پس از به چالش کشیده شدن پرونده هسته ای ایران و به نتیجه نرسیدن مذاکرات درچندین دور ورای اکثریت شورای حکام آژانس به طرح سه کشوراروپایی و کشیده شدن کار به شورای امنیت سازمان ملل،عملا ضعف هیأت مذاکره کننده ایرانی و رأسا حکومت ایران دراین زمینه مشخص گردید ، ضعفی که درصورت ادامه آن، و پافشاری بر مواضع کنونی چه بسا منجربه از دست امتیازات بسیاری و تشدید تحریم علیه ایران می گردد.
در این میان تنها راه برای باقی ماندن درروند مذاکرات استفاده ازتمامی ظرفیت موجود اعم از صاحب نظران داخلی و ایرانیان مقیم خارج از کشور می باشد. گروهی که همیشه به دلایلی، غیرمنطقی موردبغض حاکمان قرارگرفته اند و شایداگر از آغاز مذاکرات وارد کارمی شدند پرونده ایران بدین جا کشیده نمی شد.اکنون که این مسئله ازسوی دولت هم مسئله ای ملی تلقی، می شود توجه به نکات زیر خالی از لطف نیست :
بسیاری از ایرانیان مقیم خارج دارای تحصیلات تخصصی در زمینه های مختلف علوم سیاسی ، اقتصاد انرژی ، روابط دیپلماتیک و ... می باشند تا جاییکه درصد قابل توجهی از آنها اساتید برتر بهترین دانشگاههای اروپا و آمریکا می باشند . اینان ظرفیت های فراموش شده ی ملت ایران می باشند که استفاده از آنان دراین مقطع از مذاکرات به دودلیل ضروری است:
اول داشتن حس نوستالژیک میهن پرستی به علت نزدیک به سه دهه دوری از وطن و علاقه ی درونی به بازگشت و خدمت به مردم و کشور.
دوم آشنایی این گروه با ادبیات سیاسی روز اروپا و امریکا و متعاقب آن توانایی به کارگیری، روش های مؤثر و مناسب درمکانیسم مذاکره.
علاوه براین اعتبار ایشان در مجامع بین المللی و شناخته شدنشان در محافل علمی و دانشگاهی جهان می تواند تأثیر بسزایی برروند مذاکره کننده بگذارد.
گروه دیگر صاحبنظران ودانشمندان داخل کشور می باشد، کسانیکه به علت داشتن گرایش های بعضا روشنفکرانه آن هم نه به صورت اپوزیسیون بلکه فقط داشتن انتقاداتی به سردمداران رژیم مورد قهر دولتمردان قرار گرفته اند . حفظ منافع ملی ، و شناخت از وضعیت داخلی کشور از فاکتورهای مثبت این گروه در تأثیر بر روند مذاکرات به نفع ایران می باشد.
با یادآوری وضع حساس پرونده هسته ای ایران ، شاید بازگشت اروپاییان بر سر میز مذاکره، آخرین فرصت برای ما باشد، فرصتی که باید از تمام نیروها و ظرفیت های داخل و خارج از کشور در بالا بردن توان دیپلماسی کشور پشت میز مذاکرات بهره جست.
آقایان فردا دیراست!
اقبال مهاجراني