انتقاد محمدعلی ابطحی از نامه نگاری احمدی نژاد به سران دنيا: نامه‌‏ای که پاسخ آن داده نمی‌‏شود، توهين به ملت است، ايلنا

تهران- خبرگزاری کار ايران

معاون سابق رييس‌‏جمهور در دولت اصلاحات در نوشتاری، با انتقاد از رفتار سياسی رييس‌‏جمهور در ارسال نامه به سران کشورها و کم کاری وزارت خارجه در خصوص رفتارهای ديپلماتيک دولت نهم آورده است: در عرف ديپلماتيک بدترين کار آن است که رييس کشوری بيانيه بدهد و يا در اجلاسی شرکت کند ولی با بی‌‏توجهی فرد يا اعضاء مواجه گردد.
به گزارش" ايلنا" محمدعلی ابطحی در " وب نوشت" آورده است: تا آن جا که من به ياد دارم يکی از وظايف مهم وزارت خارجه هر کشوری اين است که قبل از صدور بيانيه‌‏ای و يا شرکت در کنفرانسی تمهيدات و چانه‌‏زنی‌‏های لازم را انجام دهد؛ اختلافات را در قطعنامه‌‏ها حل و فصل کند و کارهای تشريفاتی را انجام دهد که ديدگاههای رييس کشوری که قرار است سفر کند يا بيانيه بدهد، مورد قبول قرار گيرد. در عرف ديپلماتيک بدترين کار آن است که رييس کشوری بيانيه بدهد و يا در اجلاسی شرکت کند ولی با بی‌‏توجهی فرد يا اعضاء، مواجه گردد.

وی ادامه داد: من خاطرات فراوانی از مسؤولان وزارت خارجه کشورهای مختلف دارم که قبل از اعلام نظر و يا سفر رييس يک دولت، چه وسواس‌‏ها به خرج می‌‏دادند. حتماً بعضی از آن خاطرات را می‌‏نويسم.
ابطحی ادامه داد: متأسفانه نامه آقای احمدی‌‏نژاد به مرکل، صدراعظم آلمان برعکس اين شيوه، در خلأ برای آنان ارسال شد و در يک رفتار اهانت‌‏آميز صدراعظم آلمان گفته که به نامه احمدی‌‏نژاد پاسخ نمی‌‏دهد. نامه‌‏ای که معلوم باشد پاسخ آن داده نمی‌‏شود، تنها اهانت به نويسنده نامه نيست؛ بيشتر از آن اهانت به کشوری است که دنيا تلقی می‌‏کند رييس‌‏جمهور آن از سوی مردم آن کشور نامه نگاری کرده است.

عضو شورای مرکزی مجمع روحانيون مبارز ادامه داد: برای رييس‌‏جمهوری که خودش چنين خواسته، خيلی نمی‌‏توان ابراز ناراحتی کرد؛ اما برای مردم و ملتی که رييس آنان به نام آنان نامه برای رهبر کشوری می‌‏نويسد که از قبل معلوم است رييس آن کشور اعلام می‌‏کند به اين نامه پاسخ نمی‌‏دهد، خيلی ناپسند و غيرقابل قبول است. رهبران کشورها بايد تلاش کنند که جلو اهانت به مردم خودشان را بگيرند، نه آن که آنان را در معرض اهانت قرار دهند. محتوای نامه تاکنون برای ملت ايران روشن نشده است اما اگر چنين باشد که آلمانی‌‏ها گفته‌‏اند، نامه در مورد مسائل ايران نبوده است، اهانت بيشتری به ملت است که رييس آن به جای حل مشکلات ملتش به مشکلات ملل ديگر توجه می‌‏کند.
يک بار معروف شد که جلوی اين نامه نگاری‌‏ها گرفته شده ولی علی‌‏الظاهر رييس‌‏جمهور مجدداً قصد نامه نگاری کرده است. جفاست ملت بزرگ ايران، تاريخ و افتخاراتی که دارد را در معرض اهانت ژرمن‌‏ها و يا هر کشور ديگری قرار داد.