سنگ بزرگ، دنا رباطي، شهروند

از اين ستون تا تو

[email protected]
[email protected]

سلام
هفته پيش داشتم برنامه ها و اولويتهاي آقاي رفسنجاني را ميخواندم، تمام كه كردم با خودم فكر كردم اگر ايشان رئيس جمهوري بشود و خيلي هم صادقانه و پيگير بخواهد اين پروژه هاي اقتصادي، سياسي و اجتماعي را به ميزان كمتر از 50 درصد عملي كند، ايران ظرف چهار يا 8 سال آينده چه بهشتي خواهد شد. بعد به هزينه هاي آن فكر كردم چه به لحاظ اقتصادي و چه به لحاظ معرفتي؛ ديدم اگر ايشان تمام هزينه هاي پروژه هايش را در فرستادن صلوات هم بخواهد تامين كند، باز هم قادر به عملي كردن همان مقدار كه در بالا اشاره شد، نخواهد شد. به ديگر كلام تنها كسي كه ميتواند اين همه را ظرف اين مدت به انجام رساند تنها "امام زمان" خواهد بود.
ـــــ
معمولا در شرايط انتخابات، نميگويم در كشورهاي غربي بلكه ميگويم كانديداهايي كه عقل گرا هستند، برنامه هاي خود را طوري تنظيم و ارائه ميدهند كه حداقل در طول مدت رياستشان بگنجد، و با سن و سال و تجربه اي كه آقاي رفسنجاني دارد به نظر ميرسد براي جا دادن اين مناره ي پروژه ها قطعا چاهي به همان اندازه بايد درست كرد تا در آن جاگير شود.
حال اگر بخواهيم با منطق خود آقاي رفسنجاني هم با پروژه هايش برخورد كنيم اين است كه ايشان بايد از خود ميپرسيد ــ كه گيرم با قدرتش، از انواع، بتواند ابر و باد و مه را هم به كار گيرد ــ ، اما اگر خدا نخواست چه؟
به شخصه هر چه فكر ميكنم هيچ توازني بين برنامه هاي كلان آقاي رفسنجاني و شرايط موجود ايران نميبينم.
برنامه انتخابي مشق شب نيست كه هر قدر بيشتر بنويسي، همانقدر هم نتيجه بگيري يا معلم تشويقت كند. كه اگر اين بود اصولا عبارت "خالي بند" در زبان به وجود نميآمد.
آقاي رفسنجاني بعد هم ميگويد كه نتيجه انتخابات هر چه باشد خواهد پذيرفت. واقعا اين حرف يعني چه؟ يعني اينكه در دوره هاي قبل موردي بوده كه ايشان نپذيرفته ولي اين بار دارد قول ميدهد كه بپذيرد؟
ـــــ
و اما نقطه مقابل ايشان سردار قاليباف است كه هيچ برنامه اي ندارد يا فعلا ارائه برنامه را به بعد موكول كرده است و بيشتر ترجيح ميدهد خود را رضاخان ـ شاه حزب اللهي معرفي كند. اين سردار آنقدر شيفته خود است كه دائم توي باد ميايستد تا كسي از اين شيفتگي بي بهره نماند.

ـــــ
يكي ديگر از كانديداها آقاي احمدي نژاد شهردار تهران است. او در يكي از عكسهاي روي اينترنت (در مقاله نبوي) چهار زانو كنار سفره نشسته و دارد نان و پنير ميخورد. اين كانديد محترم كه لقب رجايي دوم را يدك ميكشد با اين تصوير گويا دارد ميگويد برنامه هاي من به عنوان يك حزب اللهي معتقد، تقسيم مساوي نان و پنير بين فرد فرد ايرانيان و چه بسا جهانيان خواهد بود.
اين كانديد صادق و زاهد كه با اين عكس به ما ميگويد كه سفره اش محقر و بي تجمل است و هميشه هم اينگونه زيسته و يك شبه به آن نرسيده، قطعا بايد بداند كسي كه خورش هميشه اش نان و پنير است بدنش دچار كمبود ويتامين ميشود و وقتي چنين شد در درازمدت نميتواند از تمام فعاليت مغزش استفاده كند و دچار نارسايي هاي زيادي ميشود و نميتواند از عهده ي شغل هايي برآيد كه نياز به تفكر دارد. اين نوع رژيم غذايي اگر از سر اختيار هم باشد كاملا فردي ست و ارزش آن در همين حيطه قرار دارد. در حالي كه مقامهايي مثل رياست جمهوري را بايد كساني به عهده داشته باشند كه در وهله نخست داراي سلامت روحي و رواني باشند.
آقاي احمدي نژاد احتمالا نميداند كسي كه از همان دوران طفوليت از انواع ويتامين ها بهره برده و جسمش را خواسته و ناخواسته در معرض كمبود قرار نداده، نتيجتا جسم و روان سالمتري نسبت به "مستضعفين" ي كه زير فشار فقر تحميلي به شام شب محتاج هستند، دارند.
ـــــ
به نظر من زهد تصويري آقاي احمدي نژاد از دو حال خارج نيست و آن اينكه يا گلوكز به اندازه كافي به مغزش نميرسد ــ كه اينگونه جلوه ميكند ــ و يا نه، گلوكز كافي به اندازه به مغزش رسيده و ميرسد اما قصد تحميق كساني را دارد كه زير فشار فقر تحميلي در يك مملكت ثروتمند از گلوكز محرومشان كرده اند. كه در هر دو صورت يعني چيزي بدتر از اين براي يك جامعه "اسلامي" متصور نيست. شما چه فكر ميكنيد؟