیروزش نباشد. مسئول اصلی ماجرای دیروز رییس دانشگاه شریف است و ایشان باید پاسخ بدهند. بسیار زشت است برای یک شخصیت علمی و دانشگاهی که تن به چنین کاری بدهد و خودش دراین مسیر گام بردارد و همراه با نیروهای بسیج، همراه با گروههای فشار خارج از دانشگاه علیه جریانهای دانشجویی حرکت بکند. بنابراین، اینکه کار ایشان به بیمارستان کشیده شده و اینکه در بیمارستان بستری شده و اینها، بهانه‌ای‌ست که بتواند خودش را از زیر فشاری که بر اوست خلاص کند و بدنبال راه فراری‌ست که معمولا مریضی در اینگونه مواقع بهترین راه‌حل است و اینکه عملا با اینکار حتا ممکن است ماجرا را برعکس بکند. یعنی این بهانه‌ای بشود برای برخورد با دانشجویان و بهانه‌ای باشد برای احکام سنگین انضباطی و قضایی که در آینده ممکن است برای دانشجویانی که در این جریان فعال بودند صادر بشود.
دویچه وله: آقای دلبری، گویا رییس دانشگاه با وجود موافقت با طرح تدفین شهدا در محوطه‌ی دانشگاه پس از تجمع اعتراضی روز یکشنبه گذشته اعلام کرده بودند که خاکسپاری به تعویق می‌افتد. پس چرا به این سرعت طرح شورای فرهنگی اجرا شد؟
رضا دلبری: ظاهرا رییس دانشگاه علی‌رغم اینکه متعهد شده بود که شهدا در محوطه دانشگاه شریف خاک نشوند، به این تعهدشان پایبند نبودند و ناصداقتی بزرگی در این راستا نسبت به دانشجویان انجام دادند و روزی که دانشجویان، روز دوشنبه، به دانشگاه آمدند با قبرهای کنده شده و با فضای تشییع جنازه شهدا مواجه شدند. بنابراین یک تاکتیکی بوده که عملا با آن تاکتیک رییس دانشگاه به دانشجویان دروغ گفته است.
دویچه وله: آقای دلبری، در اینجا یک نکته روشن نیست. شورای فرهنگی شش‌نفره بالاخره این طرح را تصویب کرده بوده و گویا دیر یا زود باید این طرح اجرا می‌شده. در این خصوص چه نظری دارید؟
رضا دلبری: شورای فرهنگی دانشگاه خارج از مجموع دانشگاه نیست. در شورای فرهنگی دانشگاه مهمترین فردی که حق رای دارد و نظر اصلی را بیان می‌کند و چند نفر از اعضای آن را منصوب می‌کند رییس دانشگاه است. یعنی حداقل ۴ـ۳ نفر از آن جمع شش‌نفره با انتخاب مسئول دانشگاه تعیین می‌شوند، بنابراین رای اصلی در آنجا رای رییس دانشگاه است و مسئول مصوبات شورای فرهنگی هم رییس دانشگاه است و رییس شورای فرهنگی هم رییس دانشگاه است. بنابراین، شورای فرهنگی یک نهاد ماورایی نیست که حالا چون آنها تصویب کرده‌اند باید انجام هم بشود. البته شورای فرهنگی دانشگاه هم، ما معتقدیم غیر قانونی‌ست، به این دلیل که شورای فرهنگی دانشگاه زیر نظر شورای عالی انقلاب فرهنگی ست و خود شورای عالی انقلاب فرهنگی در قانون اساسی و در قوانین جاری کشور هیچ جایگاه حقوقی ندارد.
دویچه وله: در سایت خبری «ادوار نیوز» آمده است که در مراسم تدفین شهدای گمنام رییس مشاوران جوان رییس جمهور هم فعالانه شرکت داشته است. اگر این خبر صحت داشته باشد، آیا علت حضور ایشان را باید بمثابه حمایت دولت آقای احمدی‌نژاد از تدفین شهدا در دانشگاه ارزیابی کرد؟
رضا دلبری: قطعا این خبر درست است و حضور این فرد و حمایت رسمی و آشکار آقای احمدی نژاد و دولت ایشان از این عمل بر کسی پوشیده نیست. آقای بذرپاش در گذشته رییس بسیج دانشگاه شریف بودند، امروز را نمی‌دانم و انتخاب ایشان به سمت مشاور رییس جمهوری دقیقا بخاطر سمت گذشته‌ی ایشان، رییس بسیج دانشگاه شریف بوده است و عملا دولت آقای احمدی‌نژاد با صراحت و آشکارا از این عمل دفاع می‌کند.
