برابری مساوات، تحريم انتخابات، ناديا کريمی

آمار و همه پرسی هايی که به صورت علنی و يا غير علنی توسط معلمان انجام شده نشان ميدهد که درصد شرکت در انتخابات مجلس هشتم در بين فرهنگيان, به شدت پايين بوده و به نسبت سالهای قبل افت بسيار زيادی داشته است ,خصوصا اينکه در شروع انتخابات بسياری نيز در صلاحيت شده اند دلايل رد اين صلاحيتها نيز چنين عنوان شده است : ”عدم حضور در مراسم عزاداری و راهپيمايی های انقلابی, نمازهای جمعه و جماعت, ريش تراشيدن يا نحوه لباس پوشيدن” در بين نمايدگانی که حتی صلاحيتشان مورد تاييد قرار گرفته و يا کسانی که رد صلاحيت شده اند نيز شاهد رقابت برای کسب امتياز بيشتر و جلب طرفداران متعدد ميباشيم . اما آنچه که پيداست اين بار ميخواهند با رد صلاحيتهای پی در پی ( که در آغاز تصوير نامناسبی داشته و بالاجبار يک سری مورد تاييد قرار گرفتند) مجلسی يکدست ايجاد کرده و به سياست های مطلوب و مورد دلخواه خود ادامه بدهند .
البته دلايل بسيار روشن بوده و از کسی پوشيده نيست به عنوان مثال آنچه در روزهای قبل به چشم ميخورد اين بود که قبل از شروع رسمی تبليغات عده ای با پولهای بادآورده در خانه هايشان ميهمانی راه می انداختند تا با وعده وعيدهای توخالی برای خود رآی جمع کنند طبعا حضور عده ای در مجلس هشتم از هم اکنون قطعی و روشن است پس نيازی به ترديد و تفکر ندارند . يک فرهنگی بازنشسته در باره شدت تقلبات در انتخابات چنين ميگويد: ” سال قبل که مديريکی ازمدارس تهران بودم به چشم ديدم که يک دانش آموز هجده بار رای داد و اين موضوع در بين همکلاسی ها تبديل به يک رقابت شده و هر کدام از تعداد دفعاتی که رای در صندوق انداخته بودند , ميگفتند !! شما فرض کنيد که اينها به جای هجده بار پنجاه بار در صندوقها رای ميريختند , چه فرقی ميکرد ؟ ”
يکی ديگر از همکاران چنين ميگويد :
”در مدرسه ما معلمی هست که کانديد انتخابات شده, او به صورت علنی و آشکار ميگويد که ” اگر به مجلس راه پيدا کنم , تنها در پی حل و فصل مشکلات زندگی فردی ام ميباشم و انگيزه ای جز اين ندارم , اگر اين مشکلات حل شدند به دوستانم هم رسيدگی ميکنم ” تا جايی که اين موضوع در مدرسه ما و در بين همکاران تبديل به يک جوک شده که همه در مورد آن در ساعات تفريح به صحبت ميپردازيم .”
يک فرهنگی جوان در پاسخ اين سوال که به نظر شما چه قشری در انتخابات شرکت ميکنند ميگويد : ” در محيط کار من هيچ کسی شرکت نخواهد کرد و من مطمئنم همانطور که آنها نسبت به من مطمئن هستند , مگر در نهايت اين رای در نظر گرفته ميشود ؟ ”
يکی از فرهنگيان در استان لرستان ميگويد : ” من در جايی درس ميدهم که حتی از آب آشاميدنی هم برخوردار نيستند . با اين اوضاع چکونه پای صندوقهای رای برويم در حالی که پايه ای ترين نيازهای ما برطرف نشده و علاوه بر اين مسايل با کاهش حقوق بيدليل هم مواجه ميشويم ؟؟ ”
يک معلم که ۱۶سال سابقه تدريس دارد ميگويد :

”ممکن است برخی فکر کنند اگر در انتخابات شرکت نکنند ممکن است دچار مشکل شده و يا نياز به مهر در شناسنامه دارند در حالی که اين يک تفکر از اساس اشتباه است . در ثانی مگر ما چه چيز برای از دست دادن داريم ؟ در اين شانزده سال حتی نتوانستم يک سرپناه ثابت برای فرزندانم تهيه کنم دولت در ابتدا يک طرح ارائه کرد در خصوص حذف بهای زمين از قيمت خانه و وعده داد که از افزايش قيمتها جلوگيری بشود در حالی که امروز بر خلاف قولهايی که به ما دادند , قيمتها دوباره بالا ميرود . بعد ما در انتخابات شرکت کنيم که چه بشود؟ که دوباره وعده های پوشالی بشنويم و هيچ عملی در کار نباشد ؟ خوب ديگر رای دادن چه نيازی هست؟ همين الان به اندازه کافی مشکلات داريم . ”
صحبتهايی که توانستيم با دوستان فرهنگی مان داشته باشيم تنها قطره کوچکی از درياست و به طور قطع و يقين دراينجا ختم نخواهد شد . اما حرف جامعه فرهنگی و کسانی که در بطن اين جامعه با مشکلات ناشی از عدم پاسخگويی و احساس مسئوليت مسئؤلين دست و پنچه نرم ميکنند يکی بيش نيست و آن هم : تحريم انتخابات به قول همکاری که ميگفت : اين انتخابات برای ساير فرهنگيان برابر است با فشار و اعمال محدوديت هر چه بيشتر , هيچ تغييری در اين انتخابات محتمل نبوده و شرکت در آن به معنای تاييد وضع موجود ميباشد , پس با تمام قوا روی تحريم انتخابات تمرکز کرده و نه قاطع خود را از هم اکنون اعلام ميکنيم .

ناديا کريمی / اسفند ۸۶