سازمان عفو بين الملل با ارسال نامه اي براي مقامات عاليرتبه ايراني خواستار اقدام فوري در جهت رسيدگي به وضعيت احمد باطبي شد متن نامه عفو بين الملل كه خطاب به مقامات عاليرتبه ايران نوشته شده است به شرح زير است:
برای اطلاع عموم
سازمان عفو بینالمللی، عطف به: MDE ۱٣/۰٨۹/۲۰۰۶
٩ اوت ٢٠٠۶
اقدام اضطراری شماره ٠۶/٢١۵ هراس از امنیت جانی/ نگرانی از وضع سلامت / حبس ممنوع الملاقات
کشور: ایران احمد باطبی، سن ٢٨ سال، فعال سابق دانشجوئی
بنا بر گزارشات واصله، احمد باطبی، فعال سابق دانشجوئی، در تاریخ ۲۷ ژوئیه مجددا دستگیر و به بازداشتگاه نامعلومی، که گمان میرود زندان اوین در تهران باشد، منتقل شده است. بنا بر گزارشات واصله، نامبرده در حال حاضر از حق دیدار با خانواده و وکیل خود محروم است، و در خطر شکنجه و بدرفتاریهای دیگر قرار دارد. وضع سلامت او قبل از بازداشت مجدد نیز، بر اثر شکنجهها و بدرفتاریهای دور قبلی حبس، رضایتبخش نبوده است. با اینحال اکنون در اعتراض به دستگیری مجدد خود دست به اعتصاب غذا زده، و احتمالا از خدمات درمانی لازم محروم است.
بنا بر گزارشات واصله، احمد باطبی توسط مامورین لباس شخصی وزارت اطلاعات و بدون ارائه دلیل در مقابل خانه خود در تهران دستگیر شد. بنا بر گزارشات واصله، ماموران خانه او را مورد بازرسی قرار داده و برخی متعلقات شخصی او را مصادره کردند. احمد باطبی در حین بازداشت اعلام کرد که در اعتراض به رفتاری که با وی میشود بلافاصله دست به اعتصاب غذا خواهد زد. روز ۶ اوت سمیه بینات، همسر احمد باطبی، در نامهای به کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل نوشته است که هنوز نمیداند همسرش را به کجا بردهاند، و از اینکه احتمال مرگ وی وجود دارد اظهار نگرانی کرده. آنچه بر شدت این هراسها میافزاید سرنوشت یکی دیگر از فعالین جنبش دانشجوئی همقطار احمد باطبی بنام اکبر محمدی است که در روز ۳۱ ژوئیه [۹ مرداد] دربازداشت جان سپرد.
بنا بر یک گزارش مطبوعاتی، دکتر حسام فیروزی، پزشک معالج احمد باطبی در خارج زندان، روز ۶ اوت [۱۵ مرداد] طی نامهای به مقامات اظهار داشت که خطر فلج شدن یا سکته قلبی بیمار او را تهدید میکند. دکتر فیروزی در نامه خود مینویسد: «من به عنوان یک پزشک مستقل که درمان احمد باطبی را در خارج از زندان به عهده داشتم لازم میدانم در رابطه با وضعیت جسمی احمد باطبی نکاتی را ذکر نمایم. ۱ - احمد باطبی بدلیل بیرونزدگی دیسکهای کمری (۴ و ۵ کمری) که در اثر [وارد آمدن] ضربه ایجاد گردیده نیاز به فیزیوتراپی دائم، دارو درمانی و بررسی بیشتر جهت عمل جراحی دارد و در صورت عدم درمان و ادامه اعتصاب غذا منجر به فلج کامل حسی - حرکتی در اندام تحتانی [، از کمر به پائین،] میگردد. ۲- بالا بودن هموگلوبین خون (۱۷) که نرمال آن بین ۱۲ تا ۱۴ میباشد که در صورت ادامه اعتصاب غذا منجر به تصلب شرائین [یا سخت شدن سرخ رگها] و در نهایت منجر به سکته قلبی میگردد. ۳- بالا بودن کلسترول، اسید اوریک و تری گلیسیرید که در صورت عدم درمان باعث تاثیرات غیر قابل برگشت بر روی ارگانهای حیاتی بدن همچون کلیه، کبد و قلب میشود. ۴- خون ریزی کلیه که احتمالا میتواند ناشی از بالا بودن هموگلوبین خون و یا وجود سنگ کلیه باشد و نیاز به بررسی بیشتر جهت یافتن علت اصلی این خون ریزی وجود دارد. ۵- ورم معده و زخم اثنی عشر که این نیزهمچون موارد بالا میتواند وخیمتر گشته باعث سوراخ شدن معده و یا اثنی عشر گردیده و ایجاد خون ریزی داخلی نماید. با توجه به نکات بالا لازم میدانم در خصوص وجود بیماریهای متعدد جسمی آقای احمد باطبی به تمام مسئولان و پزشکان درون زندان هشدار دهم در صورتی که اعتصاب غذای ایشان پایان نپذیرد و جهت درمان به خارج از زندان منتقل نگردد خدای ناکرده ایشان سرنوشتی همچون زنده یاد اکبر محمدی پیدا خواهد کرد. جان انسانی در خطر است و تا واقعه غیرانسانی دیگری رخ نداده [باید] به وضعیت احمد باطبی رسیدگی شود».
