بهدنبال اعلان عمومی قبلی، دستاندرکاران نشريه توقيفشدهی نامه مراسمی را در سالن اجتماعات انجمنصنفی روزنامهنگاران ايران برگزار کردند. حدود ۲۵۰ نفر از شخصيتهای سياسی و علاقمندان به نامه از جمله ناصر زرافشان، پرويز ورجاوند، تقی رحمانی، ابراهيم يزدی، محمدعلی عمويی، محمد ملکی، علیاکبر معينفر، محمد بقايیماکان، حسين شاهاويسی، فريبرز رييسدانا، محمدبستهنگار، بهاءالدين ادب، محمد توسلی، کورش زعيم، عليرضا ثقفی، باقر صميمی، محسن عليپور، رضا خجستهرحيمی، سعيد حبيبی، مجتبی بيات و افراد خوش سابقهی ديگری در اين نشست شرکت داشتند. نکتهی قابل توجه در ارتباط با شرکت کنندگان اين بود که به جز عيسی سحرخيز هيچ يک از دوستان اصلاحطلب در اين نشست حضور نيافته بودند، البته سحرخيز نيز مدتهاست از جرگهی اصلاحطلبان درون نظام خارج شده است.
ماهنامهی توقيف شدهی نامه در سالهای عمر خود و طی ۵۳ شماره عليرغم فشار مالی و محدوديت صفحات نشريه، با آغوش باز از درج مقالات اصلاحطلبان که خود نيز امکانات فراوان رسانهای داشتند استقبال میکرد. تا حدی که اين وسعت تقديم صفحات به دوستان اصلاحطلب دومخردادی، مورد انتقاد بعضی از همفکران قرار میگرفت.
اما اعتقاد گردانندگان نامه اين بوده و هست که میبايست همهی اصلاحطلبان (چه درون و چه بيرون نظام) دست در دست يکديگر داشته باشند و فهرست شمارههای متعدد نامه گواه اجرای اين باور است، ليکن چه خوب بود اگر دوستان اصلاحطلبمان نيز اين باور را رعايت میکردند و در نشست هفتهی پيش نامه تنهايمان نمیگذاشتند.
نگارنده همچنان به منش خود ادامه خواهد داد و کماکان دست دوستان عزيز اصلاحطلب را میفشارد و معتقد است تمامی نيروهايی که به حرکت دموکراسیخواهی اعتقاد دارند میبايست در يک جبههی واحد دموکراتيک برای رسيدن به حکومت مردم بر مردم تلاش مستمر داشته باشند.