 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
جنگ سه ساله عراق،ثابت کردکه مشکلات وهزينه هاي جنگ بسياربيشترازپيش بيني هاوبرآوردهاي دولت بوش بوده است.کاخ سفيد،درزمينه استراتژي امنيت ملي خودونيزدرباره شيوه((جنگ پيشگيرانه))اش،بيانيه اي انتشارداده است.
درنخستين بيانيه شوراي امنيت ملي از سپتامبرسال2002 ،کاخ سفيد مجددا از اصل((دفاع خودي))حمايت کرد.در19مارس2003که رئيس جمهوربوش جنگ باعراق راآغازکرد،اين اصل،راهنماي تصميم سازي هاي دولت بوش بوده است.
دراين بيانيه آمده است:((زماني که پيآمدهاي حمله باسلاح هاي کشتارجمعي،به طوراحتمالي چنين ويرانگرباشد،نمي توان دست روي دست گذاشت تاچنين مخاطرات سهمگيني جامه عمل بپوشند.)).باوجوداين،بيانيه تاييد مي کندکه برخي تحقيقات حاکي ازآن است که اطلاعات پيش ازحمله،درزمينه سلاح هاي کشتارجمعي اشتباه بوده است.اين بيانيه مي گويد:((اگرماخواستارکسب موفقيت درزمينه مقابله باتهديدسلاح هاي کشتارجمعي هستيم،بايدازاين تجربه،درس بياموزيم.)).
مطابق اين گزارش تحليلي،چنين تاييدمجددي،نشان مي دهد که دولت بوش به نظر پيشين خودعمل مي کندوخطاهاي خودرانپذيرفته است.امانشانه هايي ازتحول وجوددارد:
بيانيه،تاکيدفراواني بريک رويکرد مقامات دولتي باعنوان«ديپلماسي کارآمد»دارد.ازسال 2002اين رويکردباهدف تشويق به«دموکراسي استحالي»به اجراگذاشته شده است.
«جان ولفستال»که يک تحليل گردفاعي در((مرکزمطالعات استراتژيک وبين المللي))در واشنگتن است،مي گويد:((دولتي که ماداريم،صرفايک حاکميت اداري عادي نيست.....اين دولت يک حاکميت نومحافظه کارانه نيست.دولت ما،يک حاکميت واقع گراست)).اوبه فشارهاي واردبرمتحدان آمريکاونيزمانورهاي ديپلماتيک روي ايران وکره شمالي،اشاره کرد.
تاکيدبيانيه بربرنامه هاي هسته اي ايران،اين اتهامات رادرباره اين کشوربازتاب مي دهدکه:ايران حامي تروريسم،تهديدي براي اسرائيل،مداخله گري دردموکراسي نوپاي عراق وبه طورکلي نمادعدم تعادل قوادرمنطقه است.گزارش بيان مي کندکه((بزرگترين چالش مامقابله بايک کشور،آن هم ايران است)).اين بيانيه مي افزايدکه،براي پرهيزازرويارويي،«ديپلماسي»بايدباموفقيت همراه باشد.
برخي ازتحليل گران،برخوردتناقض آميزگزارش درباره کره شمالي راخاطرنشان مي کنندکه مي گويدکه«کره شمالي به سلاح هسته اي دست يافته است».امامقامات دولتي مي گويندکه ارزيابي ها درباره کره شمالي مبالغه آميزاست.
«مايرشيمر»،استاد علوم سياسي دردانشگاه شيکاگو،مي گويد:((حتي اگرباتجديدنظربه مسئله استراتژي امنيت ملي بنگريم واين نگاه رابه قدرت نظامي درعراق ضميمه کنيم،تغييردر محتوي،تفاوت فاحشي رابا گذشته،نشان مي دهد)).
پورفسور«مايرشيمر»مي گويد:((گزارش اخيرمخصوصاستيزه جويانه نيست....اين گزارش،اساس استدلال هايي رادرباره استفاده اززورتشکيل مي دهدکه اغلب کارشناسان امنيتي(اعم ازچپ وراست)باآن موافقت خواهندکرد.اين گزارش شيوه اي رامسکوت مي گذاردکه استفاده اززورراآخرين راه حل مي داند.))
اومي گويدکه((دراين بيانيه نيزمانندبيانيه هاي قبلي درراهبردامنيتي نوين،آرمان«آزادي هاي اساسي»،«رفاه وهمياري هاي بين المللي»،بلوک هاي ساختماني ي صلح جهاني دانسته شده است....اين مبادي توسط «وودرئوويلسون»يا«بيل کلنيگتون»نگاشته شده اند)).اودرادامه مي فزايددرگزارش اسبق،«ويلسونيسم»مسلحانه بود(براي پشتيباني ازآن اهداف،استفاده ازنيروي نظامي ضروري بود).امادرگزارش جديد«برخوردمسلحانه» ازاهميت کمتري برخورداراست.«مايرشيمر»اظهارمي کندکه((درگزارش شيوه زيرکانه اي به کارگرفته شده است.امامهم اين است که ازتاکيدبراستفاده اززورخبري نيست.))
باوجوداين تحليلگران ديگرمي گويند،سياست بازدارندگي،يک گزينه مهم براي حفظ 9/11 جهان است.«ريچاردشولتز»،مسئول مرکزمطالعات امنيتي درمدرسه قانون و ديپلماسيِ فلچر(مدفورد)،مي گويد((گروه هاي تروريستي وشورشي وتمامي عاملان غيرمدني،نبايدآزادباشند....روشن نيست که مي توان آنان رابازداشت.اگرچه مي توان بخشي ازآنهارابازداشت،امابايدهمچنان باسلاح پروتيردرکمان آماده باشيم.))
لحن بيانيه مي کوشدکه براي شنوندگان بسيارشکاک آمريکايي، محورسياست خارجي دولت بوش راخوش بينانه جلوه دهد.درمقدمه بوش اعلام مي کندکه استراتژي امنيت آمريکابردورکن استواراست:«ترويج آزادي،عدالت وکرامت انساني»و«مقابله باستيزه جويي هاي روزگارماباهدايت دموکراسي هادرجوامع روبه رشد».
بوش مي بايست يک شاخه زيتون رابه کشورهايي هديه کندکه باشيوه هاي يکسونگرانه اودردوراول رياست جمهوري اش مخالف بودند.به علاوه،بيشترازبيانيه سال2002،بوش به جاي تهديدنظامي وامنيتي،ازمبارزه جهاني سخن به ميان مي آورد.
درمقدمه بيانيه همچنين آمده است که :((بسياري ازمسائلي که ماباآن مواجه ايم،ازتهديدبيماري هاي عمومي گرفته تاتکثيرسلاح هاي کشتارجمعي،تروريسم،بلاياي طبيعي و...فراگيرشده اند....براي حل اين مشکلات تلاش موثرهمه کشورها،ضروري است.
منبع: کريسچن ساينس مونيتور
17مارس 2006