دویچه وله: آقای دلبری، آیا این خبر را که بسوی تشییع کنندگان نارنجک‌های دست‌ساز پرتاب شده، تایید می‌کنید؟
رضا دلبری: من خبر گاز اشک‌آور و اسپری فلفل را تایید می‌کنم که باعث شده دانشجویانی که آنجا حضور داشتند پراکنده شوند.
دویچه وله: این خبر که به آن اشاره کردم، قاعدتا باید در مورد دانشجویان باشد. یعنی دانشجویان بسوی تشییع کنندگان نارنجک‌های دست‌ساز پرتاب کرده‌اند و بطری‌های آب.
رضا دلبری: از نارنجک من خبر ندارم و بعید می‌دانم دانشجویان بسوی تشییع کنندگان نارنجک پرتاب کرده باشند. ولی قطعا کسانی که با حمله و گاز اشک‌آور و باتوم و اینها بسمت دانشجویان آمده‌اند، انتظار هم نباید داشته باشند که دانشجویان در آن موقعیت کاملا دست‌بسته بمانند و هیچ عکس‌العملی نشان ندهند.
دویچه وله: رییس دانشگاه شریف آقای سهراب‌پور اعلام کرده‌اند که تعداد قابل توجهی از «عاملان بروز درگیری» از بیرون دانشگاه بودند. آیا شما این مسئله را مشاهده کردید و یا این خبر را تایید می‌کنید؟
رضا دلبری: من این خبر را تایید می‌کنم، اما ممکن است منظور آقای سهراب‌پور از «عاملان درگیری» کسانی باشد که همراه با دانشجویان حرکت کردند. از قضا عاملان درگیری تشییع کنندگانی بودند که از بیرون آمده بودند. این درست است. اما اگر منظور ایشان این است که مخالفان تدفین شهدا در داخل دانشگاه از بیرون آمده بودند، این کاملا غیرصحیح است. به این دلیل که قوانین ورود به دانشگاه شریف بسیار سخت است و فقط دانشجویان امکان حضور در داخل دانشگاه دارند و حتا دیروز دانشجویان خود دانشگاه شریف هم به‌سختی می‌توانستند وارد دانشگاه بشوند، اما با کارت بسیج بسیجیان دانشگاههای دیگر می‌توانستند وارد دانشگاه بشوند. و اگر منظور ایشان بسیجیان دانشگاههای دیگر است، من این را تایید می‌کنم و اینکه، آقای سعید حدادیان، مداحی که عملا در جلسه‌ی گروههای بسیجی شرکت می‌کند، با مداحی ایشان حمله به دانشگاه شروع شد.
دویچه وله: حالا با وجود مخالفت بخش زیادی از دانشجوها طرح شورای فرهنگی اجرا شده است. دانشجویان معترض نسبت به این عمل انجام شده چه نظری دارند و چه واکنشی از خودشان نشان می‌دهند و یا در آینده ممکن است نشان بدهند؟
رضا دلبری: قطعا دانشجویان بدنبال این نخواهند بود که پیکر شهدا را بخواهند از آنجا جمع بکنند و بجای دیگری ببرند، اما من معتقدم که شکافی میان بدنه‌ی دانشجویان و مدیریت دانشگاه شریف در این قضیه بوجود خواهد آمد و در آینده به نفع مدیریت دانشگاه شریف نخواهد بود و عملا امکان گفتگو میان مدیریت و دانشجویان از بین خواهد رفت، به این دلیل که دانشجویان دیگر به مدیریت اعتماد نخواهند کرد و مدیریتی که روزی قولی را به دانشجویان سپرده و روز بعد عملا خلاف آن را انجام می‌دهد دیگر قابل اعتماد نیست و دانشجویان راه خودشان را از راه مدیریت دانشگاه جدا خواهند کرد. در داخل دانشگاه شرط اداره‌ی دانشگاه همراهی مدیریت با دانشجویان است، بنابراین این به نفع مدیریت دانشگاه شریف نخواهد بود.