احمد باطبی در پی تظاهراتی که به رهبری دانشجویان بدنبال بسته شدن روزنامه سلام (صلح) صورت گرفت دستگیر شد و از سال ۱۹۹۹ [۱۳۷۸] تا ۲۰۰۵ [۱۳۸۴] در زندان اوین در حبس بسر برد. وی بدوا بجرم بخطر انداختن امنیت ملی در یک محاکمه غیرمنصفانه مخفی در دادگاه انقلاب به اعدام محکوم شد، اما این حکم سپس از جانب آیت آلله سید علی خامنهای مقام رهبری ایران به ۱۵ سال حبس تقلیل یافت. این حکم نیز در پی فرجام خواهی احمد باطبی در اوایل سال ۲۰۰۰ [۱۳۷۹] به ده سال تخفیف یافت. بنا بر اطلاعات واصله، احمد باطبی در حدود مارس ۲۰۰۵ [اسفند ۸۳- فروردین ۸۴] بدلیل آنکه قصد ازدواج داشت بطور موقت از زندان مرخص شد. دوره مرخصی متعاقبا تمدید گردید، اما احمد باطبی نتوانست پس از انقضای دوره مقرر به زندان بازگردد. در روز ۲۳ ژوئن ۲۰۰۵ [۲ تیر ۱۳۸۴] روزنامه آمریکائی نیویورک سان مصاحبهای با احمد باطبی را بچاپ رساند و طی آن او را شخصی «در حال حاضر فراری و گریزان از مقامات ایران» توصیف کرد. روز ۲۸ ژوئن ۲۰۰۵ [۷ تیر ۱۳۸۴] سخنگوی قوه قضائیه اعلام کرد که دستور بازداشت احمد باطبی بدلیل خودداری از بازگشت به زندان در پایان دوره مرخصی صادر شده است.
احمد باطبی دچار مشکلات عدیده پزشکی ناشی از شکنجه و بدرفتاریهای دیگر طی دوره قبلی حبس است. چند دندان خود را از دست داده، شنوائیش دچار اشکال دائم و بینائیش ضعیف است. چندین بار مبتلا به عفونت ریه و دچار مشکلات تنفسی شده است. در ماه مارس ۲۰۰۰ [اسفند ۷۹- فروردین ۸۰] روزنامههای ایران متن نامه احمد باطبی به رئیس قوه قضائیه را بچاپ رساندند که او در آن نوشته بود سربازان دستهای او را به لولههای آب ساختمان بسته با چکمههای نظامی سر و ناحیه شکم او را زیر ضرب گرفتهاند، و سرش را در فاضلاب پر از مدفوعی فروبرده و تا زمانی که قادر به حبس کردن نفس خود بوده در آن حالت نگاهداشتهاند. در ماه مارس ۲۰۰۴ [اسفند ۸۲- فروردین ۸۳] پدر احمد باطبی به یکی از آژانسهای خبری ایران گفت که پسرش بر اثر رفتارهائی که در زندان با او شده دچار فروپاشی روانی شده است. احمد باطبی با آنکه بدلیل نیاز به مداوا بدفعات به بیمارستان منتقل شده، اما بنا بر گزارشات واصله دسترسی وی به رسیدگی لازم پزشکی بکرات با تاخیرهای طولانی همراه بوده است.
... [سابقه امر: تظاهرات ۱۸ تیر ۱۳۷۸، مرگ مشکوک اکبر محمدی. رجوع کنید به:
http://web.amnesty.org/library/index/ENGMDE130862006?open&of=ENG-IRN ]
توصیه میشود این اقدام بعمل آید: هر چه سریعتر به زبانهای انگلیسی، عربی، فارسی، یا زبان خودتان نامه بنویسید و ارسال کنید.
در نامههایتان:
- نگرانی خود را در مورد امنیت جانی احمد باطبی ابراز کنید؛
- از مقامات ایران بخواهید اطمینان دهند که وی تحت شکنجه یا بدرفتاریهای دیگر قرار ندارد؛
- دسترسی فوری او به وکیل، خانواده و معالجات پزشکی لازم را مطالبه کنید؛
- مصرانه از مقامات ایران بخواهید که بنا بر آنچه در گزارشات واصله در مورد توصیههای پزشک معالج او آمده است، و مطابق اصل ۲۹۱ قانون دادرسی جنائی ایران که بنا بر آن دادگاه میتواند دستور دسترسی زندانی به معالجات پزشکی در خارج از زندان را صادر کند، به او مرخصی استعلاجی داده شود؛
- از مقامات ایران بخواهید دستور رسیدگی مجدد به پرونده احمد باطبی را صادر کنند، و اگر در این رسیدگی معلوم شود او صرفا بدلیل ابراز معتقدات وجدانیش در حبس بوده است، نامبرده را فورا و بدون قید و شرط آزاد کنند.