فتنه: اهتمامی کم اهميت، محمود زاهدی

کليپ فتنه، که با سروصدای زياد در شبکه اينترنت ظاهر شد، نمونه ای از هياهو برای هيچ بود. نه تنها به اين دليل که در اين مقابله متن قران و مجموعه ای از حوادث هيچ انديشه عميق، حس و عاطفه يا خلاقيت هنرمندانه وجود نداشت؛ بلکه به اين دليل که کليپ بی اهميتی است که حاوی خبری تازه نيست و در کنار هزاران کليپی که روزانه بر آتش نفرت ميان مردمان می دمند تنها خبر از جهل و تعصب سازنده اش می دهد. جايگاه سازنده اين کليپ در سلسله مراتب سياسی هلند است که نظرها را جلب کرده است. در بازخوانی متن فتنه نکات زير به نظر من رسيد:

۱. برای ما ايراينان فتنه حرفی نزده است که ندانيم. در سی سال گذشته مردم ايران سرکوب، قتل، شکنجه، نابودی نظام مند مخالفان را روزانه زيسته اند. منظورم تنها کارهای دستگاه های امنيتی با فعالان سياسی نيست. زجر، تحقير، تبعيض، و سرکوب در طی اين سال ها به نحوی نظام مند رو به گسترش بوده است و عامه مردم از ناباوران به اين نظام دينی تا اقليت های مذهبی، اهل تسنن، و اهل تصوف را شامل رحمت خود ساحته است. جوانان ايرانی شعار آن وبلاگ نويس بسيجی که می گويد "من حاضرم جانم را بدهم تا تو نباشی" با گوشت و پوست خود حس کرده اند و می دانند که اين آدم ها ثابت کرده اند که جدی اند. برای زن ايرانی مثل آوردن از آيه های سوره نساء زيره به کرمان بردن است. او اين آيه ها را زير مشت و لگدها، در دادگاه ها و هيئت های گزينش، در اداره و خيابان زيسته است.

۲. از سوی ديگر فتنه برای برخی ايرانيان دروغ محض می نمايد. برای عده کثيری که اسلام و قران را در نظام جمهوری اسلامی خلاصه نمی بينند، برای آنان که مسلمانی خود را وامدار جمهوری اسلامی نمی بينند، برای آنان که قران در نيک انديشی، مهربانی، خلوص، و معنويت آدم های دوروبرشان بازتاب می يابد (و اينان به گمان من بخش کثيری از مسلمانان ايران اند) فتنه پيام نفرت و تحقير مقدساتشان را دارد. آنان که از ديدن فتنه دلشان خنک می شود بد نيست درنظر بياورند که واکنش احتمالی بستگان و عزيزان مسلمانشان به اين کليپ چه خواهد بود.

۳. برای سازنده فتنه همه چيز در دوئيت اسلام/غيراسلام خلاصه می شود. آدمی که به خيال خودش درباره اسلام و قران مستند ساخته است آن قدر تاريخ اسلام نخوانده که بداند چگونه بخش هايی کثيری از مسلمانان در طول تاريخ (ودر همين جمهوری اسلامی) به استناد همان آيه ها شکنجه و ترور شدند.

۴. سازنده فتنه نمی داند ايدئولوژیِ "هدايت مردم به سوی سعادت (دنيوی/اخروی)" فقط شکل دينی ندارد. مثلاً اسم پل پوت به گوشش نخورده است يا از تشابهات ساختاری باورنکردنی جمهوری اسلامی با شوروی سابق و چين خبر ندارد.

۵. سازنده فتنه مقوله بنيادگرايی را نمی شناسد و درنتيجه از درک تناظرات و تشابهات بنيادگرايی اسلامی و مسيحی عاجز است. از همين روست که جنايات بنيادگرايی مسيحی را، که دست کمی از جنايات بنيادگرايی اسلامی ندارد، اصلاً نمی بيند.

۶. سازنده فتنه حافظه تاريخی ندارد و رفتارهای متناقض و متعارض غرب با رواج دهندگان ترور و تروريسم به ياد نمی آورد. مثلاً يادش نمی آيد پشتيبانی حاميان "حقوق بشر" را از صدام حسين و يا عقب نشينی مفتضحانه کشورهايی اروپايی در برابر تهديدهای اقتصادی جمهوری اسلامی ايران پس از ماجرای ميکونوس.