بسته شدن فضای جامعه و برخوردهای سنگين با فعالان سياسی، فرهنگی و اجتماعی کشور نشان از عدم تمکين حاکميت به خواست مردم است. از طرفی سکوت و سکون فعالان جامعه مدنی زمينه رکود و ياس در جامعه را فراهم می کند.
نمی توان سکوت کرد و هر روز شاهد احضار، بازداشت و برخوردهای قضايی و امنيتی حاکميت با يکی از نهادها يا افراد فعال در حوزه مدنی بود. دانشجويان، روشنفکران، فعالان جامعه مدنی، کارگران و زنانی که دل در گرو آزادی و سرافرازی ايران دارند، شايسته اين همه رنج و سختی نيستند.
استقرار حقوق بشر و دموکراسی جزو حقوق اوليه شهروندان ايران است و برای رسيدن به آنها بايد تلاش کرد و هزينه داد. با انسجام جنبش های مسالمت آميز اجتماعی می توان راهی برای رسيدن به آرمانهای دموکراتيک و انسانی يافت.
سازمان ادوار تحکيم وحدت در اعتراض به برخوردهای قضايی و امنيتی با ارکان فعال جامعه مدنی و تدوام بازداشت همه زندانيان سياسی از جمله مهندس موسوی خويينی، دکتر رامين جهانبگلو، منصور اصانلو ۲۳ تا ۲۵ تيرماه در محل سازمان ادوار دست به تحصن و اعتصاب غذای اعتراض آميز می زند تا ندای آزاديخواهانه خود را به گوش جهانيان برساند.
به اميد استقرارآزادی، دموکراسی و حقوق بشر در ايران
ادوار تحکيم وحدت
۲۲/۴/۸۵